پس از 400 سال تنبور آذری را احیا می‌کنیم

آهنگساز و سرپرست گروه «ره سماع» درباره کنسرت جدیدشان گفت: ترکیب ساز‌بندی در گروه ما اگر بی‌نظیر نباشد، کم‌نظیر است. در گروه ما سازهای آذری با سازهای ایرانی به‌نوعی تلفیق و در کنار آنها تنبور هم به کار گرفته شده است.

به گزارش ایسنا، ساسان شکاریان درباره جزییات کنسرت بهاری گروه «ره سماع» توضیح داد: سازهایی مانند بالابان، باغلاما و دایره را در کنار سازهایی مانند تنبک، دف، کمانچه و رباب به کار گرفته‌ایم و در این میان، محوریت با ساز تنبور است. سعی داریم پس از 400سال، تنبور آذری یا همان تنبور منطقه شیروان (شهری در جمهوری آذربایجان کنونی) را بار دیگر احیا کنیم.

او تاکید کرد: تنبور،‌ سازی ایرانی و شرقی است و شکی در این موضوع نیست. اکنون هم در منطقه کرمانشاه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و در واقع، تنبور را به‌عنوان‌سازی کرمانشاهی می‌شناسند، اما نباید فراموش کرد که تنبور فقط به کرمانشاه متعلق نیست و در زمان‌های قدیم در مناطقی از جمهوری آذربایجان نیز متداول بوده است. در اثبات این ادعا می‌توان به نوشته‌ها و رساله‌های باقی‌مانده از عبدالقادر مراغه‌ای استناد کرد.

این آهنگساز درباره تصاویر باقی‌مانده از تنبور آذری نیز توضیح داد: ما از تنبور شیروان هیچ اثری نداریم، به‌جز نقاشی‌هایی که از حدود 500سال پیش باقی مانده است. عکس‌هایی که از قوپوزهای قدیمی داریم، ثابت می‌کند که شکل و شمایل و نحوه نوازندگی قوپوز در قدیم، به همان شکلی است که حالا تنبورنوازان از آن استفاده می‌کنند.

بنابراین اکنون تنبوری که در کرمانشاه هست، در منطقه آذربایجان هم به همان شکل است. تنبور آذربایجان از طریق تنبور منطقه تالش با تمام تنبورهایی که در ایران متداول بوده، ارتباط داشته است. ما سعی کردیم این تنبور را از نو احیا کنیم که البته کار دشواری است. ساز عاشیق‌ها و قوپوزی که الان در آذربایجان متداول است، در تنبور ریشه دارد.