براساس تحقیقى از دانشگاه هاروارد / فقط آمریكایى ها پرمشغلگى را نماد موفقیت مى دانند

دوران شبكه هاى اجتماعى است و اگر كاربر این فضا باشیم، شاهد تصویرى از زندگى دیگران خواهیم بود؛ چه دلخواه مان باشد چه نباشد. به نمایش گذاشتن زندگى كارى كاربران در شبكه هاى اجتماعى رایج است. عده اى پرمشغله اند و عده اى پر از وقت آزاد.

نشریه بیزینس اینسایدر در این خصوص می نویسد: مشغله زیاد كارى یك نتیجه دارد؛ وقتى به دیگران می گویید كه این روزها سرتان خیلى شلوغ است، آنها فكر می كنند آدم مهمى هستید.

اما براساس نتایج تحقیق تازه اى كه با همكارى دانشكده تجارت كلمبیا، دانشگاه جورج تاون و دانشكده تجارت هاروارد انجام شده، ارتباط ضمنى میان مشغله كارى و مهم بودن لزوما مختص همه جاى دنیا نیست. در آمریكا مردم مشغله كارى را نمود جایگاه اجتماعى افراد می دانند اما در فرهنگ هاى دیگر جنس و شكل تفریح افراد بیانگر جایگاه اجتماعى شان است.

در این تحقیق محققان از شركت كنندگان آمریكایى خواستند پست هاى فرضى فردى به اصطلاح پرمشغله را در شبكه هاى اجتماعى (كسى كه مثلا در صفحه اش می نویسد «تمام روز را داشتم كار می كردم») و فردى را كه وقت آزاد زیاد دارد (كسى كه در صفحه اش می نویسد «در حال لذت بردن از یك ناهار طولانى میان كار») بخوانند.

نتایج نشان می داد كه شركت كنندگان براى دسته اول جایگاه بالاترى نسبت به دسته دوم قائل هستند. در جالب ترین بخش این تحقیق خوانش آمریكایى ها از پرمشغلگى با برداشت ایتالیایى از این وضعیت روبه روى هم قرار گرفت. در این بخش شركت كنندگان پست هاى یك مرد ٣٥ ساله را كه تمام وقت كار می كرد و تمام وقتش پر بود و مرد دیگرى با همین سن كه كار نمى كرد و و تمام وقتش را به تفریح و خوشگذرانى می گذراند، خواندند.

طبیعى است شركت كنندگان آمریكایى نفر اول را به لحاظ اجتماعى در جایگاه بالاترى نسبت به نفر دوم بدانند اما ایتالیایى ها نظر عكس داشتند.

با چنین بازخوردى، محققان به این نتیجه رسیدند كه این اختلاف فرهنگى به خوانش متفاوت این دو كشور از پویایى اجتماعى برمى گردد. آنهایى كه كار زیاد را راه رسیدن به موفقیت می دانند (كه یك نوع تفكر آمریكایى است) پرمشغلگى را هم نمود جایگاه اجتماعى می بینند. آنهایى كه براى طبقه اجتماعى اقتصادى محدودیت قائل نیستند (بیشتر اروپایى ها اینطور فكر می كنند) نسبت به خوشگذرانى چنین تفكرى دارند.

تحقیقاتى كه در گذشته در این خصوص انجام شده، نشان می دهد افراد درباره میزان كار كردن خود بزرگ نمایى می كنند، حتى اگر واقعیت غیر از این باشد. در واقع مشغله كارى خود را بیشتر از آنچه هست نشان می دهند. چرا؟ چون به این طریق به دیگران نشان می دهند كه آدم هاى مهم و تاثیرگذارى هستند. اما متخصصان بر این باورند كه ترس افراد از حضور بیهوده در جامعه و تصویرى كه دیگران از آنها می بینند، ساخته ذهن است، همانطور كه نمایش مجازى اغراق آمیز از مشغله كارى.