مشاور عالی مدیرعامل سایپا تشریح کرد / 3 پیش شرط خصوصی سازی واقعی سایپا و ایران خودرو

به اعتقاد من سه شرط لازم است تا بتوان خصوصی ‎سازی واقعی در صنعت خودرو را اجرایی کرد. شرط نخست باور است. بدین معنا که مسئولان دولتی باید به خصوصی ‎سازی واقعی دو خودروساز بزرگ کشور باور و اعتقاد داشته باشند.

خصوصی‎سازی از آن دست موضوعاتی در خودروسازی محسوب می‎شود که مانند کلاف سردرگم است. با این‎که همواره اعلام شده بیش از 80درصد سهام دو خودروساز بزرگ کشور خصوصی شده است، همواره شاهد آن هستیم که دولت حرف اول و آخر را در هیات‎مدیره خودروسازان می‎زند و به نوعی قدرت مدیریتی و تصمیم‎گیری در این صنعت بزرگ و استراتژیک کماکان در دست دولت است. در این‎باره دیدگاه‎های زیادی مطرح است مبنی بر این‎که خصوصی‎سازی خودروسازان به‎ درستی انجام نشده و آن‎ها به بخش خصوصی واقعی واگذار نشده‎اند. در این راستا سعید مدنی، مشاور عالی مدیرعامل سایپا در گفت‎وگو با روزنامه «دنیای خودرو» از سه پیش‎شرط اساسی برای خصوصی‎سازی برای صنعت خودرو سخن به میان آورده است.

براساس تجربه‎ای که پیش از این، از سه سال مدیریت در رأس گروه سایپا داشته‎اید، چه شرایطی لازم است تا خصوصی‎سازی واقعی در صنعت خودرو محقق شود؟

به اعتقاد من سه شرط لازم است تا بتوان خصوصی‎سازی واقعی در صنعت خودرو را اجرایی کرد. شرط نخست باور است. بدین معنا که مسئولان دولتی باید به خصوصی‎سازی واقعی دو خودروساز بزرگ کشور باور و اعتقاد داشته باشند.

دومین شرط عزم، اراده و برنامه‎ریزی برای این امر است. تا زمانی که عزم و اراده جدی برای خصوصی‎سازی نباشد، خودروسازان ما به بخش خصوصی واقعی واگذار نخواهد شد و همچنان مدیریت آن‎ها خصولتی باقی خواهد ماند. اما شرط سوم، شجاعت اجرا بوده که این موضوع بسیار مهمی است. اگر شجاعت اجرای این کار نزد مسئولان نباشد، وضعیت صنعت خودرو به همین منوالی که درحال‎حاضر وجود دارد، ادامه پیدا خواهد کرد.

شما از شجاعت اجرا برای خصوصی سازی خودروسازان سخن به میان آوردید. این شجاعت اجرا چگونه معنا می شود؟

زمانی که کسی به عنوان متولی بخواهد اصلاحاتی انجام دهد، به طور قطع با مقاومت روبه‎رو خواهد شد. به عنوان مثال، اگر از شروع دولت یازدهم، بر اساس تورم، هر سال صدتومان به قیمت بنزین اضافه می شد، الان قیمت آن به 1600تومان در هر لیتر افزایش پیدا کرده بود و دیگر دولت با این چالش افزایش یک‎باره افزایش قیمت حامل‎های انرژی ازجمله بنزین روبه رو نمی‎شد. چراکه اگر سالانه و پلکانی قیمت افزایش پیدا می‎کرد، مردم با آن کنار می‎آمدند اما اگر دولت بنزین را 500تومان گران کند، این امر قطعا تبعاتی خواهد داشت.

در مورد خصوصی‎سازی خودروسازان نیز دولت‎هایی که در دوره‎های مختلف حضور پیدا کرده‎اند، قدم صحیحی برنداشته‎اند و اگر هم درخواستی برای خصوصی‎سازی وجود داشته، با مقاومت روبه‎رو شده و این امر به‎درستی انجام نشده است.

خصوصی‎سازی واقعی چه تبعاتی دارد که دولت‎های مختلف از انجام آن شانه خالی کرده‎اند؟

به طور قطع اگر دولت‎ها اصلاحات درست و ساختاری را انجام دهند، ممکن است محبوبیت خود را از دست بدهند. زیرا انجام این کار هزینه‎هایی دارد که سیاست‎مداران باید آن را بپردازند. اما آثار اقدامات آن‎ها در زمان حال هویدا نخواهد نشد بلکه چندسال یا حتی چنددهه باید صبر کرد تا نتایج کار آن‎ها برای همگان عیان شود.

حال اگر دولت بخواهد به صورت واقعی خودروسازان را خصوصی کند، باید چه اقداماتی را ترتیب دهد؟

می‎توان با تشکیل کنسرسیومی از فعالان خصوصی صنعت خودرو که شناخته‎شده هستند و کارنامه قابل دفاعی دارند، خودروسازی‎ها را به آن‎ها واگذار کرد اما این اقدام به‎تنهایی کافی نیست. در زمینه قیمت‎گذاری باید شورای رقابت کنار برود و قیمت خودرو در حاشیه بازار تعیین شود. همچنین باید قوانین و مقررات مربوط به کسب ‎و کار تسهیل شده و نرخ ارز اصلاح و آزاد شود البته این کار به‎تازگی انجام شده است.

تامین و تولید قطعات نیز باید به شکل مرتب باشد و قطعات باکیفیت تولید شود. همچنین باید برای امر صادرات برنامه‎ریزی درستی انجام شود و در مورد تامین هزینه‎های مالی و کاهش هزینه‎های تولید خودرو در کشور اقدامات اصلاحی و موثری به جریان بیفتد.