سیدحسن خمینی: هنر بزرگ امام این بود که یک جامعه چند پاره را واحد کرد

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی نوه بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در مراسم تجدید میثاق مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه با آرمان‌های امام‌راحل در محل حسینیه جماران از علی جنتی به‌عنوان «وزیر مظلوم ارشاد» نام برد. حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی با اشاره به اینکه یکی از بزرگان تعبیری در تمایز بین علم و هنر قرار داده که البته ممکن است تمایز کاملی نباشد، اما نکته خوبی در آن نهفته است، گفت: او می‌گوید علم، تجزیه تجربه‌های مختلف است؛ درحالی‌که هنر ترکیب اجزای مختلف است، شما در علم باید تلاش کنید تا چیزهایی که در عالم خارج مرکب هستند، بشکافید و روابط بین این اجزا را دریابید؛ هزاران سال است که بشر می‌داند آب وجود دارد اما زمانی که توانست این آب را بشکافد و بفهمد که دو تا عنصر، این ماده را پدید آورده‌اند، علم پدید می‌آید. علم ناشی از این است که ما بتوانیم ترکیبات موجود در عالم و روابط ترکیبی موجود در عالم را تجزیه کنیم و به این اجزا و نوع ارتباط‌شان و کنش و واکنش بین آنها دسترسی پیدا کنیم. اما در هنر، شما اگر نقطه‌ها را ببینید، نمی‌توانید یک نقاشی را تشخیص دهید. شما وقتی اثری هنری خلق کرده‌اید که همه این نقطه‌های درون یک نقاشی را یکجا ببینید. در واقع هنر جاهایی که کثرت‌ها به وحدت می‌رسد و هر چه توانمندتر در زیبا نشاندن این کثرت‌ها، هنر تعالی‌بخش است. هنرمند کسی است که بتواند کثرت‌ها را به وحدت تبدیل کند و از این جهت انقلاب یک هنر بسیار بزرگ بود و امام هم یک هنرمند بزرگ. سال 57 کثرت‌ها در درون یک جامعه واحد شکل گرفتند و این بود که تبدیل به یک هنر شد.‌»

نوه امام با تأکید بر اینکه اگر این وحدت را از بین ببریم، آن تابلوی هنرمندانه را از بین برده‌ایم، گفت: هنر بزرگ امام این بود که یک جامعه چند پاره را واحد کرد؛ لذا انقلاب یک هنر بود. البته این شروطی هم دارد؛ یکی اینکه اساساً مردم، فرد فرد شنیده نمی‌شدند، یعنی هنر جایی است که همه در یک کل، ذوب می‌شوند و همه در مجموعه آن وحدت، ذوب می‌شوند. جامعه توانمند هم جامعه‌ای است که وحدت‌هایش در عین کثرت و کثرت‌هایش در عین وحدت باشد.

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی همچنین با اشاره به اینکه پیامبر اسلام (ص)، جامعه بدوی عرب را یکپارچه کرد و از دل آن یک تمدن درآورد گفت: امروز هم شرط استمرار ما، توجه به قدرت فرهنگی و قدرت ناشی از وحدت است. اگر دیدیم که داریم چند پاره می‌شویم، یعنی داریم ضعیف می‌شویم. جامعه چند پاره جامعه‌ای است که دارد به سمت معضل پیش می‌رود. البته این به آن معنا نیست که همه در جامعه باید یک صدا داشته باشند، همان‌طور که گفتم وحدت باید در عین کثرت و کثرت هم در عین وحدت باشد. در عین اینکه نباید یک سکوت قبرستانی بر ما حاکم باشد، ولی باید مجموعه جامعه ما با هم مهربان، همدل و مودب باشند. نوه امام راحل در رابطه با پیشینه تمدن ایرانی و اینکه ایران جامعه مودبی بوده اظهار کرد: «اگرچه در بسیاری از حوزه‌ها ممکن است این مودب بودن به‌نوعی چاپلوسی و تملق رسیده باشد، اما از بی‌ادبی خیلی بهتر است. متأسفانه بعضی وقت‌ها آدم احساس می‌کند که در بعضی جاها ادبیات و ادب ما آن‌گونه که باید باشد، نیست. سیدحسن خمینی در پایان سخنانش گفت: یک فرهنگ فربه بسیار آمادگی دارد که انسان‌ها در آن تعالی پیدا کنند.