راست و دروغ قوانین راه اندازی استارتاپ در کشور وال استریت / راه نه چندان سخت کارآفرینان مهاجر در آمریکا

وقتی استارتاپ Uber متولد شد، سیستم حمل ونقل در شهرهای آمریکا را تغییر داد. SpaceX  آمد تا آمریکایی ها بتوانند به مریخ سفر کنند. هدف Oscar Health Insurance ایجاد راه های دسترسی بیشتر آمریکایی ها به خدمات بهداشتی بود. ZocDoc به وجود آمد تا گرفتن وقت ملاقات از پزشکان در آمریکا راحت تر شود. Razer محصولات بازی را برای دوستداران بازی در سراسر دنیا تولید کرد و FanDuel پلتفرمی ساخت که طرفداران ورزش از کار با آن لذت ببرند.

فکر می کنید ویژگی مشترک این استارتاپ ها در چیست؟ همه این استارتاپ ها دست کم یک بنیانگذار غیرآمریکایی دارند. به عبارت دیگر تنها بنیانگذار یا یکی از موسسان این استارتاپ های آمریکایی، غیرآمریکایی است.

مطالعه بنیاد ملی سیاست گذاری آمریکا نشان می دهد که مهاجران 51 درصد استارتاپ های میلیارد دلاری را در آمریکا راه اندازی کرده اند. آنها همچنین مهره کلیدی 70 درصد از این شرکت ها در آمریکا هستند.

این تحقیق همچنین دریافت که این استارتاپ های میلیارد دلاری تاکنون 65 هزار شغل در آمریکا به وجود آورده اند، بنابراین بدون تردید مهاجران نقشی اساسی در اشتغال زایی، کارآفرینی و اکوسیستم استارتاپ ها در آمریکا دارند.

بسیاری از جوانانی که سودای مهاجرت به آمریکا را دارند، بزرگ ترین آرزوی شان پیدا کردن کار در شرکت هایی چون اپل، گوگل و فیس بوک است، چون به اعتقاد آنها این شرکت های اسم ورسم دار می توانند ویزای H-1B را برایشان بگیرند. این نوع ویزا به کارفرمایان اجازه می دهد کارمندان غیرآمریکایی را با ویزای موقت استخدام کنند.

بنابراین «مسیر امن» برای کارآفرینان خارجی در آمریکا ابتدا چند سال کار کردن در این شرکت ها و بعد به فکر افتادن برای راه اندازی یک استارتاپ است. اما خیلی از اعتقادها درباره راه اندازی یک استارتاپ در آمریکا دقیقا همانی نیست که وجود دارد. بعضی ها کاملا نادرست، بعضی ها کاملا درست و بعضی هم درست و هم نادرست هستند.

برای مثال خیلی ها فکر می کنند گرفتن ویزای کار در آمریکا کاملاً به اندازه و بزرگی برند آن شرکت بستگی دارد. حال آنکه اصلاً این طور نیست. در شرکت هایی چون فیس بوک و تسلا هیچ فرقی بین روند دستیابی به ویزای کار وجود ندارد. نکته کلیدی این است که لاتاری یا بخت آزمایی برای این ویزا انجام می شود، بنابراین انتخاب ها کاملا تصادفی است و بدون توجه به اندازه و بزرگی برند می شود ویزای کار در آمریکا را گرفت.

البته این را هم باید گفت که بخت آزمایی یا همان لاتاری تنها راه برای باز شدن مسیر مهاجرت استارتاپ ها به آمریکا نیست. برخی شرکت ها در آمریکا هستند که این کار را به صورت قانونی انجام می دهند و ویزای کار موقت برای مهاجران صادر می کنند.

همچنین مهاجران می توانند بیش از یک بار تقاضای ویزای کاری داشته باشند. یعنی محدودیت یک بار تقاضا برای خارجی ها وجود ندارد. بنابراین آنها می توانند بدون نگرانی درباره از دست رفتن فرصت اول در زمان گذراندن دوره های آموزشی موردنیاز برای ویزای کار، تقاضای این نوع ویزا را از دولت آمریکا داشته باشند.

ویزای کار H-1B تنها ویزای کاری در آمریکا نیست. این اشتباهی است که خیلی از مهاجران می کنند. آمریکا برای اینکه بتواند کارآفرینان بیشتری را جذب و استارتاپ های بهتری را در داخل خاک خود داشته باشد، انواع ویزاها را به خارجی ها می دهد. مثلا بعضی ها می توانند به مدت شش ماه در این کشور به عنوان بازدیدکننده کسب وکار حضور داشته باشند.

اگر کسی در هنر، علم، آموزش، کسب وکار یا ورزشی مهارتی خاص داشته باشد، می تواند با یک نوع ویزای دیگر به آمریکا برود. سرمایه دارها هم اگر سرمایه ای را در یک شرکت جدید یا قدیمی آمریکایی بگذارند، می توانند با نوع دیگری از ویزا به این کشور مهاجرت کنند. همچنین اگر کسی در شرکتی کار می کند که به نوعی با شرکت های آمریکایی در ارتباط است، می تواند از طریق کارش درخواست ویزا برای مهاجرت بدهد. پس آمریکایی ها حق انتخاب به خارجی ها داده اند تا بتوانند بهترین کارآفرینان و استارتاپ ها را جدب کنند.

از طرفی بین خارجی ها جاافتاده که آمریکا اجازه حضور استارتاپ های خارجی در این کشور را نمی دهد. این کاملا با واقعیت های امروز وال استریت در تضاد است.

بسیاری از خارجی های آمریکا با طی کردن مراحل قانونی می توانند در این کشور کسب وکار تازه راه بیندازند. کافی است یک خارجی ثابت کند که کمتر از 50 درصد سهام یک شرکت را در اختیار دارد و نمی خواهد از مسیر هیأت مدیره یا سایر راه ها کنترل کامل شرکت را در دست بگیرد. او در این شرایط می تواند به راحتی بنیانگذار یا یکی از بنیانگذاران یک شرکت در آمریکا باشد.

در عصر فناوری، مهاجران حتی نیازی به دادن پول های هنگفت به وکلای زبردست ندارند، چون منابع اینترنتی به راحتی تازه ترین اطلاعات درباره مهاجرت استارتاپی به آمریکا را به آنها می دهند. در این شرایط کارآفرین خارجی هم در پولش صرفه جویی می کند و هم به تازه ترین اطلاعات دسترسی می یابد.

بنابراین با نگاهی واقع بینانه به شرایط راه اندازی استارتاپ در آمریکا می توان دریافت که آمریکا چه از منظر قانونی و چه از لحاظ روند جاری، بسیار راحت تر از آنچه در ذهن کارآفرینان خارجی است، به آنها اجازه ورود به خاک آمریکا و راه اندازی شرکت و استارتاپ و نیز ایجاد اشتغال را می دهد؛ کاری که در نهایت به رشد اقتصاد آمریکا کمک می کند.

باتوجه به اینکه دولت آمریکا در حال تلاش برای راحت تر کردن روند حضور کارآفرینان خارجی در این کشور است، انتظار برای تولد نام های موفق دیگری چون Uber، Space-X و تسلا، بعید، دور از دسترس یا تعجب آور نیست.