افزایش دستمزد رؤسای ژاپنی

روسای ژاپنی برای تشویق روحیه کار گروهی میان نیروهای قدیمی و وفادار خود در خانه های ساده زندگی و با مترو رفت و آمد می کنند. آنها تفاوت دستمزدها را هم براساس استانداردهای بین المللی تا حد ممکن پایین نگه می دارند. از نگاه آنها خبر دستمزد 300 میلیون دلاری که رئیس سابق SoftBank، یک شرکت اینترنتی و ارتباط از راه دور ظرف دو سال دریافت کرده بود، یک جور تخطی محسوب می شود.

رؤسای بزرگ ترین شرکت های ژاپنی به طور متوسط سالانه یک میلیون دلار حقوق دریافت می کنند؛ در واقع درآمد رؤسای ژاپنی یک دهم درآمد رؤسای آمریکایی است. دستمزد رؤسای خارجی در توکیو، مثل همین رئیس شرکت SoftBank که متولد هند است یا کارلوس گوسن، رئیس شرکت نیسان تقریبا نزدیک به دستمزدهای رؤسای جهانی است. اما تعداد مهره های اجرایی بومی که دستمزدهای و پاداش های زیادی دریافت می کنند، خیلی محدود است.

دستمزد پایین بدون شک به فرهنگ محتاطی مثل ژاپن که بسیاری از شرکت هایش ترجیح می دهند به جای سرمایه گذاری روی پروژه های جدید پرخطر روی خرمنی از پول بنشینند، کمک می کند. گفتنی است که شرکت های غیرمالی در حال حاضر در ژاپن بیش از 5/9 هزار میلیون دلار سرمایه از جمله پول نقد دارند. براساس تحقیق تازه ای که از سوی Goldman Sachs، یک بانک سرمایه گذاری انجام شده، شرکت های ژاپنی که روسای شان دستمزدهای زیادی دریافت می کنند، عملکرد بهتری از همتایان خود دارند.

در این کشور نه تنها شرکت ها انگیزه مالی کمی برای سرمایه گذاری های جسورانه دارند، بلکه اگر دست به چنین کاری بزنند و شکست بخورند، با مجازات اجتماعی مواجه خواهند شد. به عنوان مثال وجهه خود را در جامعه از دست می دهند یا مجبور به تعدیل نیروهای شان می شوند.

اما شرکت های ژاپنی به تازگی در میزان دستمزدها تغییراتی ایجاد کرده اند. این تغییر تا حد زیادی مدیون قانون راهبری شرکتی جدیدی است که شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن در ژوئن سال 2015 معرفی کرد. دولت تصمیم گرفت در قانون جدید خود بندی را لحاظ کند که شرکت ها براساس آن بتوانند نرخ بیت متغیر (اصطلاحی که در ارتباطات از راه دور و علوم رایانه به کار می رود) بسته های حقوقی را بردارند.

اما تأثیرات غیرعامدانه یک قانون دیگر که از سال 2010 معرفی شده، شاید جلوی اعمال تغییرات اینچنینی را بگیرد. در آن سال، ناظران امنیتی از یک سری شرکت خواستند برای نخستین بار دستمزد تمام رؤسایی را که بالای یک میلیون دلار در سال دریافت می کنند، افشا کنند. هدف چه بود؟ شفاف سازی بیشتر برای سرمایه گذاران. نتیجه چه بود؟ تنها 9 درصد از مدیران فهرست شده مجبور به کناره گیری از سمت خود شدند. تعداد رؤسایی که سالانه یک میلیون دلار یا به انداز ه ای درآمد دارند که باید از میزان دستمزد سالانه شان پرده برداری شود، از سال 2009 از 300 نفر به بیش از 500 نفر رسیده است.