اسباب بازی‌های فکری که کمی فکر می‌خواهند

اسباب بازی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارها برای آموزش و سرگرمی کودکان شناخته می‌شود که اغلب باید براساس مبانی فرهنگی و فکری همان جامعه طراحی و تولید شود تا کودکان با آن اسباب بازی ارتباط نزدیک‌تری برقرار کنند. وسیله‌ای که در ایران چندان تولید موفقی نداشته و اغلب از سایر کشورها وارد شده و استفاده می‌شود، درحالی‌که تولید اسباب بازی چندان کار دشواری نیست و تکنولوژی پیچیده‌ای هم نیاز ندارد. از طرفی در یکی از خبرها آمده است که دبیر شورای نظارت بر اسباب‌بازی‌ها با اشاره به تنوع تولیدات خارجی می‌گوید ما امکان تولید انبوه و تنوع تولید را نداریم و در این صنعت، تازه‌کار و بسیار کم‌تجربه‌ایم.

محمدحسین فرجو، دبیر شورای نظارت بر اسباب‌بازی‌ها با اشاره به اینکه ما صنعت اسباب‌بازی نداریم گفت: واردات اسباب‌بازی از مهرماه سال ۸۱ آغاز شد. از آن سال سهم اندکی از بازی‌ها به بازی‌های فکری و آموزشی و کمک آموزشی اختصاص داشت اما رفته‌رفته میزان ورود این بازی‌ها بیشتر شد و خانواده‌ها دریافتند که کودکان می‌توانند با بازی بیاموزند. حالا بیش از ۱۵ درصد اسباب بازی‌های وارداتی، بازی‌های خلاقانه و آموزشی است.

دبیر شورای نظارت بر اسباب‌بازی‌ها افزود: سال ۹۰ و ۹۱ با بالا رفتن قیمت دلار و تفاوت فاحشی که میان تومان، دلار و یورو پیش آمد، واردکنندگان و سرمایه‌گذاران بر آن شدند تا روی تولید داخلی سرمایه‌گذاری کنند و به تولید اسباب بازی ایرانی بپردازند. سال ۹۱ با ۵۵ درصد کاهش واردات اسباب بازی روبه‌رو بودیم و امیدواریم این روند با افزایش تولید باکیفیت داخلی ادامه یابد.

در نهایت ما هم در این کلاف پیشنهاد می‌دهیم که علاقه‌مندان بالقوه این حوزه به سمت تولید اسباب‌بازی‌های داخلی مخصوصا بازی‌های آموزشی و فکری که هزینه کمتری هم برای تولید می‌خواهند با کیفیت و با نیازسنجی جامعه پیش بروند تا از واردات اسباب‌بازی‌های چینی بی‌کیفیت و گران جلوگیری شده و تولید آن مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد.