غلبه بر عدم قطعیت: ماموریت مدیران موفق

مغز انسان یک ماشین پیش بینی شگفت انگیز است. این ارگان پیچیده در طول هزاران سال تکامل یافته تا با شناسایی الگوها و پیش بینی خطرات ما را زنده نگه دارد. به همین دلیل است که مغز ما از یک چیز به شدت بیزار است: عدم قطعیت. وقتی نمی دانیم فردا چه اتفاقی خواهد افتاد، وقتی نمی توانیم متغیرهای پیش رو را کنترل کنیم، سیستم عصبی ما آن را به عنوان یک خطر بالقوه شناسایی کرده و زنگ خطر اضطراب را به صدا درمی آورد.

در گذشته شاید این یک مزیت بزرگ بود، اما در دنیای مدرن این ویژگی در حال تبدیل شدن به یک نقطه ضعف است. ما در عصری زندگی می کنیم که عدم قطعیت پیشفرض اصلی آن است. بازارهای مالی در یک لحظه زیر و رو می شوند، فناوری های جدید در چند ماه، صنایع کهنه را از رده خارج می کنند و مسیرهای شغلی که زمانی یک عمر دوام داشتند، حالا در یک دهه، چندین بار تغییر مسیر می دهند.

در چنین فضایی، تلاش برای حذف کامل عدم قطعیت، مانند تلاش برای متوقف کردن بارش باران با دست است. این کار نه تنها غیرممکن، بلکه فوق العاده فرسایشی است. رهبران و افراد موفق در این دوران، کسانی نیستند که هرگز احساس تردید و ابهام نمی کنند؛ آنها کسانی هستند که یاد گرفته اند چگونه با این حس زندگی کنند، آن را مدیریت کرده و حتی از انرژی آن به نفع خود استفاده کنند. این یک مهارت است، نه یک ویژگی ذاتی و مانند هر مهارت دیگری، قابل یادگیری است. ما در ادامه چند کلید طلایی در این رابطه را بررسی خواهیم کرد. پس با ما همراه باشید تا نکات کلیدی در این رابطه را یاد بگیرید. 

کلید اول: دست از جنگیدن بردارید

اولین و مهمترین قدم، پذیرش است. تا زمانی که شما عدم قطعیت را به چشم یک دشمن ببینید که باید آن را شکست داد، شما همیشه در حال جنگ خواهید بود؛ جنگی که از پیش بازنده آن هستید. پذیرش به معنای تسلیم شدن یا منفعل بودن نیست. پذیرش یعنی به رسمیت شناختن واقعیت. یعنی درک کنید که بخش بزرگی از زندگی و کسب و کار، خارج از کنترل مستقیم شماست.

مطلب مرتبط: مدیریت استرس در توفان های کسب و کار

وقتی شما با اضطراب ناشی از ابهام نمی جنگید، انرژی روانی عظیمی را آزاد می کنید. به جای اینکه این انرژی صرف نگرانی های بیهوده در مورد چیزهایی شود که نمی توانید تغییر دهید، حالا می توانید آن را روی حوزه هایی متمرکز کنید که واقعا در آنها نفوذ دارید. پذیرش، مانند پایین آوردن گارد در مقابل یک موج بزرگ است. به جای اینکه بایستید تا موج شما را در هم بکوبد، با آن حرکت می کنید و انرژی آن را برای پیش رفتن به کار می گیرید. این تغییر نگاه، از تقلا به پذیرش، سنگ بنای آرامش شماست.

کلید دوم: دایره نفوذتان را پیدا کنید

یک تمرین فکری ساده اما قدرتمند وجود دارد. یک دایره بزرگ روی کاغذ بکشید و تمام چیزهایی که شما را نگران می کند، داخل آن بنویسید: وضعیت اقتصاد جهانی، آینده هوش مصنوعی، ترافیک، نظر دیگران در مورد شما. حالا یک دایره کوچک تر در دل آن دایره بزرگ بکشید. در این دایره کوچک، فقط چیزهایی را بنویسید که مستقیما روی آنها کنترل دارید.

