4 راه‌حل کاربردی سنگاپور برای مبارزه با بحران آب

سنگاپور کشور- شهری در جنوب شرقی آسیا است و پایتخت آن سنگاپور است. سنگاپور در جنوب شبه‌جزیره مالایا واقع شده و کوچک‌ترین کشور جنوب شرقی آسیا است.
مساحت سنگاپور 710 کیلومتر مربع است و 5.4 میلیون نفر جمعیت دارد. نکته جالب درباره این کشور پیشرفته جنوب شرق آسیا این است که این کشور هیچ منبع طبیعی برای تامین آب ندارد و به همین دلیل، مدیریت آب در این کشور همواره یک چالش به شمار آمده است.
در دهه‌های 60 و 70 میلادی، تامین منابع آب در سنگاپور به‌شدت وابسته به واردات آب از مالزی بود.

این کشور همچنین در این زمان درگیر چالش‌های شهرنشینی از جمله آلودگی رودخانه‌ها، کمبود آب و سیل‌های گسترده شد.
اما سنگاپوری‌ها در 50 سال گذشته با سرمایه‌گذاری در بخش فناوری آب و دست یافتن به رویکردی منسجم برای مدیریت آب توانستند به یک استراتژی چندگانه و طولانی‌مدت برای مدیریت بحران آب دست یابند. حوضه آبریز محلی، واردات آب، تصفیه مجدد آب مصرف شده و شیرین کردن آب راهکارهای چندگانه سنگاپوری‌ها برای مدیریت بحران آب در نیم قرن گذشته بوده است.

1- حوضه آبریز محلی
آب حاصل از بارش‌ها در سنگاپور با به کارگیری سیستم‌های مجزای زهکشی و فاضلاب و از طریق شبکه گسترده زه‌کشی، رودخانه‌ها و کانال‌ها و ذخیره این آب‌ها در 17 مخزن جمع‌آوری شد. امروزه، منطقه حوضه آبریز، دو سوم سطح زمین‌ها در سنگاپور را پوشش می‌دهد و قرار است این میزان تا سال 2060 به 90درصد افزایش یابد.
ساخت سد مارین، به‌عنوان پانزدهمین مخزن نگهداری آب و نخستین آنها در مرکز شهر، برای مسدود کردن دهانه کانال مارین در خلیجی به همین نام یکی از کارهایی بود که در سال 2004 آغاز و در سال 2008 به نتیجه رسید. هدف از ساخت این سد کنترل سیلاب‌ها و محافظت از مناطق پایین دست و کم ارتفاع در برابر سیلاب‌ها بود. ساخت این سد همچنین به عرضه بهتر آب در سراسر سنگاپور کمک کرد.

2- تصفیه مجدد آب
آب بازیافتی (NEWater)  دیگر راهکار سنگاپوری‌ها برای رفع بحران کمبود آب است. این آب از تصفیه مجدد آب استفاده و سالم شده با استفاده از فناوری غشایی به دست می‌آید. فناوری غشایی شامل میکروفیلتراسیون، اسمز معکوس و ضدعفونی با اشعه ماوراء بنفش است. هم‌اکنون 30درصد نیاز آبی سنگاپور از این روش تامین می‌شود. این فناوری آب شربی را تولید می‌کند که حتی از استانداردهای سازمان بهداشت جهانی در زمینه آب آشامیدنی فراتر رفته است.
PUB، شرکت مسئول این کار در سنگاپور با همکاری یک شرکت ژاپنی، اخیرا نخستین پایگاه سالم‌سازی و بازیافت آب فاضلاب را راه‌اندازی کرده‌اند. از ترکیب فرآیند UASB و فناوری MBR این پایگاه 10 میلیون دلاری می‌تواند بیش از یک میلیون بشکه آب در روز برای مصارف صنعتی تولید کند.

3- آب شیرین‌کن
شیرین کردن آب، فرآیند سالم‌سازی آب دریا با استفاده از فناوری اسمز معکوس است. سال گذشته، دومین پایگاه شیرین‌سازی آب دریا در سنگاپور کار خود را آغاز کرد. این دو پایگاه شیرین‌سازی آب با تولید 100 میلیون بشکه آب در روز اکنون 25 درصد نیاز آبی سنگاپور را تامین می‌کنند. طرح‌ها و برنامه‌های در دست اقدام در سنگاپور به دنبال افزایش ظرفیت شیرین‌سازی آب در این کشور هستند؛ به‌طوری‌که قرار است تا سال 2060 میلادی بیش از 30 درصد آب مصرفی سنگاپوری‌ها از این روش تامین شود.
 
4- آب وارداتی
یکی از نخستین راهکارهایی که سنگاپوری‌ها برای مشکل کمبود آب به سراغش رفتند، واردات آب از مالزی بود. مقامات سنگاپوری برای رفع این مشکل دست به دامان استان جوهور در مالزی که در نزدیکی سنگاپور قرار دارد، ‌شدند. برای این کار دو توافق‌نامه دو جانبه در سال‌های 1961 و 1962 میان دو کشور امضا شد و از آن زمان تاکنون آب از گذرگاه جوهور
 – سنگاپور می‌گذرد و به مقصد می‌رسد.
زمانی واردات آب از مالزی برای سنگاپوری‌ها یکی از مهم‌ترین راهکارهای مبارزه با بحران آب به شمار می‌آمد. اما حالا انتظار می‌رود که با پایان مدت این توافق‌نامه‌ها تا سال 2061 سنگاپور به حدی از خودکفایی خواهد رسید که دیگر نیازی به واردات آب نداشته باشد.