روش محاسبه نرخ بیکاری در فرانسه

در فرانسه از دو شاخص اصلی برای محاسبه نرخ بیکاری استفاده می کنند. نخستین روش نرخ محاسبه شده توسط سازمان بین المللی کار (آژانس ویژه سازمان ملل متحد) که توسط بنیاد ملی آمار و مطالعات اقتصادی(Incée) است و دیگری با توجه به تعداد متقاضیان کار (در اینجا منظور، تعداد افراد بیکار نیست بلکه کسانی هستند که به دنبال کار می گردند) که در مراکز کاریابی ثبت نام کرده اند، به دست می آید. اگرچه روندهای محاسبه مشابه هستند اما روش به دست آمدن ارقام متفاوت است. 

نرخ بیکاری به دست آمده از مراکز بیکاری در ماه ژوئن 2016 (آخرین آمار) در فرانسه 6.2میلیون نفر بوده که این رقم با محاسبه سایر قلمروهای متعلق به فرانسه به 6.5میلیون نفر می رسد.

نرخ بیکاری محاسبه شده توسط (Incée) طی یک نظرسنجی از 65000 خانوار معمولی از بین 100 هزار فرد بالای 15 سال در طول سه ماه به دست آمده. در این حالت نرخ بیکاری به صورت یک کسر خواهد بود که در آن نسبت تعداد افراد بیکار به نسبت تمام افرادی که توانایی کارکردن دارند (شاغل و فاقد شغل) سنجیده می شود.

براساس ارقامی که به تازگی منتشر شده، نرخ بیکاری، 9.9درصد جمعیت فعال کل فرانسه (فرانسه و سایرقلمروهای آن) است که از این میزان 9.6 متعلق به کشور فرانسه است.

در محاسبه این نرخ تمام شرایط در نظر گرفته شده؛ اشتغال، بیکاری، بازنشستگی، تحصیلات، عدم فعالیت و سایر احتمالات موجود. جمعیت از نظر کارشناسان آماری فعال هستند یا غیرفعال و همه آحاد جامعه در این دو گروه جای می گیرند. جمعیت فعال یا شاغل است یا بیکار و جمعیت غیرفعال، یا خانه دار است یا محصل یا دانشجویی که کار نمی کند.

همچنین تغییرات فصلی و تاثیر آن در بالا و پایین شدن این ارقام بررسی شده است. برای مثال می توان به این موضوع اشاره کرد که با شروع فصل تابستان و تعطیل شدن مراکز آموزشی، عده بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان به جست وجوی کار تابستانی می پردازند و به کار مشغول می شوند. 

مطابق تعریفی که سازمان بین المللی کار در سال 1954 ارائه داده و در سال 1982 تصویب شده و روی سایت (Incée) برای مطالعه عموم قرار گرفته است، سه شرط برای اینکه فردی به عنوان یک فرد بیکار در نظر گرفته شود وجود دارد: «نداشتن شغل (حتی برای یک ساعت در هفته)، جست وجوی فعالانه برای کار به این معنا که مدت زمانی خاص را صرف پیدا کردن شغلی با درآمد یا بدون درآمد اختصاص داده باشد و توان کار کردن و زمان آن را داشته باشد.»

این قانون در اکثر کشورهای جهان و به ویژه در اتحادیه ی اروپا پذیرفته و تصویب شده است. همان گونه که در تعریف سازمان بین المللی کار آمده است: فرد حتی یک ساعت نباید کار کرده باشد تا بیکار محسوب شود. به عبارتی اگر فردی در هفته مرجع یک ساعت کارکرده باشد، دیگر بیکار نیست. 

آندره زیبلبرگ، اقتصاددان فرانسوی، متخصص امور بازار کار می گوید: هر دو این روش ها در نهایت به اعداد یکسانی اشاره می کنند، با این حال این امر می تواند از لحاظ اقتصادی جالب تر باشد که به نرخ میزان افراد شاغل اشاره شود. 

بیش از ۷۰میلیون جوان در سرتاسر جهان بیکار هستند. سازمان ملل متحد هراس دارد که امسال شمار آنها به ۷۱میلیون خواهد رسید. شمار بیشتر جوانان بیکار در شمال آفریقا زندگی می کنند و بسیاری از آنها می خواهند مهاجرت کنند. به نقل از دویچه وله، براساس تخمین سازمان بین المللی کار سازمان ملل متحد (ILO)، شمار بیکاران در میان جوانان سنین ۱۵ تا ۲۴ سال، تا پایان سال۲۰۱۶ تا نیم میلیون نفر افزایش خواهد یافت.

میزان بیکاری با حدود ۳۰درصد، قبل از همه در میان جوانان در کشورهای عربی و آفریقای شمالی زیاد است.

براساس نظرسنجی سازمان بین المللی کار، ۲۶درصد همه جوانان در کشورهای عربی می خواهند برای جست وجوی کار به خارج مهاجرت کنند. در سال ۲۰۰۹ این رقم به ۲۱درصد می رسد. در آلمان میزان بیکاری در میان جوانان زیر ۷.۳درصد قرار دارد و این در حال حاضر کمترین رقم در اتحادیه اروپاست.