ژاپن، بزرگترین وارد کننده رسمی محصولات تراریخته در دنیا

استاد تمام دانشگاه تسوکوبای ژاپن، با اشاره به صدور بیشترین مجوزهای قانونی تولید و واردات و مصرف محصولات تراریخته در این کشور اظهار داشت: در 16 سال اخیر که مصرف این محصولات در ژاپن رواج داشته، حتی یک مورد گزارش ناشی از اثرات سوء آنها برای مصرف کنندگان دریافت نشده است.

به گزارش فرصت امروز، پروفسورکازو واتانابه که نشست بررسی مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی ایران و ژاپن اظهار کرد: ملاحظات ایمنی زیستی مختص ایران و ژاپن نیست و در همه جای دنیا وجود دارد ولی منظور از این قوانین به هیچ وجه جلوگیری از تولید محصولات تراریخته نیست بلکه هدف ساده‌سازی و توسعه تبادلات و استفاده از مهندسی ژنتیک است.

مشاور ارشد سیستم گروه مشاوران بین‌المللی تحقیقات کشاورزی با بیان این که ژاپن بزرگترین واردکننده محصولات تراریخته در جهان با مجوز دولت و به صورت آگاهانه و قانونی بوده و یکی از کشورهایی است که بیشترین مجوز مصرف و استفاده از محصولات تراریخته در دنیا را صادر کرده است، افزود: قبل از عرضه هر محصول، آنالیز خطر برای اطمینان از سلامت و ایمنی آن در انسان و محیط زیست انجام می‌شود. در 16 سال اخیر هیچ گزارشی در مورد خطرات احتمالی این محصولات حتی در زمینه زیست محیطی دریافت نکرده‌ایم. این در حالی است که استانداردهای زیست محیطی و سلامت ژاپن از سختگیرانه‌ترین استانداردها در دنیاست.

واتانابه با اشاره به صدور مجوزهای کشت یا واردات محصولات زراعی مختلف از قبیل یونجه، میخک، سویا، چغندر قند، کلزا(کانولا)، ذرت، خربزه درختی(پاپایا)، تبریزی، پنبه، اوکالیپتوس، رز و ... در ژاپن اظهار داشت: کشت برخی اقلام زراعی مثل ذرت در ژاپن توجیه اقتصادی ندارد برخی محصولات دیگر نیز به دلیل گرانی دستمزدها به صرفه نیست.

وی افزود: 95 درصد ذرت مصرفی ژاپن وارداتی است که 90 درصد آن از آمریکا که بخش عمده ذرت تولیدی آن تراریخته است، وارد می‌شود. همچنین 80 درصد سویا، 98 درصد کلزا و 25 درصد سیب زمینی و همچنین حدود هزار تن پاپایای مصرفی ژاپن وارداتی است و بیش از هزار مجوز تنها برای تولید میکروارگانیزم‌های تراریخته که در صنعت، دارو و بهداشت و غذا مصرف می‌شوند، صادر شده است.

وی اظهار کرد: محصولات تراریخته وارداتی ارزان‌تر بوده و مردم ژاپن بر اساس اصول علمی آموزش دیده‌اند و محصولات تراریخته را کاملا ایمن می‌دانند.

واتانابه در ادامه به مزیت نسبی این محصولات با توجه به شرایط ژاپن اشاره کرد و گفت: تصمیم ما بر این مبناست که برای تولید یک تن سویا باید هزار تن آب مصرف کنیم بنابراین ترجیح می‌دهیم سویا را وارد کنیم. از طرف دیگر نباید خودخواه باشیم و وقتی مردم در خارج از ژاپن محصولی کاملا ایمن را با قیمت ارزان‌تر تولید می‌کنند چرا از آن استفاده نکنیم؟‌