درآمد ورزشکاران المپیک از کجا تامین می شود؟

همه ما می دانیم که ورزشکاران معروف و حرفه  ای درآمد زیادی دارند؛ چه در دوران حرفه ای شان و چه زمانی که بازنشسته می شوند. مثلا مایکل جردن که بیش از 10 ساله بازنشسته شده، در سال 2013 میلادی 90میلیون دلار درآمد داشته که احتمالا بیشتر از درآمد کل ورزشکاران مسابقات زمستانی سال سوچی در سال 2014 بوده است.

ورزشکارانی که در المپیک شرکت می کنند، آنقدرها هم پولدار نیستند. کمیته بین المللی المپیک حتی یک سنت هم برای حضور آنهاa در این رویداد ورزشی نمی دهد. آنها مجبورند خودشان به طریقی برای خود منبع درآمد پیدا کنند. نگاهی به منابع و شیوه های کسب درآمد این ورزشکاران می اندازیم.

پول رسیدن به رویای المپیک را از کجا می آورند؟

از جیب خودشان. سایت Bankrate ، 5  ورزشکار آمریکایی ثروتمندی را که در مسابقات زمستانی سوچی شرکت کرده اند، معرفی کرده است. (ورزشکاران حرفه ای مثل  NHL، بازیکن هاکی در این فهرست در نظر گرفته نشده است.) اینها ورزشکارهایی هستند که با سرمایه شخصی خودشان را به المپیک رسانده اند.

شوان وایت، اسنوبردسوار

این ورزشکار سرمایه 20میلیون دلاری اش را از حضور در تبلیغات و سهام عمده ای که در یکی از رویدادهای ورزشی اسنوبرد دارد، به دست آورده است.

بود میلر،اسکی باز کوه های آلپ

8میلیون دلار سرمایه دارد که آن را از قراردادهای تبلیغاتی به دست آورده است.

حنا تِتِر،اسنوبردسوار

سرمایه یک میلیون دلاری اش را مدیون اسپانسرها و سرمایه گذاری در یک شرکت تولیدی پوشاک زنانه است.

لیندزی جیکوبلیس،اسنوبردسوار

او هم سرمایه یک میلیون دلاری اش را از قراردادهای تبلیغاتی و اسپانسرها کسب کرده است.

شرکت های بزرگ چطور حمایت می کنند

حکایت شرکت های اسپانسر رویدادهای بزرگ ورزشی با قردادهای تبلیغاتی کاملا متفاوت است. شرکت های آمریکایی شاید هر سال برای حمایت مالی یک تیم و نه صرفا یک ورزشکار میلیون ها دلار خرج کنند. لوگوی این شرکت ها روی لباسی که ورزشکاران در دوران مسابقات به تن می کنند، دیده می شود، مثل لوگوی شرکت پوما.

شرکت های بزرگ البته ورزشکاران را به صورت انفرادی هم حمایت مالی می کنند. به عنوان مثال رایان لوکته، شناگر آمریکایی که در مسابقات المپیک سال 2012 لندن دو مدال طلا، دو نقره و یک برنز کسب کرد، از چند اسپانسر 2/3 میلیون دلار دریافت کرد.

درآمد کمیته المپیک ایالات متحده از کجا تامین می شود؟

کمیته المپیک درآمد از حق پخش مسابقات و شرکت های اسپانسر به دست می آورد. بین سال های 2005 تا 2008 این کمیته تنها از آمریکا برای حق پخش مسابقات 625 میلیون دلار درآمد داشت و 120 میلیون دلار دیگر را هم از شرکت های اسپانسر آمریکایی به دست آورد. از همین پول برای پرداخت پاداش ورزشکاران (مدال طلا (25 هزار دلار)، نقره (15 هزار دلار) و برنز (10 هزار دلار)) استفاده می کند. نکته جالب توجه این است که رقم ها طی یک دهه گذشته با وجود افزایش تورم همچنان ثابت مانده است.

غیرحرفه ای ها بودجه رسیدن به المپیک را از کجا تامین می کنند؟

در بعضی کشورها، ورزشکارانی که می خواهند در المپیک شرکت کنند، از دولت یا برنامه های ویژه بودجه دریافت می کند اما در کشوری مثل آمریکا وضع کمی متفاوت است، هم متقاضی ورود به المپیک زیاد است و هم همه به یک اندازه خوش شانس نیستند که یک شرکت اسپانسرشان شود، یا قراردادهای تبلیغاتی امضا کنند یا خودشان کارآفرینی کنند. بسیاری مجبورند خلاق باشند.

یک راه این است که از خانواده یا دوستان خود قرض کنند. حمایت مالی کسب و کارهای بومی را جلب کنند. شغل پاره وقت پیدا کنند. یک سری شرکت آمریکایی بزرگ هستند که با کمیته المپیک ایالات متحده در برنامه های فرصت های شغلی المپیک شراکت می کنند. آنها به متقاضیان المپیک حقوق کار تمام وقت را می پردازند و در عین حال به آنها اجازه می دهند که پاره وقت هم کار کنند؛ البته به ورزشکارانی که در یک رویداد ورزشی مقامی کسب کرده باشند.

یک سری ورزشکار هم هستند که کارهای معمولی و انعطاف پذیر دارند که به آنها اجازه می دهد وقت زیادی را به آماده سازی خود اختصاص دهند. مثلا مربی بدنسازی می شوند یا در رشته تخصصی خود مربیگری می کنند. یک عده هم در رویدادهای فصلی کارهای عجیب و غریب را بر عهده می گیرند.

این ها ورزشکارانی هستند که یا در المپیک حضور داشتند یا متقاضی حضور در این رویداد مهم ورزشی هستند. یک ورزشکار متقاضی حضور در المپیک باید هزینه مربی، تجهیزات و سفر را بپردازند؛ به علاوه اینکه باید مخارج زندگی شخصی خودشان را هم تامین کنند. جِرِد فِرِیِر، کشتی گیر به همین خاطر معلم و مربی بوده، جاناتان چیور اسنوبردسوار لوله کش و ریس ایمبودن شمشیرباز دی جی.

در کشورهای دیگر دنیا، ورزشکارانی که اخیرا در مسابقات المپیک شرکت کرده اند، مشاغل تمام وقتی مثل آشپزی، کشاورزی، مامور آتش نشانی، وکالت، پرستاری، افسری پلیس، تحلیلگری تحقیقاتی، طراحی نرم افزار، نویسندگی و کارمندی آژانس مسافری را بر عهده داشته اند. عده ای هم مشاغل پاره وقت دارند یا با خانواده های شان زندگی می کنند تا از هزینه های شان کم شود. به بعضی از ورزشکاران هم بورسیه دانشگاهی تعلق می گیرد که البته کفاف هزینه های ورود به المپیک را نمی   دهد.