دیروز سایتهای خبری كویت، خبری منتشر كردند كه شیخ احمد، مرد قدرتمند ورزش آسیا به دلیل توهین به دادستان كویت و ذكر مواردی به نقل از دفتر امیر كویت به شش ماه زندان یا پرداخت هزار دینار كویتی محكوم شده است. شیخ احمد بن فهد، رئیس شورای المپیك آسیاست و جدا از آن رئیس نهاد قدرتمندی به نام آنوگ است كه روابط میان ورزش با دولتها را در جهان تنظیم میكند، ضمن اینكه عضو هیات اجرایی فیفا و از افراد تاثیرگذار در انتخابات پیشروی فیفا در اسفندماه نیز است و از همه مهمتر عضو خانواده سلطنتی كویت هم محسوب میشود.
حالا چرا فردی با چنین پیشینهای با حكم زندان روبهرو شده است؟ او بهعنوان یكی از نمادهای بینالمللی كویت نقش تعیینكنندهای در دیپلماسی عمومی این كشور ایفا میكند.كویت این كشور كوچك همسایه مرزی- آبی ایران، سالهاست كه با موضوعی بهعنوان دخالت دولت در ورزش روبهروست بهصورتی كه نهادهای ورزشی این كشور از جمله كمیته ملی المپیك بارها تعلیق شده است و حتی در بازیهای آسیایی گوانگجو با پرچم شورای المپیك آسیا در این رقابتها حضور یافت.
فدراسیون فوتبالش نیز بارها توسط فیفا به دلیل آنچه دخالت دولت نامیده شده، تعلیق شده است و همین الان نیز در رقابتهای باشگاهی آسیا با چالش مواجه است. وقتی با موضوعی با عنوان دخالت دولت در ورزش روبهرو میشویم، نسخه یكسانی از سوی نهادهای بینالمللی برای همه كشورها نوشته میشود؛ تعلیق. چالش دخالت دولت در ورزش برای كشورهایی نظیر كویت و ایران و بیشتر كشورهای آسیایی و آفریقایی با توجه به روابط نامعلومی كه در میان نهادهای اجرایی كشور وجود دارد، بهعنوان یك اصل بنیادی مورد توجه نهادهای بینالمللی ورزشی است.
استانداردهای كمیته بینالمللی المپیك و فدراسیون جهانی فوتبال هنوز نتوانسته در بسیاری از این كشورها به اجرا دربیاید.از سوی دیگر قوانین غیر قابل تفكیك و نهادهای متكثر باعث شده كه اگر تیمهای اجرایی ورزش با یكدیگر هماهنگ نباشند در بسیاری از امور با مشكلات اساسی در ادامه روند ورزشی كشور روبهرو میشوند.تشكیلات ورزش ایران نیز دچار همین بیماری است؛ تكثر نهادهای ورزشیاش و ناهمگون بودن مسیری كه در ورزش میپیمایند.
وزارت ورزش بهعنوان تشكیلاتی بالادستی و حكومتی در رأس هرم ورزش، شانی برای كمیته ملی المپیك قائل نیست و با داشتن معاونت ورزش قهرمانی اساسا همان كاری را میكند كه كمیته ملی المپیك انجام میدهد. از سوی دیگر كمیته ملی المپیك تنها نهاد ورزشی ایران است كه از سوی نهادهای بینالمللی ورزش مورد قبول است و تمام مكاتباتش را با آن انجام میدهد.
وزارت ورزش در این بازی اما سعی میكند با نهادهای بینالمللی ارتباط برقرار كند اما جالب اینجاست كه اساسا پروتكلهای این نهادهای بینالمللی اجازه نمیدهد با وزارت ورزش رودررو و بدون واسطه به گفتوگو بنشیند. دخالت دولت در ورزش در ایران و كویت و كشورهایی نظیر آن با توجه به وابستگیهای ساختار ورزش به نهاد دولت نیز گاهی باعث میشود با رویكردی سلبی همانند آنچه برای مرد مهم ورزش آسیا و جهان در كویت رخ داده، رخ نمایان كند.
جایی كه همگرایی و همبستگی ورزشی در كشور با چالش جدی روبهرو میشود. در ایران نیز موارد بسیاری از نگاه سلبی دولت به ورزش وجود دارد كه از ندادن بودجه تا نظارتهای خارج از محدوده تعریف شده كه استقلال ورزش را با مخاطره روبهرو میكند.
روزنامهنگار ورزشی