ماهیان دریای مازندران آلوده نیستند

چند سالی است که موضوع آلودگی برخی مواد‌غذایی و محصولات دامی و شیلاتی در رسانه‌ها توسط نمایندگان مجلس و مسئولان دولتی مطرح می‌شود. یکی از این مواد‌غذایی، ماهیان دریای مازندران است که در سلامت و بهداشت این محصول پروتئینی شائبه‌هایی به وجود آمده است. برخی از کارشناسان مواد‌غذایی و حتی نمایندگان مجلس در ماه‌های گذشته از سمی‌بودن ماهیان دریای مازندران به‌دلیل آلودگی رودهایی که به این دریا می‌ریزد، با انواع سموم و آفت‌کش‌های شیمیایی و فاضلاب‌های شهری و صنعتی خبر داده‌اند.

آسوده خاطر ماهی شمال بخورید
حسن صالحی، رییس سازمان شیلات کشور با رد این موضوع، به «فرصت امروز» می‌گوید: برای تایید یا رد آلودگی ماهیان و محصولات شیلات و مواد‌غذایی، مراجع و مراکز رسمی در کشور وجود دارند که باید با استناد به صحبت‌ها و نظرات کارشناسان این مراکز در خصوص سلامت و بهداشت محصولات و مواد‌غذایی نظر داد.
وی می‌افزاید: تاکنون این مراکز و مراجع رسمی، خبر یا نظر کارشناسی درباره سمی و آلوده‌بودن ماهیان دریای مازندران اعلام نکرده‌اند، بنابراین مردم می‌توانند با خیال راحت و خاطری آسوده از این محصولات پروتئینی مصرف کنند.

تاییدیه وزارت بهداشت و سازمان دامپزشکی بر سلامت ماهیان شمال
رییس سازمان شیلات، اظهار می‌کند: سازمان شیلات با استفاده از رفرنس‌هایی که از سازمان دامپزشکی و وزارت بهداشت دارد، عمل می‌کند و کارشناسان فنی وزارت بهداشت و سازمان دامپزشکی با انجام آزمایش‌های مربوط چنین موضوعی را اعلام یا تایید نکرده‌اند.
صالحی تصریح می‌کند: اگر دریای مازندران آلوده و سمی باشد، چگونه پرورش انواع ماهیان خاویاری در این دریا انجام می‌شود و محصول خاویار آن با گذر از سخت‌ترین آزمایش‌های اتحادیه اروپا، صادر می‌شود؟ در صورت هرگونه آلودگی و سمی‌بودن آب دریای مازندران، نمونه‌های صادراتی خاویار در شرایط دشوار آزمایش‌ها، نمی‌توانستند برچسب کنترل کیفی بگیرند و صادرات این محصول متوقف می‌شد.
وی تاکید می‌کند: تا زمانی که کارشناسان وزارت بهداشت و سازمان دامپزشکی که مراجع رسمی و صلاحیت‌دار در تایید محصولات شیلاتی هستند، بر سلامت ماهیان دریای مازندران مهر تایید می‌زنند، نباید به این خبرهای غیر‌رسمی اعتنا کرد. البته گاهی ممکن است آلودگی مشابه آنچه در ماهیان  پرورشی مجاور رودخانه جاجرود مشاهده شده، در برخی از صیدگاه‌ها به صورت  مقطعی و محلی به وجود‌ آید که نمی‌توان آن را به همه مناطق و کرانه‌های ساحلی و صیدگاه‌ها تعمیم داد.