روزگار خوش تانزانیا پس از حذف انحصارگرایی

تانزانیا یکی از کشورهای شرق آفریقا است که توانسته با رقابتی کردن هر چه بیشتر بازارها از انحصارگرایی در اقتصاد فاصله بگیرد و به سمت اقتصاد رقابتی برود...

نگاهی دقیق به شرکت‌های تولیدی در تانزاینا لزوم سیاست‌های رقابتی را روشن می‌ساخت. مطالعات یک استاد دانشگاه دارالسلام نشان می‌داد که تلاش‌ها برای حفظ مشتری در برابر شیوه‌های ضدرقابتی تاثیری مثبت بر بهره‌وری شرکت‌ها و سرمایه‌گذاری کسب‌و‌کارها و در نتیجه کل اقتصاد این کشور داشته است.

چالش‌های پیش روی تانزانیا
تانزانیا یکی از فقیرترین کشورهای قاره آفریقا است. در سال 2006 میلادی میزان تولید ناخالص ملی این کشور کمتر از نصف میانگین سایر کشورهای کم‌درآمد کشورهای جنوب صحرای ساهارا بود. 80 درصد مردم تانزانیا در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند و همین امر وابستگی شدید درآمدهای این کشور به این بخش را نشان می‌دهد، حال آنکه تنها 45 درصد میزان تولید ناخالص ملی این کشور از راه کشاورزی به دست می‌آید.

رقابت و توسعه
سیاست رقابت در تانزانیا این طور تعریف شد: قوانین، مقررات و اصول حقوقی که رفتار شرکت‌های قدرتمند را کنترل می‌کند. این قوانین اجازه چنین ادغامی به شرکت‌ها با هدف انحصاری شدن را نمی‌دهد و شرکت‌ها را از رفتارهای انحصارطلبانه‌ای چون تثبیت قیمت و تقلب باز‌می‌دارد. سیاست رقابت در فرآیند توسعه تانزانیا اصلی اساسی به‌شمار می‌آمد. با اتخاذ این سیاست تانزانیایی ها توانستند از منابع موجود در کشور خود استفاده بهینه کنند. این امر موجب شد که تغییرات گسترده‌ای در میزان تولید شرکت‌های تولیدی ایجاد شود.

سال‌های اصلاحات و تغییر
در این سال‌ها بسیاری از شرکت‌های دولتی به بخش خصوصی واگذار شدند. اما این کار برای حذف و محو شدن انحصارگرایی از بازار تانزانیا کافی نبود. برای محکم کردن ستون‌های رشد و توسعه بلند‌مدت انجام اصلاحات در بخش‌های گوناگون از بانکداری و ارز گرفته تا کشاورزی و سرمایه‌گذاری ضروری بود. در این راستا یکی از اقدامات تصویب قانون شیوه‌های تجارت منصفانه در سال 1994 بود. این قانون که دربرگیرنده اصولی برای حفظ مشتری بود ، انحصارها را تعدیل و اصول کسب‌و‌کار غیرمنصفانه و غیر‌رقابتی را ممنوع کرد.

تفاوت‌هایی که رقابت ایجاد کرد
تولید یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی بود که از سیاست رقابت در تانزانیا سود برد. در واقع تانزانیا و سیاست رقابت این کشور ثابت کرد که اقتصاد بر پایه بازار رقابتی می‌تواند در حصول اطمینان نسبت به بهبود شرایط تولید نقشی پررنگ داشته باشد. آمار و ارقام در تانزانیا قبل و بعد از سیاست رقابت نشان می‌دهد که شرکت‌های تانزانیایی پس از اجرای سیاست رقابت توانستند حدود 50 درصد بیش از میانگین به دست آمده در زمان انحصار، بهره‌وری داشته باشند. همچنین سرمایه‌گذاری در تانزانیا بعد از فاصله گرفتن از انحصارگرایی 100 درصد افزایش یافت.