بهترین شرکت های کوچک آمریکا / غول های کوچک فوربس در سال 2017 (2)

این دومین فهرست سالانه فوربس از غول های کوچک است، 25 شرکت که ارزش بزرگی و وسعت را از توسعه شرکتی بیشتر می دانند. آنها با رشد و توسعه مخالفتی ندارند، تنها به هر قیمتی دست یافتن به آن را نمی پذیرند. ما 25 کسب وکار را برگزیدیم که دارای الگوهای مناسب، ترازنامه های قوی و سودهای ثابت بوده و همه دارای مالکان خصوصی اند و از نوع شرکت های سهامی خاص هستند. آنها در جوامع شان دخیل هستند.

این شرکت ها از نظر دیگران، در زمینه های کاری شان چشمگیر تلقی می شوند و کارهایی را انجام می دهند که هر کسب وکاری می تواند آنها را فرا گیرد. در اینجا فهرستی از شرکت های رتبه بندی نشده را مشاهده می کنید که همگی از مجموعه گسترده ای از صنایع، از جمله صنعت کارخانه ای و آمریکایی هستند.

دوچرخه سازی HED

روزویل، مینسوتا

مؤسسان: استیون و آن هد (مدیرعامل اجرایی)

درآمد: 10 میلیون دلار

تعداد کارمندان: 48 نفر

برای شرکت کنندگان در ورزش های سه گانه و دوچرخه سواران حرفه ای (از جمله لنس آرمسترانگ)، دوچرخه سواری HED بهترین مکان برای خریدن سریع ترین دوچرخه ها است، آن هم از زمانی که استیون هد شروع به ساخت آنها برای فروشگاهش در سنت پائول مینسوتا در اواسط دهه 80 کرد، اما پس از مرگ ناگهانی استیون در سال 2014، زن بیوه و شریک تجاری اش، آن هد، باید تصمیم خود را برای قدم بعدی می گرفت. امروزه، شرکت دوچرخه سازی HED پر رونق است و چرخ های دوچرخه که قیمت شان از جفتی 90 دلار (با لبه آلومینیومی) تا جفتی 6000 دلار (کامپوزیت کربنی) متغیر بوده.

مجموعه ای جدید از گران ترین اسکلت های دوچرخه را که برای دوچرخه Gervelo P5X ساخته می شوند می فروشد. HED ساخت دوچرخه هایش را در یک کارخانه 24000 متر مربعی در روزویل انجام می دهد، که 20درصد کارمندان برای بیش از 10 سال است در آنجا کار می کنند و 10درصد از کارمندان «بومرنگی» هستند، یعنی کسانی که قبلا آنجا را ترک کرده و مجددا به این شغل بازگشته اند.

کاشی کاری Motawi

آن آربور، میشیگان

مؤسس و مدیرعامل اجرایی: ناوال موتاوی

درآمد: 3 میلیون دلار

تعداد کارمندان: 33 نفر

ناوال موتاوی، 52 ساله، در دانشگاه میشیگان به مطالعه سرامیک پرداخت و کاشی سازی را در کوزه گری پوابیک دیترویت فرا گرفت و 25 سال پیش شرکت خود را تأسیس کرد تا کاشی های هنری را بسازد و نصب کند. این تبدیل از هنرمند به مالک کسب وکار آسان نبود، اما او عاقبت متوجه شد که: «من نمی خواستم یک هنرمند کوچک کاشی هنری باشم که هیچگاه کار خود را به موقع انجام نداده و کاغذبازی هایش همه به هم ریخته است.» در سال 2003، او تکنیک های تولید ناب به سبک تویوتا را اتخاذ کرد و سیستمی را ابداع کرد که تنها کاشی های مورد نیاز را می ساخت تا اینکه تعداد بسیار زیادی از کالاهای موجود نیمه تمام را نگه دارد. چنین کاری برای یک فعالیت اقتصادی کوچک با تعداد زیادی از کالا نامعمول است.

در سال 2009، او استفاده از مجموعه ای از نمایشگاه هایی را که باعث کند شدن روند سوددهی می شدند متوقف ساخت، اگرچه، این کار باعث اتمام شراکت بین او و برادر کوچکترش شد. امروزه، شرکت کاملا به موتاوی تعلق دارد و اطلاعات مالی شرکت با کارمندانش در میان گذاشته می شود که آنها پاداش های سود مبنایی را دریافت می کنند.

W. S. Badger

گلیسوم، نیوهمپشایر

مؤسس و مدیرعامل اجرایی: بیل وایت

درآمد: 16 میلیون دلار

تعداد کارمندان: 100 نفر

«بادجر بیل» وایت به طور تصادفی وارد کسب وکار شد تا مشکل خود را حل کند: وایت که در آن زمان یک نجار بود، متوجه شد انگشتانش از زمستان های سخت و طاقت فرسای نیوهمپشایر چاک و ترک خورده اند و او شروع به استفاده از موم و روغن زیتون کرد تا آنها را نرم کند.

در سال 1995، او مرهم بادجر را در اتاق پشتی خانه اش تولید کرد و آن را در فروشگاه ها در یک جعبه چوبی می فروخت: «من به فروشگاهی می رفتم و مردم می گفتند ما موم Burt’s Bees را داریم و من می گفتم محصول من بهتر است. و بعد من را از فروشگاه بیرون می انداختند، انگار که مذهب شان را تهدید کرده بودم.» امروزه وی. اس. بادجر مجموعه کاملی از کالاهای مراقبت پوستی ارگانیک را تولید می کند که فروش مستقیم دارد و به خرده فروش هایی همچون Whole Food و Cracks Barrel عرضه می شود.

در سال 2011، وی. اس. بادجر تبدیل به یک شرکت سودی شد. دستمزد برای یک کارمند تمام وقت با بیشترین میزان حقوق، 5 برابر کارمندی با کمترین میزان حقوق است که 15 دلار در ساعت است و بیش از دو برابر حداقل دستمزد نیوهمپشایر. قسمتی از سودها از طریق تقسیم سود (7درصد) به کارمندان و به کمک های خیریه (10درصد) می رسد.