بررسی برندینگ در صنایع ایران براساس 22 قانون ابدی برند سازی / قانون چهاردهم برند سازی: قانون زنجیر برند

آنچه را که یک نام تجاری می‌سازد زنجیر برند می‌تواند نابود کند.دنیای بازاریابی پر است از اندیشه‌ها و اقدامات ناملموس که فاقد هر نوع ارتباط با دنیای واقعی است و زنجیره برندها یکی از این مفاهیم است. به عبارت دیگر شرکتی که به‌دنبال درست کردن زنجیره برند است در واقع در پی گسترش بازار است نه خلق برندی جدید. این اقدام را می‌توان در راستای تولید خطوط ضمیمه شرکت دانست و لذا این نوع نام‌گذاری در شرکت‌های متعدد باعث به‌وجود آمدن یکی از سه نتیجه زیر می‌شود:

1-‌ در اکثر مواقع زنجیره برند باعث تضعیف برند اصلی می‌شود.

2-‌  بعضی از مواقع یکی از برندهای این زنجیره جایگزین برند اصلی شده و به موفقیت می‌رسد ولی برند اصلی نابود می‌شود.

3-‌ به‌ندرت این زنجیره برند به شرکت‌ها کمک می‌کند.

آیا تا به‌حال به این موضوع دقت کرده‌اید که چرا ما در صنعت هتلداری موفق عمل نکرده‌ایم؟ چرا هنوز با این وجود که هتل‌هایی مانند هیلتون و شرایتون سال‌هاست در ایران شعبه‌ای ندارند ولی اکثر مردم با این برندها آشنا هستند اما هتل‌های بین‌المللی پارسیان در ایران برند نشد؟

دلیل اول عدم موفقیت در برندینگ (عدم موفقیت در برندینگ به معنی عدم موفقیت در کسب‌و‌کار نیست به عبارت دیگر یک کسب‌و‌کار موفق می‌تواند برند نباشد ولی یک برند حتما کسب‌و‌کاری موفق دارد) همین استفاده از زنجیره برند است، این هتل چون می‌خواسته در همه جای بازار حضور داشته باشد لذا حضورش در ذهن مردم را فدای آنکرده است.

 این هلدینگ بزرگ هتلداری از هتل‌های 5ستاره مانند پارسیان آزادی تهران بگیرید تا هتل‌های 3 ستاره مانند هتل پارسیان گچسر را در اختیار دارد؛ با رنج قیمتی بین 150‌هزار تومان تا 500‌هزار تومان ولی برندهایی مانند هیلتون و شرایتون همه‌جا نیستند، رنج قیمت مشخصی دارند و خدمات مشخصی را تعریف کرده‌اند (متمرکز شده‌اند و در ذهن جای گرفته‌اند).

هتل‌های بین‌المللی لاله هم از همین نقیصه رنج می‌برند؛ هتل‌های 3 تا 5 ستاره‌ای که از 100‌هزار تومان تا 400‌هزار تومان قیمت‌شان است و هیچ شباهت بصری با هم ندارند در صورتی‌که نماد هتل لاله تهران می‌توانست الگوی خوبی برای مابقی این هلدینگ هتلداری باشد. در کشور ایران صاحبان صنایع توجه خود را به تسخیر بازار با گسترش خطی فعالیت معطوف کرده‌اند که این موضوع زمانی‌که برندی مطرح در ایران وجود نداشت جوابگو بود، اگرچه راه درست کسب و کار موفق در بازار آزاد ساخت برند و به تبع آن تسخیر بازار است.

حال قابل پیش‌بینی است که اگر برندهای معتبر هتلداری دنیا وارد ایران شوند، این سازمان‌ها با بستن قراردادهای جوینت ونچر عملا فعالیت خود را با نام آن برندها ادامه دهند. این نگرش (همکاری مشترک با برندهای مطرح دنیا) بعد از برداشته شدن تحریم‌ها تبدیل به آفتی جدید و جدی در صنعت کشور خواهد شد و ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به پیکره کسب‌و‌کار ایران خواهد زد.

البته به علت سال‌ها کم تحرکی صنعت این امر نیز اجتناب‌ناپذیر است. لذا به‌نظر می‌رسد بهترین راهکار را چینی‌ها پیدا کرده‌اند، سال‌ها مونتاژ برند آیفون در چین باعث به‌وجود آمدن برندی قوی در صنعت موبایل‌های لمسی مانند هوآوی در چین شد. نکته: ما برای ثروتمند شدن نیازمند داشتن برندهای ایرانی که در دنیا اعتبار دارند هستیم.

کارشناس ارشد بازاریابی