ماجرای عاشقانه منجر به جرح

خراب است عزیز من، خراب است. صحبت امروز و دیروز نیست. من سال ها تو این راسته با این سن کم کار کردم و بحث امروز و دیروز نیست، من مدت هاست روی خوش بازار را با چشم خودم ندیدم. از این مغازه به آن مغازه دنبال مشتری. این کار آن کار، فایده نداشته است. گفتند مجتمع یعنی جایی که همه هستند و این طوری مشتری بیشتر سر و کله اش پیدا می شود و سود شما بالا می رود و از این وعده هایی که همه ما هر روز می شنویم.

آمدیم زحمت کشیدیم، دکور زدیم، جنس آوردیم خلاصه جان کندیم و خون دل خوردیم باز نشد که نشد. اصلاً انگار قرار نیست درست شود. نمی شود ما یک روز صبح با خیال راحت و بی فکر و خیال از خواب بیدار شویم. البته همه اش بازار و کار و کاسبی نیست به قول قدیمی ها خاصیت زندگی به همین دردسرها و مشکلات است اما مال ما دیگه آخر داستان است.

همه چیز بهم گره خورده و مشکلات بیشتر از قبل دارد فشار می آورد. در همین هفته ای که گذشت سه تا چک برگشتی داشتم. نمی چرخد خب. چک ها مال یک بازاری دیگه بود که من هم به یک بازاری دیگر داده بودم. همه مان برای هم بهانه می آوریم که بازار خراب است. واقعاً  کی قرار است حال ما بهتر شود؟

اینها بخشی از حرف های یکی از کسبه مرکز خریدی است که ظاهراً سال ها تجربه بازار دارد و روز خوش ندیده. ما قبلاً هم در این ستون به بیان دغدغه های اهالی بازار پرداختیم اما داستان این بار فرق داشت. مدل خاصی صحبت می کرد. می خندید و گریه می کرد. بریده بریده حرف می زد. موقع حرف زدن هی شانه ام را می  گرفت، پشت سر هم می گفت می فهمی؟ حالیت هست؟

سیگار را داخل جوب می اندازد و مدتی خیره نگاهم می کند. دنبال چیزی در سرش می گردد احتمالاً. شروع می کند که قبل از آمدن به مرکز خرید در راسته خیابان فردوس مغازه داشته و آن روزها ظاهراً اوضاع بهتر بوده است. روزی یک مشتری به داخل مغازه پا می گذارد و قیمت چند جنس را می پرسد. مشغول بررسی لباس ها بوده که پسری با حالت عصبی و جنون آمیز وارد مغازه می شود و شروع به فحاشی می کند.

داد و بیداد راه می اندازد و چند تا از آیینه ها و شیشه پیشخوان را می شکند. مشتری که خانمی بوده به داخل یکی از اتاق های پرو فرار می کند و در را از داخل قفل می کند. به همراه چند نفر از دوستان و همکارانش با مرد درگیر می شوند و سعی می کنند او را از مغازه بیرون بیندازند. در این فاصله با پلیس هم تماس گرفته می شود.

در فاصله میان آمدن پلیس و نگه داشتن فرد خاطی بیرون از مغازه، مرد چاقویی از جیب خود بیرون می آورد و یکی از مغازه داران را مجروح می کند، به داخل مغازه می دود و شیشه های پرو را می شکند و زن را از داخل آن بیرون می کشد.

به این قسمت که می رسیم دیگر به من نگاه نمی کند و سیگار دیگری روشن می کند.

تا ما برسیم داخل مغازه چند تا چاقو به خانمِ زده بود. پلیس که رسید یارو را گرفتند. آمبولانس آمد، داستانی شده بود تو مغازم. نمی دانستم چه کار کنم. ضارب گریه می کرد و به زمین و زمان فحش می داد. زن به بیمارستان نرسیده تمام کرده بود. نمی دانستیم کجا را جمع کنیم و به کی برسیم. چند روزی گذشت شوک و حیرت فردوس را احاطه کرده بود. همه درباره واقعه آن روز حرف می زدند و مشتری ما هم پریده بود.

روزی یکی از پلیس هایی که در حادثه حضور داشت آمد مغازه. می گفت با لباس و ماشین شخصی آمدم که بیشتر از این برای کاسبی ات مشکلی پیش نیاید. تعریف کرد که داستان آن روز باز یک ماجرای عاشقانه بوده و طرفین درگیر یک مثلث خطرناک شده بودند. ظاهراً ضارب مقتول را دنبال کرده و از بخت بد ما به مغازه رسیده.

علاقه ای نداشتم تا بیشتر از این درگیر جزییات ماجرا شوم. همیشه قصه یک چیز است و درگیری ها مشابه. تنها تفاوت در خروجی ماجراست. یک نفر غمگین می شود و کناره گیر، دیگری پرخاشگر و خطرناک. تعریف می کند که آنجا دیگه جای کاسبی نبود. مغازه بین اهالی معروف شده بود به مغازه ساناز. ساناز اسم همان خانم مقتول بود.

هر کسی تو می آمد می پرسید: خانم را کجا زد؟ این مانتو روز حادثه هم بود؟ خسته شده بودیم. تخلیه کردیم. چرخیدم و به مرکز خرید رسیدیم. الان هم بازاری نداریم. حال مان هم خوش نیست. کار و کاسبی شما که تو روزنامه کار می کنید خوبه؟ شما حقوق بگیرید اوضاع تان برنامه مشخص دارد. حساب کتاب دارد.