شاید نتوانید وضعیت اقتصاد را تغییر دهید، اما می توانید مهارت های مالی خودتان را بهبود ببخشید. شاید نتوانید جلوی پیشرفت هوش مصنوعی را بگیرید، اما می توانید شروع به یادگیری در مورد آن کنید. این دایره کوچک، دایره نفوذ شماست. افراد مضطرب، تمام وقت خود را در دایره بزرگ نگرانی صرف می کنند. افراد کارآمد، انرژی خود را روی گسترش دایره کوچک نفوذشان متمرکز می کنند. هر بار که احساس کردید در دریای ابهام غرق شده اید، از خودتان بپرسید: همین الان، چه اقدام کوچک و مشخصی وجود دارد که من می توانم انجام دهم؟ تمرکز بر عمل، پادزهر فلج شدن در برابر عدم قطعیت است.

کلید سوم: لنگر را در لحظه حال بیندازید

بیشتر اضطراب ما از زندگی کردن در دو زمان اشتباه ناشی می شود: گذشته ای که نمی توانیم تغییرش دهیم و آینده ای که هنوز اتفاق نیفتاده است. ذهن ما استاد سفر در زمان و ساختن سناریوهای فاجعه بار برای آینده است. این فرآیند که به آن نشخوار فکری می گویند، سوخت اصلی ماشین اضطراب است. راه مقابله با آن، تمرین بازگشت به تنها زمانی است که واقعا وجود دارد: لحظه حال.

به این کار، ذهن آگاهی یا مایندفولنس می گویند و اصلا چیز پیچیده یا عرفانی ای نیست. این فقط هنر توجه کردن است. وقتی احساس کردید ذهن تان در حال پرواز به سمت آینده ای تاریک است، برای یک دقیقه متوقف شوید. روی یک چیز واقعی و فیزیکی تمرکز کنید. نفس کشیدن تان. احساسی که صندلی زیر بدن شما دارد. صدای محیط اطراف تان. گرمای فنجان چای در دستان تان. این کارها، مانند انداختن لنگر در یک دریای توفانی، ذهن شما را به اینجا و اکنون باز می گرداند و از قدرت موج های سهمگین اضطراب می کاهد.

کلید چهارم: کنترل ذهن

ما به راحتی می پذیریم که خوردن فست فود به طور مداوم برای جسم مان مضر است، اما فراموش می کنیم که همین قانون در مورد غذایی که به ذهن مان می دهیم نیز صدق می کند. در عصر دیجیتال، همه ما در معرض یک جریان بی پایان از اخبار منفی، اطلاعات اضطراب آور و مقایسه های سمی در شبکه های اجتماعی هستیم. مصرف بی رویه این محتوا، مانند خوردن سم برای روان ماست.

مطلب مرتبط: موانع بزرگ موفقیت و چگونگی غلبه بر آن ها

شما باید آگاهانه برای ذهن تان یک رژیم غذایی تعریف کنید. قرار نیست خودتان را از دنیا جدا کنید، اما باید محدودیت های سالمی برای خودتان بگذارید. مثلا، اخبار را فقط یک یا دو بار در روز و از منابع معتبر چک کنید، نه هر پنج دقیقه یک بار. صفحاتی را که در شما احساس حسادت یا بی کفایتی ایجاد می کنند، آنفالو کنید.

 برای استفاده از شبکه های اجتماعی زمان مشخصی در روز تعیین کنید. همانطور که جسم شما به غذای سالم نیاز دارد، روان شما نیز برای عملکرد درست، به اطلاعات سالم و الهام بخش نیازمند است.

کلید پنجم: به خودتان ایمان بیاورید

عدم قطعیت، باعث می شود ما توانایی های خودمان را زیر سوال ببریم. ما فکر می کنیم اگر اتفاق بدی بیفتد، از پس آن بر نخواهیم آمد. این یک خطای شناختی است. یکی از بهترین راه ها برای مبارزه با این حس، یادآوری شواهد گذشته است. شما تا امروز، از صد درصد روزهای سخت زندگی تان جان سالم به در برده اید.

