قرارداد بزرگ برق ایران امضا شد

یک مقام مسئول با تشریح جزییات دو مدل جدید قراردادی برای احداث نیروگاه توسط بخش خصوصی، گفت: مطابق با مدل جـدیـد قراردادها، قرارداد ساخت ۱۲ نیروگاه به ظرفیت ۹ هزار مگاوات امضا شد. به گزارش مهر، كوروش ملكی زندی در تشریح سیاست‌های جدید نیروگاه‌سازی ایران، گفت: احداث و بهره‌برداری از ۱۲ نیروگاه بزرگ به ظرفیت ۹ هزار مگاوات از سوی بخش‌خصوصی در قالب قراردادهای BOT و BOO در دستور کار توانیر قرار گرفته است.

مدیر كل دفتر نظارت بر نیروگاه‌های خصوصی توانیر با اشاره به استفاده از قراردادهای BOT و BOO با سرمایه‌گذاران خصوصی برای احداث نیروگاه، تصریح کرد: قراردادهای BOT، ساخت و بهره‌برداری توسط بخش خصوصی در قالب یك دوره ۲۰ ساله و سپس انتقال مالكیت به توانیر را شامل می‌شود و در قراردادهای BOO، توانیر قرارداد خرید تضمینی برق به مدت پنج سال را با سرمایه‌گذار خصوصی امضا می‌كند و پس از این مدت شركت خصوصی به طور مستقیم برق را به بازار یا مصرف‌کننده خصوصی می‌فروشد. این مقام مسئول با یادآوری اینکه در هر دو مدل BOO و BOT، قراردادها به‌عنوان قرارداد تبدیل انرژی (ECA) شناخته می‌شود به این معنی كه نیروگاه خصوصی سوخت را از توانیر تحویل می‌گیرد، اظهار داشت: پس از تبدیل، برق تولیدی را به توانیر تحویل و هزینه تبدیل انرژی را دریافت می‌كند.

ملكی زندی ظرفیت نیروگاه‌های خـصـوصـی در قالب قراردادهای BOO و BOT را ۹ هزار مگاوات در قالب ۱۲ نیروگاه عنوان کرد و افزود: نیروگاه‌های BOT شامل نیروگاه جنوب اصفهان به ظرفیت اسمی ۹۵۴ مگاوات، پره سر به ظرفیت اسمی ۹۶۸ مگاوات و فارس به ظرفیت اسمی ۹۷۲ مگاوات است. همچنین نیروگاه‌های BOO به دو بخش تیپ یك و تیپ دو دسته‌بندی می‌شوند.

وی با تاکید بر اینکه قرارداد نیروگاه‌های تیپ ۲ بر مبنای خرید ظرفیت و انرژی و در نیروگاه‌های تیپ یك بر مبنای خرید آمادگی و انرژی تنظیم شده است، بیان کرد: نیروگاه‌های تیپ ۲ BOO خرید ظرفیت و انرژی شامل نیروگاه‌های فردوسی با ۹۵۴ مگاوات ظرفیت، عسلویه با ۹۴۲ مگاوات ظرفیت و رودشور با ۷۸۹ مگاوات ظرفیت است. این مقام مسئول افزود: نیروگاه‌های تیپ یك BOO خرید آمادگی و انرژی را شامل ۴۸۴ مگاواتی شیركوه، ۹۷۲ مگاواتی علی‌آباد، ۶۴۸ مگاواتی خرمشهر، ۴۸۴ مگاواتی زواره، ۴۸۴ مگاواتی گناوه و ۴۱۸ مگاواتی زرگان كه به طور خاص در سال ۸۴ خصوصی شد است، می‌شود.

مدیركل دفتر نظارت بر نیروگاه‌های خصوصی توانیر با بیان اینکه در قرارداد تیپ ۲ سرمایه‌گذار تعهد می‌كند ظرفیت مشخصی را در طول سال در اختیار توانیر قرار بدهد، بیان کرد: این ظرفیت هر ۶ ماه یك بار تست و صحه‌گذاری می‌شود و درصورتی كه نیروگاه به ظرفیت تعیین شده رسیده باشد، ماهانه مبلغ ثابتی را به‌عنوان هزینه ظرفیت از توانیر دریافت می‌كند و علاوه بر آن بابت هر كیلووات ساعت انرژی تولید شده نیز هزینه جداگانه‌ای به نیروگاه پرداخت می‌شود.

ملكی زندی درخصوص چگونگی محاسبه و خرید آمادگی و انرژی در قرارداد تیپ یك اظهار داشت: در این نوع قرارداد، مبلغ هر كیلووات ساعت انرژی تولیدی براساس نرخ تعیین شده به نیروگاه خصوصی پرداخت می‌شود و در صورتی كه نیروگاه خصوصی به دلایل منتسب به توانیر مانند دستور دیسپاچینگ ملی، عدم تامین یا كمبود سوخت، عدم نیاز و غیره نتواند تولید انجام دهد، توانیر آمادگی تولید نشده نیروگاه را تا سقف قابل تولید محاسبه و ۹۰ درصد نرخ را برای هر كیلووات ساعت پرداخت می‌كند. لازم به ذكر است در قراردادهای BOT نیز خرید براساس ظرفیت و انرژی انجام می‌شود.

وی تاکید کرد: نیروگاه‌های خصوصی (BOO) پس از اتمام قرارداد پنج ساله خرید تضمینی برق، برق تولیدی را به طور مستقیم به بازار برق یا مصرف‌كنندگان خصوصی می‌فروشند و نظارت‌های حاكمیتی بر این نیروگاه‌ها مطابق قانون اعمال می‌شود و طبق قرارداد، سرمایه‌گذار ملزم است از دستورات دیسپاچینگ و دستورالعمل‌های ثابت بهره‌برداری تبعیت كند.

ملكی زندی نرخ خرید برق از نیروگاه‌های خصوصی را بر دو مدل استوار دانست و افزود: هزینه‌های تبدیل انرژی در نیروگاه‌های BOT با استفاده از مدل مالی محاسبه و استخراج می‌شود و در قراردادهای BOO نیز نرخ خرید برق از متوسط فروش برق در بازار در بازه زمانی یك سال قبل از انعقاد قرارداد، استخراج و مورد محاسبه قرار می‌گیرد. این مقام مسئول در پایان ظرفیت نیروگاه‌های خصوصی را ۴۰۰ تا هزار مگاوات عنوان كرد و خاطرنشان ساخت: از اجرای فازهای توسعه‌ای و افزایش ظرفیت در برخی از این نیروگاه‌ها هم از ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری بخش خصوصی استفاده خواهد شد.