مشاور اقتصادی رئیس جمهور مطرح کرد / میل به پس انداز افزایش یافت

مشاور اقتصادی رئیس جمهور با تأکید بر اینکه اقتصاد ایران در یک بزنگاه تاریخی قرار گرفته است، انجام اصلاحات در نظام بانکی را یک ضرورت حیاتی دانست.

به گزارش ایبنا، مسعود نیلی با بیان اینکه سه مقطع را در روند رشد اقتصادی ایران می توان ملاحظه کرد که اوج آن در سال 55، سال 68 و سال 86 بود، گفت: چهار بازیگر اصلی اقتصاد ایران خانوار، دولت، نظام بانکی و بنگاه ها هستند.

نیلی افزود: درآمد خانوارهای شهری و روستایی به قیمت های ثابت در سال 86 به اوج خود رسیده بود و بعد از آن روند نزولی را در پیش گرفت. کاهش سالانه ای که در سال  88 داشتیم از کاهش قدرت خرید خانوار در زمان جنگ بیشتر بوده است.

وی اضافه کرد: پس انداز حقیقی در سال های 93 و 94 افزایش یافته که تقریبا به همان میزان سال 80 رسیده است. از سال 87 به بعد، افت شدیدی در نرخ رشد موجودی سرمایه ملاحظه می شود که حتی به زیر یک درصد هم رسیده است. برای ایجاد امکان مقایسه، فرض می کنیم که اگر روند رشد اقتصادی کشور به همان میزانی که در سال 86 بود ادامه پیدا می کرد، درآمد سرانه در سال 95 حدودا دو برابر میزان فعلی می شد.

مشاور اقتصادی رئیس جمهور افزود: وقتی میزان درآمد کم می شود، مصرف در مقابل کاهش مقاومت می کند و پس انداز، سرمایه گذاری و رشد کاهش می یابد. فرض کنیم از سال 96 به بعد اتفاقاتی بیفتد که نرخ رشد درآمد سرانه همان 5.3 درصد باشد شکافی که به وجود آمده، قابل بازسازی نیست. یعنی اگر با رشد درآمد سرانه 5.3 درصد حرکت کنیم، درآمد سرانه در سال 1404 کمی کمتر از درآمد سرانه سال 95 می شد.

نیلی با طرح این سوال که چقدر سرمایه گذاری نیاز داریم تا از سال 97 به همان روند رشد درآمد سرانه  5.3 درصدی نایل شویم، گفت: محاسبات نشان می دهد برای رسیدن به آن میزان رشد در درآمد سرانه، به دو برابر سرمایه گذاری فعلی نیازمندیم.

به گفته وی، درآمد خانوارها از سال 93 یک روند صعودی را آغاز کرده و پس انداز هم روند صعودی به خود گرفته، یعنی خانوارها ترجیح می دهند پس انداز کنند و نه مصرف، اما چون سطح درآمد خانوار پایین است، پس انداز کل نمی تواند حرکتی در اقتصاد ایجاد کند. 

نیلی با بیان اینکه در نظام بانکی نشانه ای از نقطه  چرخش ملاحظه نمی شود، گفت: اقتصاد ایران در بزنگاهی تاریخی قرار گرفته است و بین تصمیم بد و تصمیم سخت باید یکی را انتخاب کرد. تصمیم سخت یعنی تصمیمی که احتمالا اقبال عمومی به آن نمی شود.

اقتصاد ایران مثل بیماری است که دکتر می گوید باید جراحی شود. گفتن این امر یک تصمیم سخت است، چون خانواده  بیمار از این خبر ناراحت می شوند. تصمیم بد هم این است که به جای جراحی بیمار، او را به پارک ببریم. برای ایجاد این تغییر نیازمند یک سرمایه اجتماعی قوی هستیم.