سودوکو

طبق تعریف مرکز آمار ایران افراد دارای اشتغال ناقص شامل تمام شاغلانی هستند که در هفته مرجع حاضر در سر کار یا غایب موقت از محل کار بوده، به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و... کمتر از 44 ساعت در هفته کار کرده، خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته مرجع بوده‌اند. 

براساس این تعریف، در پایان سال 92 از مجموع 23 میلیون و 834 هزار و 551 نفر جمعیت فعال کشور، 2 میلیون و 488 هزار و 372 نفر بیکار مطلق و یک میلیون و 900 هزارنفر نیز دارای اشتغال ناقص بوده‌اند.

بنابراین تا پایان سال گذشته، تعداد افراد دارای مسائل کاری جدی در کشور طبق آمارهای رسمی، 4 میلیون و 388 هزارنفر بوده است. طبق تعریفی که از اشتغال ناقص وجود دارد، افراد دارای اشتغال ناقص کسانی هستند که درآمد آنها کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد و آنها به دنبال انجام کار بیشتر به منظور دریافت حقوق بالاتر در مشاغل
خود هستند.

این مسئله در دستکم یک دهه اخیر به پدیده دوشغله شدن و چندشغله بودن افراد دامن زده و باعث شده است افرادی که توان تامین هزینه‌های زندگی خود از طریق درآمد شغل اول را ندارند، بعضا به انجام مشاغل دیگر و حتی فعالیت در بازارهای سوداگری و غیررسمی رو بیاورند.

بررسی گزارش مرکز آمار ایران از وضعیت بازار کار در بهار امسال نشان می‌دهد، استان گلستان با 8/20 درصد بالاترین سهم اشتغال ناقص جمعیت 10 ساله و بیشتر را به خود اختصاص داده است. این رقم در استان یزد با 2 درصد، کمتر از سایر استان‌های کشور بوده است.