هوش مصنوعی به جای مدیران انسانی

ظهور هوش مصنوعی در محیط کار یک همه پرسی بزرگ و ناگفته در مورد کیفیت مدیریت انسانی به راه انداخته است. این یک داستان در مورد پیروزی ماشین ها بر انسان نیست؛ بلکه یک تحلیل عمیق از این است که چرا ماشین ها در حال تبدیل شدن به آینه ای هستند که عمیق ترین شکاف ها و کاستی های رهبری سنتی را به ما نشان می دهند. این روزها ما ترجیح می دهیم به جای صحبت با همکاران یا مدیران مان، سراغ ابزارهای هوش مصنوعی برویم. این امر نه تنها ارتباطات در محل کار را به چالش می کشد، بلکه نقش مدیران را نیز به شدت ضعیف خواهد کرد. ما در این مقاله قصد داریم چنین رویداد عجیبی را زیر ذره بین ببریم. پس با ما همراه باشید تا کابوس هوش مصنوعی در عرصه کسب و کار را دقیق تر بررسی کنیم.

کالبدشکافی یک ترجیح تکان دهنده: چرا ماشین ها بی طرف تر به نظر می رسند؟

یکی از اساسی ترین دلایل این ترجیح در یک واقعیت تلخ انسانی نهفته است: انسان ها سرشار از سوگیری (Bias) هستند. مدیران، حتی بهترین آنها، روزهای خوب و بد دارند، ممکن است کارمندانی را به دیگران ترجیح دهند (حتی به صورت ناخودآگاه) و بازخورد آنها اغلب تحت تاثیر آخرین رویدادها یا یک برداشت کلی از یک فرد قرار می گیرد. یک کارمند ممکن است هفته ها برای درخواست افزایش حقوق یا مطرح کردن یک ایده جسورانه منتظر حال خوب مدیرش بماند.

در مقابل، هوش مصنوعی این سوگیری های انسانی را ندارد. او به احساسات، سیاست های دفتری یا اینکه آیا امروز صبح قهوه اش را نوشیده است یا نه، اهمیتی نمی دهد. پلتفرم های هوش مصنوعی که برای ارزیابی عملکرد طراحی شده اند، می توانند به طور عینی به داده های حاصل از ابزارهای مدیریت پروژه، ایمیل ها و تقویم ها نگاه کرده و بازخوردی را ارائه دهند که صرفا براساس خروجی و عملکرد واقعی است، نه برداشت های شخصی. این عدالت الگوریتمی، هرچند سرد و بی روح، برای بسیاری از کارمندانی که از بازی های روانی و عدم شفافیت در محیط کار خسته شده اند، به شکل غیرمنتظره ای آرامش بخش است.

مطلب مرتبط: مدیریت منابع انسانی با کمک هوش مصنوعی: انقلاب بی صدا در قلب سازمان ها

در دسترس بودن 24ساعته

دومین مزیت بزرگ هوش مصنوعی، در دسترس بودن مطلق آن است. مدیران انسان در جلسات متعدد گرفتارند، باید تیم های بزرگی را مدیریت کنند و ساعات کاری محدودی دارند. پیدا کردن نیم ساعت وقت برای یک گفت وگوی عمیق در تقویم یک مدیر پرمشغله، خود یک پروژه زمانبر است. این تاخیر، می تواند سرعت نوآوری و حل مسئله را به شدت کاهش دهد. 

هوش مصنوعی هرگز مشغول نیست. او هفت روز هفته و 24 ساعت شبانه روز برای پاسخ به سوالات، تحلیل داده ها یا حتی شبیه سازی یک گفت وگوی سخت مدیریتی، آماده است. کارمندان می توانند در نیمه شب یک ایده جدید را با او به اشتراک بگذارند یا در صبح زود، پیش از شروع روز کاری، استراتژی خود را با او مرور کنند. این دسترسی فوری، به ویژه برای نسل جدیدی از کارکنان که به بازخورد آنی و حل سریع مشکلات عادت کرده اند، یک مزیت رقابتی غیرقابل انکار است.

