ما با ترس راه نمی‌رویم

هفتادودومین دوره جوایز سینمایی گلدن‌گلوب در بخش تلویزیونی با معرفی سریال‌های «Affair» و «فاگو» به ترتیب به‌عنوان بهترین سریال درام و بهترین مینی‌سریال برگزار شد. فهرست کامل برندگان بخش تلویزیونی جوایز گلدن‌گلوب به این شرح است: بهترین سریال درام: «Affair» -‌ بهترین بازیگر مرد سریال درام: کوین اسپیسی «خانه دروغ‌ها»-‌ بهترین بازیگر زن سریال درام: روت ویلسون «Affair» - بهترین مینی‌سریال تلویزیونی: برگزیده: «فارگو»-‌ بهترین بازیگر مرد مکمل فیلم یا سریال تلویزیونی: مت بومر «قلب طبیعی»-‌ بهترین بازیگر مرد سریال کمدی: جفری تامبر «شفاف.»

در بخش بهترین‌های سینمایی نیز جوایز چنین بود: بهترین فیلم درام: «بچگی‌» (ریچارد لینکلیتر)-‌ بهترین فیلم کمدی یا موزیکال: «هتل بزرگ بوداپست‌»-‌ بهترین کارگردانی: «ریچارد لینکلیتر» (بچگی)-‌ بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم درام: «ادی ردماین‌» (نظریه همه‌چیز)-‌ بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم درام: «جولین مور» (آلیس آرام)- بهترین فیلم خارجی: «نهنگ» (آندری زیاگینتسف) روسیه-‌ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد: «جی‌کی سیمونس» (تازیانه)-‌ بهترین بازیگر نقش مکمل زن: «پاتریشیا آرکوئت‌» (بچگی)-‌ بهترین موسیقی متن: «یوهان یوهانسون» (نظریه همه‌چیز)-‌ بهترین فیلمنامه: «آلخاندرو گونزالو ایناریتو» (مرد پرنده)

این دوره از مراسم گلدن‌گلوب در کنار لبخندهای بسیار و اهدای جوایز متعدد، شاهد اهدای جایزه یک عمر تلاش حرفه‌ای سیسیل ب.دومیل به جورج کلونی هم بود. به گزارش دیلی‌بیست، سخنرانی کلونی با یک جوک شروع شد و با تشویق ایستاده حضار به پایان رسید.

تینا فی یکی از مجریان مراسم خطاب به کلونی که در کنار همسرش نشسته بود گفت: جورج کلونی امسال با امال علم‌الدین ازدواج کرد. امال وکیل حقوق بشری است که روی پرونده اِنران کار کرد، مشاور کوفی‌عنان در زمینه سوریه بود و به‌عنوان یکی از اعضای کمیته سه نفره سازمان ملل که مسئولیت تحقیق درباره قوانین تخطی جنگی در نوار غزه را بر عهده داشتند، انتخاب شد. بنابراین، البته که شوهرش باید جایزه یک عمر تلاش حرفه‌ای را دریافت کند.

اما وقتی کلونی 53 ساله که برای دریافت جایزه یک عمر تلاش حرفه‌ای سیسیل ب.دومیل روی صحنه بود آغاز به سخن کرد. تمام جمعیت را حیرت‌زده کرد. کلونی که روی کتش یک دکمه با حروف «من شارلی هستم» به نشانه همبستگی با کارمندان کشته‌شده حامی آزادی بیان در مجله شارلی ابدو نصب کرده بود، سخنرانی خود را با یک شوخی درباره هک شدن کمپانی سونی آغاز کرد. او گفت: اینجا آمدن و ملاقات دوباره دوستان قدیمی همیشه جالب است و حالا هم که دیدیم همه هک شده‌اند، خوب است که شانسی برای ملاقات رو‌در‌رو و معذرت‌خواهی کردن برای همه چیزهای شیطنت‌آمیزی که پشت سر هم گفتیم داریم.

در ادامه کلونی با لحنی صریح درباره مسخره بودن نمایش‌های جوایز صحبت کرد و از تمام حضار سالن به خاطر اینکه توانسته‌اند تا اینجا پیش بروند تعریف کرد. او گفت: اگر در این اتاق هستید معنی‌اش این است که موفق شده‌اید. می‌توانید کاری که همیشه آرزویش را داشتید انجام دهید و برایش مورد تجلیل هم قرار بگیرید و این به هیچ‌وجه به معنی بازنده بودن نیست. یادم نمی‌آید لورن باکال چه جوایزی برد اما یادم می‌آید که گفت بلدی چطوری سوت بزنی استیو؟ لب‌هاتو می‌چسبونی به هم و فوت می‌کنی و به هیچ‌وجه هم نمی‌دانم رابین ویلیامز چه نشان‌هایی با خود به خانه برد، اما مسلما «کارپه دیِم» و «از لحظه لذت ببرید پسرها» را به یاد دارم. هیچ وقت آن را فراموش نخواهم کرد.

و بعد هم کلونی بخش پایانی سخنرانی‌اش را به راهپیمایی‌های در پاریس و فراتر از آن بعد از تیراندازی‌های شارلی ابدو اختصاص داد. او گفت: عده زیادی نه‌تنها در پاریس بلکه در سراسر جهان راهپیمایی کردند و آنها مسیحی و مسلمان و از ادیان گوناگون بودند. آنها برای این راهپیمایی کردند که بگویند ما با ترس راه نمی‌رویم. این کار را نخواهیم کرد. او حرفش را با این جمله تمام کرد: من شارلی هستم. ممنونم.