تابلو ایست تحریم مقابل صادرات

سند توسعه کشور در افق 1404 بسیار شفاف به موضوع صادرات قطعه‌سازی پرداخته است که باید راهکارهای استراتژیک برای این صنعت از برنامه پنجم توسعه آغاز می‌شد اما متاسفانه این برنامه در حال پایان است و هیچ‌کدام از این راهکارها عملیاتی نشده است. صادرات قطعات خودرو که یک کالای استراتژیک است باید از طریق پیوستن به شبکه‌های جهانی قطعات خودرو کنسرسیوم‌ها شکل بگیرد که ما برای این کار نیاز به پیش‌نیازهایی داریم. نخست آنکه توانایی تحقیق و توسعه واحدهای قطعه‌سازی افزایش پیدا کند به‌صورتی‌که بتواند طراحی محصولی را انجام دهد که نیاز مشتری است. مثلا زمانیکه پژو در ایران بود چنین اتفاقی در ایران افتاد که متاسفانه با تحریم شدن جاده مخصوصی‌ها، این فرصت از دست رفت.

صادرات در زمینه قطعات خودرو آسان نیست، زیرا شرکتی که می‌خواهد خواسته‌های شرکت تولیدکننده خودرو را برطرف کند باید فرهنگ جهانی بودن را داشته باشد، این فرهنگ در ایران در حال شکل گرفتن بود اما به دلیل مسائل تحریم‌ها و به روز نشدن قیمت‌ها، هم این فرهنگ و هم بخش تحقیق و توسعه قطعه‌سازان کمرنگ شد. موضوع مهم دیگر در صادرات، نقل و انتقال پول است که باز هم در این میان تحریم‌ها نقش پررنگی را ایفا کرد و موجب شد که صادرات قطعات ما به صفر برسد. تحریم، مشکلات بانکی و حمل‌و‌نقل و کمبود نقدینگی فاکتورهایی هستند که صادرات جزئی ما را نیز به صفر رساندند. حالا که موضوع توسعه صادرات مطرح می‌شود، باید توجه داشت که اگر این موانع برطرف نشود، ما نه‌تنها توانایی صادرات نخواهیم داشت بلکه حتی گامی کوچک در جهت تحقق اهداف ترسیم شده برای صنعت قطعه‌سازی در برنامه 1404 نیز نمی‌توانیم برداریم.

* مدیرعامل شرکت آذین خودرو