روابط عمومی بد

گاهی بیان می شود هیچ چیز مثل تبلیغات بد نیست، اما این گفته حقیقت ندارد. روزنامه نگارانی مثل «مکس کلیفورد» بخش زیادی از درآمدشان ناشی از نگرانی جشن های بزرگ برای حفظ داستان های اشتباه در مورد مطبوعات است. در گذشته نه چندان دور،  «تایگرز وودز» مشهورترین ورزشکار جهان بعد از اینکه زندگی خصوصی اش فاش شد از چرخه گلف بیرون رفت. پس از آن چند نفر از حامیان مالی اش از او خواستند در نقش تبلیغ کننده برندهای شان شود.

به گزارش هورموند، از جمله محصولاتی که با تبلیغات بد ضربه خورده بودند «پرییر» بود که شهرتش در سال ۱۹۹۰ از بین رفت، آن هم زمانی که در آزمایشگاه کارولینای شمالی، درب چند بطری بنزن پیدا شد. «پرییر» سعی کرد وجود آنها را توضیح دهد و درنهایت گفت اشتباه کارگر باعث این کار بوده است. این حادثه تصادفی باعث از بین رفتن ۱۶۰ میلیون بطری شد و هرگز این ضرر جبران نشد. از میان رفتن دارویی به نام «تایلنول» هم قابل توجه بود. 

«تایلنول» برند آمریکای شمالی برای داروی تسکین درد، کاهش تب و علائم آلرژی، سرماخوردگی، سرفه و آنفلوآنزا است. ۲۹ سپتامبر ۱۹۸۲ هفت نفر در شیکاگو به خاطر مصرف این دارو که عمدتا به «سیانید» آلوده شده بود، مردند. مشکل این دارو حل نشد و برای مدتی این برند معلق ماند اما چند سال بعد دوباره این برند ساخته شد. با ابداع کپسولی جدید این برند نجات یافت. این حادثه و بیم ناشی از اتفاق و رویدادی شبیه به این، منجر به معرفی شفاف سازی در بسته بندی صنعت دارو شد.

تبلیغات بد درباره محصولات، همیشه از مشکلات کیفیتی یا دست کاری های جنایی نشات نمی گیرد. گاهی هم از واکنش های مختلف مردم برای ساخت محصول ایجاد می شود. در اواسط دهه  80میلادی تبلیغات منفی زیادی درباره شماره های «ای» در محصولات غذایی به خصوص غذای بچه وجود داشت. برخی ترکیبات مثل طعم دهنده ها و رنگ ها واکنش بدی در بدن بچه داشتند. برای ما که تولیدکننده مواد غذایی بودیم، خیلی بد بود. بعد با «پلیس بری» کار کردم و بعد از آن مسئول کسب وکار ترکیب کیک «گرینز برایتون» شدم. شماره های «ای» رده بندی افزودنی های مواد غذایی بودند که جامعه اروپایی برای تهیه غذا، آنها را مجاز می شمرد، چون سالم بودند.

برخی شماره های «ای» به ترکیبات غذایی تخصیص داده  شده بود و برخی دیگر به ویتامین ها، مثل ویتامین«سی» یا «لیکوپن» موجود در گوجه فرنگی اختصاص داشت. رژیم، بدون ترکیباتی که شماره «ای» دارند غیرممکن است. تولیدکننده مواد غذایی مجبور بود همه ترکیبات موجود در غذا را لیست کند. تولیدکننده بین استفاده از شماره «ای» و واژه تکنیکی باید یکی را انتخاب می کرد. انتخاب سختی بود چون واژه فنی باید واژه ای شیمیایی و غیرقابل نفوذ باشد و از طرفی همه مردم، شماره های «ای» را محصولات مصنوعی و بد می پنداشتند. برخی تولیدکننده ها ادعا کردند که محصولات شان عاری از شماره «ای» است.

در این موقعیت دولت در سطح اروپایی به عموم مردم کمک می کرد تا از انتخاب ها آگاه تر شوند اما این کار باعث سوءتفاهم شد. در مواقع دیگر دولت ها به دنبال مداخله در کسب وکار تاسیس شده اند. در اواخر دهه70میلادی دولت کارگر، قوانینی را معرفی کرد. من این قوانین را برای نشان دادن سودهای «مارس» در انگلیس به کار گرفتم. بعد از بررسی موضوع به توافق رسیدیم که این بخشی از قانونی است که بازده مثبت ندارد. همیشه کارشناسان مارکتینگ ارشدی از بخش کسب وکار شیرینی پزی به نام «پل کارتیس» مزاح می کرد و می گفت:  «خوب، می توانیم حداقل دولت را تغییر بدهیم؟». چند ماه بعد دولت «کالاگان» سقوط کرد و این قانون وارد کتب نشد.