مجمع جهانی اقتصاد از آغاز تاکنون

شاید کلاوس شاوپ، موسس سوئدی مجمع جهانی اقتصاد هرگز تصور نمی کرد این مجمع پس از گذشت بیش از سه دهه از آغاز به کار خود، همچنان پابرجا باقی بماند؛ مجمعی که در ژانویه 1971 با هدف میزبانی بزرگان اقتصاد جهان راه اندازی و به مرور به یکی از بزرگ ترین رخدادهای اقتصادی جهان تبدیل شد.

نام این همایش جهانی از شهر برگزاری آن یعنی داووس وام گرفته شده است؛ شهری که به علت هوای کوهستانی و پربرف خود برای اهالی و علاقه مندان به ورزش اسکی به عنوان یکی از برترین انتخاب ها محسوب می شود.

از انتقادها تا تاثیرگذاری ها

مجمع داووس از نخستین روزهای تشکیل تاکنون روند برگزاری پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. درواقع این همایش مانند هر گردهمایی بزرگ سیاسی و اقتصادی دیگر، مخالفانی سرسخت داشت. افراطی هایی که معتقد بودند گردهمایی کشورهای بزرگ جهان نتیجه ای منفی خواهد داشت و عملا حضور در این مجمع یک نمایش بین المللی است.

بخش بزرگی از این اعتراضات با این محور منتشر می شدند که تشکیل این نوع انجمن ها بیش از آنکه منافع اقتصادی را دنبال کند به دنبال نشر مفاهیم سیاسی خاصی است. با این وجود، این کنفرانس در طول دوران اجرای خود تنها آماج حملات نبود، بلکه نکاتی مثبت را نیز شامل می شد.

برای مثال امضای بیانیه داووس در سال 1988 میلادی یکی از مهم ترین اتفاقات این همایش بود؛ توافقی که براساس آن یک تصمیم پیشگیرانه برای مبارزه با جنگ گرفته شد. این تصمیم مقدمه ای شد برای تصمیم گیری های بعدی و نخستین دیدارهای سران کره جنوبی و شمالی. پس از آن سران کشورهای آلمان غربی و شرقی نیز در جریان مجمع جهانی اقتصاد دیدارهای کم نظیری انجام دادند. این تحولات مثبت در روابط دیپلماتیک و اقتصادی جهان باعث شد این کنفرانس به یکی از محبوب ترین گردهمایی های اقتصادی جهان تبدیل شود.

نقش مثبت مجمع جهانی در توسعه اقتصادی

از سوی دیگر، به نظر می رسد مجمع جهانی اقتصاد برای فعالان عرصه تکنولوژی و فناوری نیز کارکردهای مثبت قابل توجهی داشته است، حضور مکرر چهره هایی مثل بیل گیتس در این همایش نشان می دهد مجمع جهانی اقتصاد نقشی مهم در توسعه فعالیت های تجاری غول های تکنولوژی ایفا می کند.

افزون بر اینها، جمع شدن چهره های شناخته شده فناوری و تکنولوژی در کنار یکدیگر زمینه را برای همکاری های مشترک و بین کشوری فراهم می کند. یکی از نکات جالب و کمتر دیده شده در مورد مجمع جهانی اقتصاد، موضوع درآمدهای کلان این گردهمایی به واسطه تبلیغات و دریافت حق عضویت از شرکت های مشهور و برتر حاضر در آن است.

اگرچه برخی شرکت های قدیمی و با سابقه حاضر در این مجمع می توانند به واسطه پرداخت حق عضویت سالانه از مزایای حضور در داووس استفاده کنند، اما وضعیت برای شرکت های جدید با عضویت کوتاه مدت متفاوت است. شرکت هایی که برای حضور در اجلاس سالانه مجمع داووس به اعضا می پیوندند، مبالغ مالی هنگفتی را به سران این اجلاس پرداخت می کنند.

تا جایی که براساس برخی گزارش ها تعدادی از شرکت ها برای حضور سالانه در این اجلاس مبالغی بالغ بر 250 هزار دلار پرداخت می کنند. اما چرا شرکت های بزرگ و شناخته شده به دنبال دستیابی به حق عضویت ثابت هستند؟ به نظر می رسد پاسخ این سوال در سوددهی بالای عضویت در این مجمع نهفته باشد.

اعضای ثابت داووس پس از مدتی از عضویت قادر خواهند بود در تصمیم گیری های اصلی اعضا شرکت کرده و نقشی اثر گذار در این حوزه داشته باشند.

این موضوع در سطح اقتصادی کلان از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا با افزایش نفوذ شرکت ها در تصمیم گیری های سیاسی و اقتصادی، می توان انتظار داشت میزان موفقیت کشورهای حامی آنها در تجارت جهانی افزایش پیدا کند.

افزون بر اینها، سران اجلاس داووس برای افزایش نفوذ و اهمیت خود بر اقتصاد جهانی از برگزاری نشست های منطقه ای کمک می گیرند. درواقع فعالیت های این مجمع در تشکیل کنفرانس های سالانه خلاصه نمی شود و مجمع های منطقه ای جهت جلب اعتماد سران کشورها به داووس برگزار می شود. نشست امسال نیز ثابت کرد که حضور کشورهای درحال توسعه آسیایی به ویژه کشورهایی مثل چین تا چه حد بر روند تحولات اقتصادی جهان اثر گذار است.

مروری بر اتفاقات و تحولات سیاسی جهان این فرضیه را تثبیت می کند که با گذشت سال ها، اهمیت حضور کشورهای آسیایی در نشست داووس افزایش پیدا می کند.