تولید پارچه‌های ضدباکتری پایدار با ثبات رنگ ظاهری در کشور

محقق دانشگاه بیرجند موفق به ارائه روش جدیدی شده که به کمک آن می‌توان پارچه‌های ضدباکتری تولید کرد؛ این روش تغییری در رنگ ظاهری پارچه ایجاد نمی‌کند و علاوه بر آن، خاصیت ضدباکتری ایجاد شده در آن پایداری بالایی دارد.

به گزارش نساجی نیوز دکتر حسین بارانی، عضو هیات علمی دانشگاه بیرجند و محقق طرح اظهار کرد: عموما تولید منسوجات ضدباکتری به کمک نانوذرات نقره صورت می‌گیرد. این روش سبب ایجاد تغییر رنگ ظاهری پارچه (ایجاد شید زرد متمایل به قهوه‌ای) می‌شود. هدف این کار تولید منسوجاتی با قابلیت ضدمیکروبی مطلوب و پایداری است که در ظاهر رنگی آن نیز تغییری ایجاد نشود.

محقق طرح تصریح کرد: برای دستیابی به این هدف از نانوکامپوزیت اکسیدروی- دی‌اکسیدسیلیکون در ساختار پوشش پارچه استفاده شده است. با استفاده از روش بیان شده در این کار، در ظاهر رنگی پارچه پوشش داده شده هیچ تغییری مشاهده نشده است.

وی در ادامه به خصوصیات این دستاورد اشاره کرد و افزود: ما توانستیم یک منسوج با ویژگی ضدباکتری بسیار مطلوب تولید کنیم که ثبات و پایداری نانوذرات سنتز شده روی آن به میزان چشمگیری نسبت به نمونه‌های مشابه افزایش داشته است.

بارانی خاطرنشان کرد: در این تحقیق، پارچه پنبه‌ای با ویژگی ضدباکتری به کمک سنتز و بارگذاری نانوکامپوزیت ‌اکسیدروی و دی‌اکسیدسیلیکون (SiO2) روی آن تولید شد. ذکر این نکته الزامی است که در مطالعه، نانوذرات با استفاده از دو روش متفاوت روی ساختار پارچه پنبه‌ای با رویکرد روش درجا (In-situ) سنتز شدند. در یکی از این روش‌ها، ابتدا نانوذرات اکسیدروی در محلول سل دی‌اکسیدسیلیکون سنتز شده و سپس این محلول روی پارچه پنبه‌ای پوشش داده شد. در روش دوم، ابتدا پارچه پنبه‌ای با دی‌اکسیدسیلیکون پوشش داده شده و سپس سنتز نانوذرات اکسیدروی روی ساختار آن صورت گرفت. به گفته این محقق، سنتز نانوذرات روی پارچه پنبه‌ای پوشش داده شده با دی‌اکسیدسیلیکون، کلوخه شدن نانوذرات را در پی داشته است، در حالی‌که سنتز جداگانه نانوذرات اکسیدروی و سپس پوشش دهی پارچه با آن، علاوه بر ایجاد نانوذراتی با ساختار کروی، دارای ویژگی ضدباکتری مطلوب‌تری نیز بوده است.

بارانی تصریح کرد: نتایج بررسی نمونه پارچه‌های پنبه‌ای پوشش داده شده در هر دو روش، نشان‌دهنده هاله عدم رشد باکتری است. با این حال نمونه تولید شده به روش اول (سنتز نانوذرات و سپس پوشش‌دهی پارچه) قطر هاله بزرگ‌تری را به دلیل ساختار کروی و پایدار نانوذرات نشان داده است. همچنین نتایج آزمون حرارتی نیز بیانگر این مطلب است که نمونه‌های ساخته شده به روش اول حاوی بیشترین مقدار اکسیدروی و پایین‌ترین دمای تجزیه اولیه است. نتایج حاصل از پراش پرتو ایکس نیز موید ساختار کریستالی شش ضلعی نانوذرات بوده است.