یک دفترچه بردارید و تمام چالش های بزرگی را که در گذشته با موفقیت از سر گذرانده اید، یادداشت کنید. از یک امتحان سخت در دانشگاه گرفته تا یک پروژه کاری پیچیده یا یک بحران شخصی. این فهرست، مدرک غیر قابل انکاری از تاب آوری و توانایی های شماست. شما در گذشته ثابت کرده اید که می توانید با شرایط سخت روبه رو شوید. چه دلیلی وجود دارد که این بار نتوانید؟ اعتماد به توانایی خود برای مدیریت کردن مشکلات، بسیار مهمتر از تلاش برای جلوگیری از به وجود آمدن آنهاست.

کلید ششم: جزیره ثبات خودتان را بسازید

وقتی دنیای بیرون غیرقابل پیش بینی است، ایجاد ساختار و روتین در زندگی شخصی می تواند یک پناهگاه امن و آرامش بخش باشد. روتین ها به مغز شما حس کنترل و پیش بینی پذیری می دهند و از بار شناختی آن می کاهند. وقتی مغز شما مجبور نباشد هر لحظه در مورد کارهای کوچک تصمیم گیری کند، انرژی بیشتری برای مقابله با چالش های بزرگ تر خواهد داشت.

این روتین ها لازم نیست پیچیده باشند. یک روتین صبحگاهی ساده مانند چند دقیقه نرمش، خوردن یک صبحانه مشخص و ننوشتن ایمیل در ساعت اول روز، می تواند تاثیر شگرفی بر آرامش شما داشته باشد. داشتن برنامه ورزشی منظم، زمان های مشخص برای کار عمیق و استراحت و حتی یک سنت هفتگی کوچک با خانواده یا دوستان، همگی جزیره های ثباتی هستند که شما در دل اقیانوس متلاطم زندگی می سازید.

کلید هفتم: با خودتان مهربان باشید

در فرهنگی که موفقیت و بهره وری را ستایش می کند، بسیاری از ما یاد گرفته ایم که با خودمان مانند یک ماشین سختگیر رفتار کنیم. وقتی احساس اضطراب یا ترس می کنیم، خودمان را سرزنش می کنیم که چرا قوی نیستیم. این رویکرد، نه تنها بی رحمانه است، بلکه نتیجه معکوس هم می دهد.

مطلب مرتبط: ۷ گام اساسی و کاربردی برای ایجاد ذهنیت کارآفرینی

شفقت به خود، یعنی با خودتان همان طور رفتار کنید که با یک دوست خوب در شرایط مشابه رفتار می کردید. شما به دوست تان نمی گویید ضعیف نباش. به او می گویید اشکالی ندارد که چنین حسی داشته باشی، این شرایط واقعا سخت است. به رسمیت شناختن درد و اضطراب خودتان، اولین قدم برای عبور از آن است. 

یادتان باشد که احساس اضطراب در برابر عدم قطعیت، یک باگ در سیستم شما نیست؛ یک ویژگی طبیعی انسانی است. با خودتان مهربان بودن، یک تجمل نیست؛ یک بخش حیاتی از جعبه ابزار شما برای تاب آوردن در دنیای پیچیده امروز است.

سخن پایانی

مسیر پیش رو همیشه مه آلود خواهد بود. ما هرگز نخواهیم توانست آینده را به طور کامل پیش بینی یا کنترل کنیم، اما خبر خوب این است که برای داشتن یک زندگی موفق و آرام، نیازی به این کار نداریم. ما فقط باید یاد بگیریم که چگونه به یک راه بلد ماهر در این مه تبدیل شویم. این هفت کلید، ابزارهای جهت یابی شما هستند. آنها عضلات روانی شما هستند که با تمرین، قوی تر و قوی تر می شوند و به شما کمک می کنند تا نه تنها از توفان ها جان به در ببرید، بلکه از نیروی باد آنها برای حرکت به جلو استفاده کنید.

منابع:

https://www.psychologytoday.com