منطقه امن برای سوالات احمقانه

شاید ظریف ترین اما قدرتمندترین دلیل ترجیح هوش مصنوعی، ایجاد یک منطقه امن روانی باشد. همه ما در محیط کار سوالاتی داشته ایم که از پرسیدن شان خجالت کشیده ایم، از ترس اینکه احمقانه به نظر برسیم. «می شود لطفا دوباره این استراتژی را توضیح دهی؟» یا «من دقیقا متوجه نشدم این شاخص کلیدی عملکرد (KPI) چگونه محاسبه می شود». پرسیدن این سوالات از یک مدیر، می تواند حس ضعف یا عدم شایستگی را القا کند اما هوش مصنوعی، هرگز قضاوت نمی کند. شما می توانید یک مفهوم را 10 بار از او بپرسید و او هر 10 بار با همان صبر و دقت اولیه، آن را برای شما توضیح خواهد داد. این محیط بدون قضاوت، فرهنگ یادگیری و کنجکاوی را به شدت تقویت می کند. کارمندان، به خصوص نیروهای تازه وارد، می توانند بدون ترس از دست دادن اعتبار، دانش بنیادین خود را تقویت کرده و با اعتماد به نفس بیشتری در پروژه ها مشارکت کنند.

نقش جدید رهبران انسانی

با توجه به این مزیت ها، آیا باید نتیجه بگیریم که دوران مدیران انسانی به سر آمده است؟ کاملا برعکس. این روند، یک زنگ بیدارباش برای مدیران است تا از وظایفی که ماشین ها بهتر انجام می دهند فاصله گرفته و بر حوزه هایی تمرکز کنند که عمیقا انسانی باقی می مانند. هوش مصنوعی می تواند داده ها را تحلیل کند، اما نمی تواند به یک کارمند ناامید، انگیزه بدهد. او می تواند بازخورد عملکردی ارائه دهد، اما نمی تواند برای یک عضو تیم که با یک بحران شخصی روبه روست، همدلی کند. او می تواند استراتژی ها را بهینه کند اما نمی تواند یک چشم انداز الهام بخش خلق کرده و حس «هدفمندی» را در یک تیم تزریق نماید.

مطلب مرتبط: کارآفرینی ساده تر با هوش مصنوعی

نقش مدیر آینده یک مدیر وظایف (Task Manager) نیست؛ نقش او یک معمار معنا (Meaning Architect) است. وقتی هوش مصنوعی کارهای تکراری، اداری و تحلیلی اولیه را برعهده می گیرد، مدیران انسانی آزاد می شوند تا بر روی مربی گری، توسعه استعدادها، ایجاد پیوندهای عاطفی در تیم و ساختن یک فرهنگ سازمانی قدرتمند تمرکز کنند. شرکتی مانند پاتاگونیا را در نظر بگیرید؛ موفقیت آن نه فقط به دلیل محصولات باکیفیت، بلکه به دلیل فرهنگ عمیق و هدفمندی است که رهبران انسانی آن ایجاد کرده اند - چیزی که هیچ الگوریتمی قادر به خلق آن نیست.

در نهایت، ترجیح فزاینده کارمندان به هوش مصنوعی، یک اتهام علیه مدیران نیست، بلکه یک فرصت بی نظیر برای تکامل آنهاست. این یک دعوت به رهبران است تا از منطقه امن مدیریت خرد (Micromanagement) و گزارش گیری خارج شده و به معماران شجاع فرهنگ، مربیان همدل و الهام بخشان چشم انداز تبدیل شوند. سوال واقعی این نیست که آیا هوش مصنوعی جایگزین مدیران خواهد شد یا خیر. سوال این است که آیا مدیران امروزی، آماده اند تا به رهبرانی تبدیل شوند که تیم های شان در دنیای آینده، عمیقا به آنها نیاز خواهند داشت؟

منابع:

https://www.forbes.com