آیا برنامه ریزی قبل از به دنیا آوردن فرزند امری است ضروری / دغدغه های مالی پدر و مادر شدن

اگر پدر و مادری بیش از حد خود را درگیر ایجاد یک شرایط ایده ال از لحاظ مالی برای به دنیا آوردن فرزند کنند، احتمالا انگیزه اصلی خود را فراموش می کنند. تلاش برای ساختن و رسیدن به یک وضعیت مالی پایدار، خود به خود پدر و مادر را از هدف اصلی، یعنی بچه دار شدن دور خواهد کرد. سایت Lesaffaires نظر یک متخصص فارغ التحصیل فلسفه و برنامه ریز مالی را در این رابطه منتشر کرده است. فرانسوآ مورنسی، درباره برنامه ریزی مالی قبل از اضافه شدن یک عضو جدید به خانواده، توضیحاتی می دهد.

اهمیت برنامه ریزی مالی

او صحبت خود را با طرح یک سؤال آغاز می کند. آیا برنامه ریزی مالی برای به دنیا آمدن یک کودک کمی ساده انگارانه نیست؟ خودش در پاسخ به این سؤال صریحا «خیر» می گوید و ادامه می دهد: «برنامه ریزی برای چنین تحول و تغییر مهمی در زندگی روزمره، یک واکنش طبیعی است.»

کودکی که به دنیا می آید، می خوابد و می خورد. پس برنامه ریزی برای زندگی او امری است طبیعی، چه این برنامه ریزی مالی باشد و چه روحی و روانی. دانستن اینکه نگهداری از کودک، در سال اول زندگی خود چقدر هزینه می خواهد و این هزینه در سال های بعد افزایش می یابد، پدر و مادر را در این تصمیم مهم یاری می کند.

این کارشناس بحث خود را با سؤال دیگری ادامه می دهد: «این هزینه ها تا چه مقدار قابل پیش بینی هستند؟» خودش در پاسخ این سؤال می گوید: «در واقع، هر برنامه ریزی از سوی پدر و مادر به درک آنها از این تصمیم بزرگ بستگی دارد. اینکه هدف آنها از بچه دار شدن چیست؟ و اینکه چه برنامه هایی برای آینده او در نظر گرفته اند. خود طبیعت 9 ماه به پدر و مادر زمان می دهد تا از عهده برنامه ریزی های خود برآیند.»

برخی پدر و مادر ها دوست دارند لباس و پوشاک و مبلمان و دکوراسیون اتاق کودک را تمام و کمال به او هدیه کنند و برخی دیگر برای فراهم آوردن فرصت های دیگر برای فرزندشان تلاش می کنند. برخی می خواهند کودک شان را به مهد کودک های خصوصی بفرستند و بعضی دیگر می خواهند برای او در منزل پرستار داشته باشند. همه این انتخاب ها به موقعیت مالی خانواده بستگی دارد، به همین دلیل است که بحث برنامه ریزی مالی پیش از به دنیا آمدن کودک اهمیت پیدا می کند.

نیاز زوج های جوان

«آیا برنامه ریزی مالی یک رفتار فراگیر است؟» سؤال بعدی این کارشناس است. اگرچه هنوز هم بسیاری از افراد پیش از به دنیا آوردن بچه، از برنامه ریزی مالی غافل هستند، اما در میان زوج های جوان و نسل جدید به مراتب بیشتر شاهد برنامه ریزی مالی هستیم. این رفتار در میان زوج های جوانی که هم مرد و هم زن، به یک اندازه مسئولیت تأمین هزینه های زندگی را به عهده دارند، رایج تر است. به خصوص زوج هایی که به دلایل مختلف از نظر اقتصادی زندگی آنها ثبات ندارد یا از آینده خود احساس ناامنی می کنند، طبیعتا بی گدار به آب نمی زنند. آنها برای تصمیمات مهم زندگی مثل بچه دار شدن و مبارزه با احساس ناامنی، برنامه ریزی می کنند. مردی را تصور کنید که از موقعیت شغلی خود در آینده مطمئن نیست یا زوجی را که پس انداز کافی ندارند، بدون شک تصمیم به بچه دار شدن برای آنها نیاز به برنامه ریزی مالی دارد. آنها باید اطمینان حاصل کنند که آیا از پس هزینه های پیش از تولد و پس از تولد کودک خود برمی آیند یا خیر.

برنامه ریزی از رغبت شکست می خورد

برنامه ریزی یک اقدام امنیتی است، با این حال در صورت تمایل به بچه دار شدن زوج، نمی تواند آن را تحت تأثیر قرار دهد. این کارشناس در ادامه صحبت های خود می گوید: «هرچند من برنامه ریزی مالی را توصیه می کنم، اما معتقدم که تمایل زوج برای بچه دار شدن حسی قوی تر است.» این دسته از پدر و مادرها اغلب به بداهه نوازی معتقد هستند. برخی از آنها هم حتی برای تأمین نیاز های کودک خود روی کمک اطرافیان، از جمله پدر و مادر هایشان حساب می کنند.

فرانسوآ مرنسی می گوید: «در اینترنت زوجی را دیدم که برای جمع آوری کمک هزینه تأمین نیاز مالی فرزند خود بسیار هوشمندانه عمل کرده اند و از طریق آگهی از مردم کمک خواسته اند!»

اما آیا واقعاً پدر و مادر باید انتظار روزی را بکشند که از نظر شرایط مالی اوضاع مساعد باشد؟ فرانسوآ مرنسی، کارشناس برنامه ریزی مالی در پاسخ به این سؤال مهم می گوید: «زندگی همیشه پر از موانع است، مثل دنیای کسب و کار. اگر کارآفرینی منتظر بنشیند تا روزی شرایط ایده آلی برای راه اندازی کسب و کار خود را بیاید، آن روز هرگز فرا نخواهد رسید. این مثال برای تصمیم گرفتن درباره بچه دار شدن هم صدق می کند. اگر پدر و مادر به امید روزی باشند که شرایط برای بچه دار شدن مساعد باشد، ممکن است فاکتور های دیگر زندگی را از دست بدهند. برای زنان بالا رفتن سن بچه دار شدن، خطرناک است.

در نهایت نظر من این است که تصمیم به پدر و مادر شدن بسیار مهم تر از آن است که منتظر باشیم شرایط امنی برای بچه دار شدن به وجود آید. اگر پدر و مادر در صورت عدم پایداری شغلی و نداشتن امنیت مالی، تمایل دارند بچه دار شوند، کافی است قادر به تأمین هزینه های ضروری نگهداری و بزرگ کردن فرزند خود باشند. کمی از توقعات خود کم کنند، لزوما کودک چنین زوجی نباید تحت مراقبت پرستار باشد یا در یک مدرسه خصوصی درس بخواند.»