250هزار جفت؛ تولید سالانه کفش دست‌دوز

وقتی صحبت از چرم و مصنوعات چرمی می‌شود، ناخودآگاه بیشتر افکار ما به سمت کفش‌های چرمی معطوف خواهد شد و براین باوریم که بیشترین مصرف چرم در کشورهای تولید‌کننده این ماده خام در تولید کفش استفاده خواهد شد، درحالی که نباید فراموش کنیم که با توجه به تنوع موجود در انواع چرم تولیدی امروز کاربردهای متفاوتی در این زمینه ایجاد شده و نه تنها کفش و کیف از چرم تولید می‌شود، بلکه امروز دنیای مد و فشن نیز به نوعی وابسته به چرم شده است و طیف گسترده‌ای از پوشاک امروز از این ماده تولید خواهد شد.

اما آنچه مهم است نام خوش ایران در تولید کفش‌های چرمی دست‌دوز است که به نوعی سوژه‌ سرمایه‌‌گذاری در دوره‌های مختلف کشورمان بوده‌ است، امروز نیز با استناد به مدارک قابل توجه و ارزشمند جهانی از تولیدات کفش، ایران می‌تواند سرمنزل مقصود برخی سرمایه‌های سرگردان باشد.

این درحالی است که بسیاری از مسئولان و دست‌اندرکاران تولید کفش دست‌دوز براین باورند که اگر حمایت‌های مناسبی از تولید کشورمان توسط مسئولان صورت گیرد بدون تردید می‌توان برندهای بسیار معتبر ایرانی را روانه بازارهای خارجی کرد، همان‌گونه که در گذشته تولیدات کشورمان به‌عنوان سوغاتی گرانبها در اروپا شناخته می‌شدند.

500‌هزار پا مصرف داخلی چرم ایران

رسول شجری، رئیس اتحادیه کفاشان دست‌دوز در این زمینه به خبرنگار ما گفت: با توجه به آمار مصرف دو پا چرم برای تولید هر یک جفت کفش بیش از 500‌هزار پا مصرف چرم داخل کشورمان وجود دارد که نباید صرفا این ماده را در تولید مصنوعاتی چون کیف و کفش مدنظر داشته باشیم و می‌توان برای ایجاد ارزش افزوده بیشتر باقی تولیدات چرم کشورمان را در بخش‌های دیگری از تولید استفاده کنیم.

شجری درباره برخی دیگر از انواع مصرف چرم افزود: امروز تولید مصنوعات تزیینی و پوشاک در کشورمان رونق قابل ملاحظه‌ای داشته و برخی در این زمینه وارد عمل شده‌اند و با توجه به تکنولوژی و تخصص‌های موجود و البته با درنظر گرفتن کیفیت بسیار بالای چرم کشورمان سرمایه‌گذاری‌های عمده‌ای انجام داده و برندسازی کرده‌‌اند، اما نباید فراموش کنیم همچنان جایگاه صنعت کفش در این بخش قابل توجه است و باید برای آن برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشیم.

وی با اشاره به تعداد 6‌هزار واحد تولیدی و صنفی در زمینه تولید کفش تهران تصریح کرد: از این تعداد تقریبا 2هزار واحد در بخش فروش و خدمات مشغول فعالیت هستند و باقی در زمینه تولید هستند اما اگر بخواهم کل تولید‌کنندگان مصنوعات چرمی را در سراسر کشورمان مدنظر داشته باشیم ارقام بالاتری را باید مدنظر داشته باشیم هرچند برخی از شهرستان‌‌ها به دلیل اینکه اتحادیه‌های وابسته را ندارند، به ناچار در دیگر اتحادیه‌ها ادغام خواهند شد.

این مقام صنفی میزان تولید کفش در واحدهای صنفی کشورمان را در بخش کفش‌های دست‌دوز چرمی نزدیک به 250‌هزار جفت اعلام کرد و گفت: این رقم تولید در دو بخش زنانه و مردانه صورت گرفته و همواره بخش قابل توجهی از نیاز بازارمان را تامین کرده است.

تولید کفش تخصصی است

شجری در ادامه به موضوع تولید دیگر مصنوعات چرمی مثل جاسوییچی و کیف پول و... نیز اشاره کرد و گفت: اگرچه در بسیاری از موارد می‌توان ارزش افزوده بالاتری در تولیدات چرمی به دست آورد اما نمی‌توان این محصولات را در بخش تولیدات چرمی دانست به این دلیل که بحث تولید کفش کاملا تخصصی است و تمامی کارگران و فعالان این عرصه دارای تخصصی خاص و بعضا تحصیلات تکمیلی و تخصصی هستند.

بنابراین تولید مصنوعات یاد شده دیگر را می‌توان در کارگاه‌های کوچک‌تر و به دور از تخصص مورد نیاز کفش مدنظر دانست، هرچند تولید کیف زنانه نیز تقریبا همین شرایط را خواهد داشت. وی با تاکید دوباره نسبت به تخصصی بودن تولید کفش تصریح کرد: با توجه به تجهیزات و لوازم جدید امروز می‌بینیم تولید کفش بسیار با ارزش افزوده مناسب تولید شده و میزان هدر‌رفت مواد اولیه در این بخش به حداقل خود رسیده است.

این درحالی است که برای ایجاد بهره‌وری بالاتر لازم است برخی از تجهیزات تولیدی موجود کشورمان با استفاده از گشایش جدید رفع تحریم‌ها بازسازی شده و برای تولید با کیفیت‌تر و برند‌سازی به کار گرفته شوند.

این مقام صنفی و راه‌اندازی یک واحد تولیدی کفش با حداقل تولید اقتصادی روزانه 100 جفت کفش را نیازمند نزدیک به 2‌میلیارد تومان سرمایه‌اولیه می‌داند، گفت: اگر از بحث رکود و کسادی بازار امروز بگذریم، اگر واقعا کسی در دوران خوب اقتصادی تصمیم به سرمایه‌گذاری در تولید کفش گرفته بهتر است با رقمی که اعلام شد وارد میدان شود تا بتواند علاوه بر تامین دستگاه‌های مورد نیاز امکان ذخیره‌سازی دیگر مایحتاج تولید را نیز داشته باشد.البته نباید فراموش کنیم که امروز به دلیل نبود حمایت‌های لازم و البته کاهش توان خرید مردم تقریبا 50‌درصد از واحدهای تولیدی به حالت تعطیل درآمده یا با ظرفیت حداقلی خود مشغول فعالیت هستند.