دفاع از آزادی

«ما این حقایق را بدیهی می انگاریم كه همه انسان ها برابر آفریده شده اند و آفریدگارشان حقوق سلب ناشدنی معینی به آنها اعطا كرده است كه حق زندگی، آزادی و جست وجوی خوشبختی از جمله آنهاست.»

توماس جفرسون ـ چهارم ژوئیه 1776

اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریكا

درست 242سال پس از آنكه توماس جفرسون، نویسنده اعلامیه استقلال ایالات متحده جمله فوق را بر تارك اعلامیه استقلال و سپس قانون اساسی آمریكا نهاد، دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده آمریكا روز 8 مه سال 2018 در برابر چشم میلیاردها انسان، قانون اساسی ایالات متحده، قوانین بین المللی و حقوق طبیعی و ذاتی بشر یعنی « برابری انسان ها و حق سلب ناشدنی زندگی، آزادی و جست وجوی خوشبختی » را به شكل ویرانگری زیر پا گذاشت.

ترامپ در اقدامی یكجانبه و خلاف اصول روابط بین الملل از توافقنامه برجام خارج شد و اعلام كرد به صورت یكجانبه تحریم های گسترده ای علیه ایران اعلام و اجرا خواهد كرد. این موضوع نیازی به دانش گسترده سیاسی و حقوقی ندارد كه وقتی دولتی پای موافقتنامه بین المللی را امضا می كند، در صورت برگزاری انتخابات و تغییر رئیس دولت، آن موافقتنامه به قوت خود باقی است و تغییر دولت، نه شرط لازم و نه شرط كافی برای نقض یك پیمان بین المللی است.

برجام یك پیمان بین المللی میان 7 كشور است كه بر مبنای آن 6 كشور دیگر تعهد كرده اند تا زمانی كه ایران از تعهداتش خارج نشده و مقررات آژانس بین المللی انرژی اتمی را زیر پا نگذارد، به تعهدشان وفادار و در آن پایدار باشند، اما به رغم تأییدات پیاپی آژانس و ارائه گزارش رسمی این نهاد زیرمجموعه سازمان ملل متحد، درباره اینكه ایران كمترین تخطی از قوانین نداشته است، ایالات متحده به طور یكجانبه و بدون هیچ بهانه و توجیهی آن را زیر پا گذاشت.

روزنامه نگاران آگاه و مستقل دنیا!

ما روزنامه نگاران ایرانی، مستقل از همه دولت ها و به عنوان یك صنف روشنگر كه با روزنامه نگاران جهان هویتی واحد و دغدغه هایی مشترك داریم، اینك در قرن بیست ویكم و در هنگامه ای كه تمدن بشری به برداشت واحدی از كرامت انسانی در مفهوم «آزادی» رسیده است، شاهدیم كه دولت ایالات متحده، درست برخلاف دیدگاه بنیانگذاران و اندیشه ورزان مفهوم دموكراسی و لیبرالیسم، از توماس جفرسون گرفته تا فرانسیسكو فوكویاما، آزادی انسان هایی را در سوی دیگر عالم تهدید و تحدید كرده است.

خروج از برجام، یك رفتار غیردیپلماتیك و غیراخلاقی است اما اعمال تحریم های ظالمانه علیه ملتی بزرگ، كنشی متخاصمانه و باورناپذیر است. دولت ایالات متحده مدعی است تحریم ها، حاكمیت ایران را نشانه رفته است نه مردم را و دولت ایران معتقد است ما از تحریم ها آسیبی نمی بینیم اما ما به عنوان روزنامه نگاران مستقل و آزاداندیش دیدگاهی مستقل از دولت ها داریم و معتقدیم برخلاف نظر دولت های آمریكا و ایران، تحریم های ظالمانه ایالات متحده، بر زندگی و زیست میلیون ها شهروند ایرانی كه از آزادی حق زیستن در شرایط مطلوب برخوردارند، آثار مخربی گذاشته است. دولت ایالات متحده آشكارا دروغ می گوید وقتی مدعی می شود تحریم های این كشور، علیه مجموعه حاكمیت ایران اعمال می شود، حال آنكه فشار و محاصره اقتصادی علیه ایران، بر زندگی آحاد مردم و به ویژه اقشار فرودست آثار زیانبار و بعضا هولناكی بر جا گذاشته كه با هیچ خوانشی از حقوق بشر همسو و همخوان نیست. وقتی دسترسی به دارو، درمان و تجهیزات پزشكی دشوار می شود، نشانه آن است كه تحریم های كور، كودكان و زنان و مردان كشور را نشانه گرفته اند. وقتی كالاها، فراتر از قدرت خرید اقشار بزرگی از مردم گران می شوند، وقتی هزینه بهداشت، تحصیل و حتی تغذیه مردم نامتناسب با توان شان بالا می رود، وقتی تحریم ها بر صنعت و كشاورزی تأثیر می گذارد و فرصت های شغلی بسیاری از دست می رود، موازی با آن، خانواده ها فقیر می شوند و این خانواده ها، درست همان مردم ایرانند.

ما معتقدیم دانش بشری متعلق به ذات بشر است نه ملتی خاص. همانطور كه ملت های غرب و شرق عالم، از فواید بی شمار اندیشه حكیمان و دانش دانشمندان بزرگ ایرانی همچون بوعلی و خوارزمی و خیام و رازی و سعدی و مولانا بهره می برند، امروز حق بهره مندی از مواهب دانش بشری و محصولات و مشتقات آن، از جمله تكنولوژی و صنعت برای مردم ایران، مانند دیگر ملل جهان، محفوظ است و هیچ دولتی حق ندارد به بهانه ای واهی این حق را از ملتی بزرگ و تمدن آفرین سلب كند.

