تفاوت فاحش میان درآمد ستاره ها و غیرستاره های المپیک

تدی رینر، جودوکار فرانسوی با هشت مدال طلای جهانی و مدال طلای المپیک و تونی پارکر بسکتبالیست یا ژو ویلفرد تسونگا تنیس باز معروف، امید های فرانسه در المپیک 2016 ریو هستند. رقابت های المپیک 2016 ریو، 15 مرداد آغاز می شود. فکر می کنید چند نفر از بازیکنان المپیک جزو ستارگان باشند و همه مردم آنها را بشناسند؟ اکثر بازیکنانی که در المپیک شرکت می کنند چندان شناخته شده نیستند و با پایان یافتن المپیک، نام شان به فراموشی سپرده می شود. 

برای تصور کردن چنین پدیده ای نگاهی به ارقام عجیب می کنیم: 40 درصد از ورزشکاران سطح بالا، حرفه ای و معروف دستمزدی کمتر از 500 یورو در ماه دریافت می کنند. اگر بخواهیم نسبت میزان کار افراد و حقوق دریافتی شان را در نظر بگیریم (مطابق تحقیقاتی که در سال 2011 صورت گرفته است) ورزشکاران به رغم ناامنی در شرایط تمرین خود مجبورند به کارشان ادامه دهند و تمرینات ورزشی خود را به طور مرتب دنبال کنند.

شواهد نشان می دهد موقعیت فارا آناچارسیس در گزارشی که اخیرا توسط فرانس2 منتشر شده گفته است که شغلش برای او تنها 700 یورو در ماه درآمد دارد. فارا دونده دوی 400 متر است و بارها در مسابقات مختلف در فرانسه برنده شده و هم اکنون آماده می شود تا راهی ریو شود.

اما شرایط برای همه ورزشکاران حرفه ای این گونه نیست و نابرابری مشهودی در این میان وجود دارد. در بسکتبال، بسکتبالیست معروف تونی پارکر که قرار است در المپیک ریو نیز حضور داشته باشد با پرداخت مبلغ خالص سالانه 19.9 میلیون (8 میلیون از طریق حامیان مالی)، بیشترین حقوق را دارد.

با توجه به این ارقام، مقامات مسئول در سال 2012 دست به اقداماتی زدند تا براساس آن بتوانند شرایط برابرتری در میان ورزشکاران حرفه ای ایجاد کنند. طبق طرح ها باید فکری هم برای سه ماهه بیکاری ورزشکاران در طول سال شود. همچنین مطابق تصویبات، ورزشکاران در صورت تصادف یا آسیب دیدن جدی که منجر به خانه نشینی آنها شود می توانند از حقوق معینی برخوردار شوند و همانند یک کارمند به زندگی خود ادامه دهند. 

چه راه حل های دیگر می تواند برای بهبود وضعیت اجرا شود؟ بدیهی است جای تاسف است که کمک های مالی دولت به فدراسیون کافی نیست، اما امور مالی عمومی بی نهایت قابل ارتقا است. راه حل ممکن در دنیای کسب و کار نهفته است. ونسان شدل می گوید: می توانید تصور کنید چنین مشوق های مالیاتی برای شرکت هایی که از ورزش اطلاعات زیادی ندارند چقدر می تواند مفید واقع شود. در واقع باید برای ورزش هم تبلیغات صورت گیرد، کمی شبیه آنچه برای هنر و فرهنگ انجام شد.

تا قبل از این هم دولت ها برای حمایت از ورزشکاران اقداماتی انجام داده اند تا شرکت های مختلف از ورزش حمایت بیشتری بکنند و با یک قرارداد تجاری یا قرارداد عکاسی و مدلینگ به ورزشکاران ناشناس کمک کنند تا شناخته شوند. حداقل میزان مبلغ قرارداد هایی که به این شکل بسته می شوند 20 هزار یورو در سال است.

در ماه دسامبر گذشته، 80 شرکت با 176ورزشکار قرارداد بستند، درحالی که در مقایسه با 6500 ورزشکاری که وزارت ورزش فرانسه اعلام کرده، رقم بزرگی نیست اما نباید فراموش کرد که این تنها این یک آغاز است.