چرا انتخابات اتاق مهم است؟

این پرسش را مطرح می‌کنم و در همین ابتدا اذعان می‌کنم که مراد اصلی من درواقع آن است که چرا مشارکت در این انتخابات اهمیت افزون‌تری نسبت به گذشته دارد‌. به نظر می‌رسد، پرسش اخیر فضای مناسب‌تری را برای باز کردن موضوع فراهم می‌کند‌. اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران را به ظرافت پارلمان بخش خصوصی گفته‌اند‌.

حتی اگر گوشه‌ای از حقیقت در این تعبیر باشد، اهمیت آن را در تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی آشکار می‌کند‌. لازم نیست تا مکررا به اهمیت بخش خصوصی در اقتصاد و مبانی علمی، اجتماعی و قانونی این موضوع بپردازیم‌. اما ضروری‌ است به این نکته اشاره کنیم که پس از یک دهه نابسامانی در فرآیندهای تصمیم‌گیری اقتصادی، دولت تدبیر و امید با شعار بازگرداندن امور به مجرای قانونی و علمی زمام امور را به دست گرفته است‌.

تجربه‌های سال‌های گذشته نشان می‌دهد که هر گاه شهروندان ایرانی در جهت استفاده از حق رأی خود پایمردی کرده‌اند نتیجه‌ای در خور گرفته‌اند‌. مشارکت فعال صاحبان کسب‌و‌کار (دارندگان حق رأی در اتاق تهران) و راندن دیو‌ناامیدی از اصلاح امور، در زمانی که شرایط انتخابات عادلانه به‌طور نسبی مهیاست، می‌تواند قدرت بخش خصوصی واقعی را به میزان زیادی برای تاثیرگذاری مثبت بر روند تصمیم‌گیری‌های کلان اقتصادی افزایش دهد‌. نمی‌توان در کنار اتفاقات نومیدانه ایستاد و سپس عمری را به گلایه از برگزیدگان اقلیت سپری کرد‌.

همواره چنین بوده که سود عدم مشارکت در انتخابات مدنی را کسانی برده‌اند که نماینده اقلیت بوده‌اند‌. اقلیتی که خوش می‌دارد صاحبان کسب‌و‌کار بر این گمان بمانند که رأی آنها راه به‌جایی نمی‌برد. در نگاه دیگر، باید بپذیریم که آرای بالاتر نمایندگان دست آنها را در مذاکره با نهادهای دولتی مسئول بازتر می‌کند‌. در بخش‌هایی از بدنه بخش خصوصی بارقه امیدی برای اصلاح ساختار قدرت در نهادهای اقتصادی- مدیریتی تصمیم‌گیر، به سود منافع ملی دیده می‌شود‌. بدون امید، هیچ آینده‌ درخشانی وجود نخواهد داشت‌. تقویت این امید و تبدیل آن به قدرت تغییر، تنها با خروج از لاک بدبینی و مشارکت‌جویی صاحبان آرا امکان‌پذیر است.

* عضو شورای سردبیری روزنامه «فرصت امروز»