همكاران آگاه و آزاداندیش!

آقای ترامپ پا را از تحریم ملت ایران فراتر گذاشته و ملت های دیگر را در صورت معامله و مبادله با ملت ایران، تهدید به مجازات كرده است و این عملا تحریم دیگر ملت ها و سلب « حق آزادی بهره مندی از معامله و مبادله» برای همه ملت هاست كه آشكارا مغایر با اصول منشور بین المللی حقوق بشر و ذات آزادی نوع بشر است. فاجعه بارتر آنكه، وقتی مردم ایران برای احقاق حق خود به دادگاه بین المللی لاهه شكایت می برند، حاكمان كاخ سفید به جای تن دادن به حق، قاضیان و مقامات دادگاه را تهدید به تحریم می كنند.

تحریم های یكجانبه آمریكا علیه ایران آشكارا در تضاد با مصوبات و قطعنامه های شورای امنیت است. مطابق منشور ملل متحد كه در كنفرانس سانفرانسیسكو به تصویب اعضا رسید، به منظور پرهیز از یكجانبه گرایی، اختیار هرگونه اقدام قهری ازجمله تحریم به شورای امنیت واگذار شده است و بر همین اساس ماده ۳۹ منشور ملل متحد وظیفه اصلی حفظ صلح و امنیت بین المللی را به عهده شورای امنیت گذاشته است تا در صورت تشخیص، توصیه یا تصمیمات مقتضی اتخاذ كند. از این رو اقدامات یكجانبه كشورها خلاف نص صریح این منشور بین المللی است.

همچنین طبق اعلامیه اصول حقوق بین الملل درخصوص روابط دوستانه و همكاری میان كشورها، قطعنامه شماره ۲۶۲۵ كه در سال ۱۹۷۰ به تصویب اعضا رسید، اصل مبنایی «عدم مداخله» را تصریح و بیان كرده كه هیچ كشوری حق تشویق استفاده از فشار اقتصادی، سیاسی یا هرگونه فشار دیگری برای مجبور كردن كشور دیگر را ندارد.

همچنین قطعنامه A/RES/46/210مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۱ از كلیه كشورها می خواهد كه فشارهای اقتصادی یكجانبه را كه با هدف مداخله در تصمیمات اتخاذ می شوند لغو كند. بند ۲ این قطعنامه، فشارهای اقتصادی را كه شامل مسدود كردن سرمایه و اموال می شود صراحتا مغایر با منشور ملل متحد می داند.

باز قطعنامه A/RES/51/22 كه در سال ۱۹۹۶ تحت عنوان «حذف تدابیر فشار اقتصادی به عنوان وسیله اجبار سیاسی و اقتصادی» به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید، ضمن غیرقانونی دانستن تحریم های یكجانبه با ویژگی فراسرزمینی، این قوانین را مغایر با حق دولت ها در تعیین سرنوشت اقتصادی خود می داند.

بند ۲ این قطعنامه نیز وضع كنندگان این قوانین را ملزم به حذف قوانین یكجانبه فراسرزمینی می كند و بند۳ همین قطعنامه از كلیه كشورها می خواهد كه تدابیر اقتصادی یكجانبه با ویژگی فراسرزمینی را به رسمیت نشناسند.

اینك بی اعتنایی و حتی وهن قطعنامه های مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل متحد كه به تصویب نمایندگان كشورهای عضو این سازمان رسیده است، توسط فردی خودرأی كه در رأس دولت یكی از كشورهای عضو قرار گرفته، نقطه سیاهی برای تاریخ جهان متمدن و تاریخچه سازمان ملل است. این نخستین بار است كه رئیس جمهور یك كشور عضو دائم شورای امنیت رسما از كشورهای عضو می خواهد كه یك قطعنامه مصوب شورای امنیت را زیر پا بگذارند! (قطعنامه 2231شورای امنیت درباره لغو تحریم های ایران مصوب 20جولای 2015). آیا این اتفاق شگفت آور، نشانه ای هول انگیز از تلاش برای اضمحلال عالی ترین نهاد بین المللی مبتنی بر عقلانیت جمعی و ارزش های دموكراتیك نیست؟ آیا قدرت و استیلای اقتصادی، بالذات، حائز مشروعیت سلب اصالت خرد جمعی از تصمیم گیری و سیاستگذاری در عرصه بین المللی است؟

ما به عنوان روزنامه نگارانی مستقل، از همه همكاران آزاداندیش خود در سراسر جهان- علی الخصوص روزنامه نگاران آزاد اندیش جهان غرب- می خواهیم با شجاعت و جسارت و بدون تأثیرپذیری علی الاطلاق از دولت ها، در برابر خدشه دار كردن اصول آزادی انسانی، كه حاصل مرارت های نوع بشر در طول هزاران سال است، سكوت نكنند و حقیقت را همچون جان لاك كه فریاد زد: « زندگی، آزادی و حق مالكیت، ارزش های اساسی و مافوق قانون است» با صدای بلند فریاد بزنند و نگذارند محصول اندیشه آزادی خواهانه اندیشمندانی چون توماس جفرسون، جان دیویی، والتر لیپمن، آبراهام لینكلن، مهاتما گاندی، مارتین لوترکینگ، نلسون ماندلا، جان استوارت میل، فردریش هایك، كارل پوپر، آیزایا برلین، هانا آرنت، فرانسیسكو فوكویاما و دیگر كنشگران و اندیشمندان راه آزادی، به طرز رعب آوری به باد سپرده شود.