تولید‌کنندگان بهانه‌ای برای افزایش قیمت ندارند

 امروز در ایران با دو مسئله به‌صورت جدی مواجه شده‌ایم؛ یکی مسئله تورم و دیگری رکود. هرچند که این دو مسئله هر کدام ریشه‌های خودشان را دارند و در پی سیاست‌های اشتباه در طول سال‌های گذشته به وجود آمده‌اند اما برای درمان این دو معضل باید چاره‌ای اندیشید. در این دو مسئله ابتدا باید اولویت‌بندی مناسبی شکل بگیرد که با توجه به شرایط کنونی، تورم به مراتب موضوعی است با اهمیت بیشتر که باید با استفاده از تمام امکانات موجود به فکر پیدا کردن راه‌حل مناسبی برای آن بود. 

دولت در شرایط کنونی باید تورم را کنترل و از افزایش قیمت تمام شده تولید جلوگیری کند. هرچند که نتیجه قطعی و نهایی مذاکرات اخیر ایران با گروه 1+5 مشخص نیست اما با توجه به نتیجه‌ای که تا این مقطع از پیشرفت مذاکرات قابل حدس است و با احتساب اینکه از تحریم‌ها تا حد بسیار زیادی کاسته شده، تولید‌کننده‌ها بهانه‌ای برای افزایش قیمت ندارند و باید از افزایش قیمت جلوگیری شود.  مسئله تولیدکنندگان داخلی از دو جنبه قابل بررسی است؛ تحریم و ارز. از سال گذشته تاکنون مشکل تامین قطعات بر طرف شده و در بخش‌های خودروسازی و صنعت با این مشکل دیگر مواجه نیستیم. البته هنوز در مواردی مشاهده می‌شود که تحریم‌ها تاثیرگذارند اما در آن موارد هم امکان جایگزینی وجود دارد. آنچه در این تغییر و تحولات هنوز جای پرسش را باز گذاشته این است که چرا با این حال هنوز قیمت‌ها ثابت نشده است؟ دولت موظف است برای برای تعیین قیمت تمام شده راه چاره‌ای بیندیشد. 

مسئله ارز اما همچنان باقی است و تا حد زیادی نامعلوم. از طرفی می‌گویند باید به سمت تک نرخی شدن گام برداشته شود اما برای این تک نرخی شدن حد و مرز مشخصی تعیین نمی‌کنند و مشخص نیست که تک نرخی شدن، به سمت نرخ آزاد در حال حرکت است یا نرخ دولتی. متاسفانه دولت برنامه منسجمی برای کاهش نرخ ارز ندارد از این رو در راستای بهبود یافتن معیشت مردم در این حوزه مادامی که برنامه مشخصی وجود نداشته باشد، گام موثری هم برداشته نخواهد شد. 

دولت باید نرخ ارز را کاهش دهد و تولید داخلی را تقویت کند. برای تقویت تولید داخلی یکی از راهکارهای مناسبی که وجود دارد تولید مشترک با دیگر کشورها و شرکت‌های بین‌المللی است که البته این نیز خود پروژه‌ای زمانبر و دیر‌بازده است اما در شرایط امروز ایران قابل اجراست. باید این راه را با جدیت بیشتری پیمود و برای تولید مشترک تصمیمی گرفته شود که قابل اجرا هم باشد.  در این شرایط و با احتساب شرایط اقتصادی کشور ما هم توقع نداریم که دولت در کوتاه‌مدت هم رکود را درمان کند و هم تورم را اما باید سیاست‌هایی اتخاذ شود که اوضاع اقتصادی ایران، در مسیر درمان تورم و رکود قرار گیرد.