عضو هیأت علمی گروه کارآفرینی دانشگاه علامه طباطبایی / اقتصاد دیجیتال، تنها روزنه امید توسعه اقتصادی است

میرواحدی: «اقتصاد دیجیتال کشور در سال های اخیر، روند روبه رشد و موفقیت آمیزی داشته است و تنها روزنه  امیدی است که به کمک آن می توان اقتصاد را به شکوفایی رساند.»

میرواحدی در گفت وگو با نوپانا گفت: «اقتصاد دیجیتال یا الکترونیک در حوزه استارت آپ ها، به دلیل داشتن بسترهای مناسب که در سال های اخیر به خوبی فراهم شده اند، توانسته است برعکس دیگر حوزه های کسب وکار که نیاز خاصی به روندها و مراحل سنتی ایجاد یک کسب وکار جدید دارند، روند رو به رشدی داشته باشد و تنها روزنه  امیدی که به کمک آن می توان اقتصاد را به شکوفایی رساند، حوزه دیجیتال است.

همچنین از آنجایی که نسل جوان ارتباط خوبی با دنیای مجازی برقرار کرده  است، تحرک و پویایی خاصی در کسب وکارهای این حوزه ایجاد شده است. امروزه این باور برای اکثر مشاغل سنتی ایجاد شده است که چنانچه خود را با دنیای دیجیتال همگام نکنند، ضرر قابل توجهی خواهند کرد. از سوی دیگر دولت باید ساماندهی کسب وکارهای دیجیتال را در دستور کار خود قرار دهد؛ البته به نحوی که با ایجاد مانع ، راه بر فعالیت  آنها بسته نشود.»

او در رابطه با تشویق صندوق های نوآوری و شکوفایی،صندوق های بازنشستگی، نهادهای عمومی و بنیادها برای سرمایه گذاری روی شرکت ها و صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر گفت: «هیچ تشویقی برای اقتصاد بهتر از این نیست که یک طرح سودآور باشد و خود این امر سرمایه گذاری را تسهیل خواهد کرد. دلیل اینکه نهادهای مالی به سمت کارآفرینی تمایل کمتری دارند این است که اولا اطمینان از سودآوری طرح ها وجود ندارد؛ ثانیا افرادی که در آنها مشغول فعالیت هستند باید توانایی تشخیص طرح های مناسب و پرسود کارآفرینی استارت آپی را از دیگر طرح ها داشته باشند. استارت آپ ها باید در یک محیط پویا و حمایت شده به ارائه طرح های خود بپردازند و از اینکه طرح هایشان محفوظ می مانند اطمینان خاطر داشته باشند تا موجب شود صندوق های سرمایه گذاری به این سمت حرکت کنند.»

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی درباره تقویت سرمایه ای و حمایت های اصولی و حرفه ای از شرکت های سرمایه گذاری جسورانه گفت: «تجربه من در حوزه کارآفرینی در شهرداری و مطالعات طولانی مدت نشان داده است که وام های کوتاه مدت و تأمین مالی طرح های استارت آپی خیلی نمی  توانند باعث موفقیت آنها شوند و باید بررسی کرد که چند درصد از استارت آپ های موفق، از وام یا تسهیلات مالی برخوردار بوده اند؟ جواب این سؤال و تحقیق درباره استارت آپ های موفق می تواند مشخص کننده این باشد که آیا ورود دولت و فراهم کردن وام ها برای تأمین سرمایه مالی و تضمین موفقیت استارت آپ ها کافی است یا خیر؟»

او ادامه داد: «موضوع اصلی این است که شرکت های استارت آپی باید بخش عظیمی از مسیر را خودشان طی کنند و دنیای رقابتی عصر حاضر منتظر این نمی شود که نهادی از استارت آپ حمایت کند. درست است که ارائه تسهیلات مالی ایده خوبی است، اما با روح کارآفرینی که مبتنی بر طرح های مبتکرانه است در تضاد است و چنانچه قرار بر این باشد که همه استارت آپ ها متکی به وام ها و تأمین مالی نهادهای مختلف باشند موجودیت کارآفرینی با سؤال مواجه می شود. بنابراین باید به سمتی حرکت کنیم که هیچ طرحی در این زمینه به امید تأمین سرمایه نبوده و این وام ها را صرفاً در موارد خاصی استفاده کرد نه به عنوان عاملی برای شکست یا موفقیت استارت آپ ها.»

میرواحدی گفت: «برای تأمین سرمایه گذاری از سوی خارجی ها باید به چند نکته توجه کرد؛ اول اینکه طی هشت سال تحریم  که ارتباط ما با نهادهای مالی بین المللی قطع بود ضربه های زیادی از این تحریم عاید اقتصاد شد، به طوری که از دور رقابت ها در بسیاری از زمینه ها خارج شدیم. در صورت تأمین سرمایه ها توسط سرمایه گذاران خارجی، تزریق درآمد برای اقتصاد ملی فراهم می شد اما در آن شرایط چنین امکانی برای اقتصاد وجود نداشت.

نکته دوم این است که وقتی شرکت های بزرگ خارجی به کشور می آیند باید امنیت اقتصادی داشته باشند نه آنکه به واسطه قوانین، مقررات و تحریم های ظالمانه ای که آمریکا نسبت به دیگر کشورها وضع می کند، حس امنیت از سرمایه گذارهای خارجی سلب شود. این سرمایه گذاران با ترس و لرز از عواقب این کار به ایران سفر می کنند و به طرح های ما نگاه می کنند که این امر با روح سرمایه گذاری که داشتن اطمینان خاطر است در تناقض است.»

او در این زمینه ادامه داد: «اینکه ۵۱درصد و مابقی سرمایه را بتوانیم از طریق سرمایه های داخلی تأمین کنیم ایده بسیار خوبی است، اما توان داخلی ما نقاط ضعفی دارد و قطعا دولت و نهادهای حاکمیتی نمی توانند در تمام طرح های سرمایه گذاری ورود کنند و از همه آنها حمایت کنند و چنانچه تحریم ها برداشته شود و ورود سرمایه گذاران خارجی بدون ترس از فشارهای آمریکا صورت پذیرد بسیاری از مشکلات پیش روی طرح های کارآفرینی برطرف خواهد شد.»

عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی بیان کرد: «اینکه باید تلاش کنیم تا سال ۱۴۰۰، ۱۰۰ استارت آپ و ۵ یونیکورن استارت آپی با ارزش حداقل یک میلیارد دلار داشته باشیم، چشم انداز فوق العاده ای است که برای رسیدن به آن می توان برنامه ریزی و تلاش کرد، اما به عقیده من، مشکل اصلی استارت آپ ها برای رسیدن به چنین افقی، سرمایه نیست بلکه مشکل اصلی همان ساختار، قوانین و مقررات و تحریم های ظالمانه بین المللی است که علیه کشور ما در حال اجرا است و این تحریم ها اجازه سرمایه گذاری خارجی و تزریق پول به اقتصاد را نمی دهند و باید برای رفع آن چاره ای اندیشیده شود.»

او افزود: «درست است که بخش اصلی سرمایه است و همین بخش تأثیرگذاری بالایی دارد؛ اما باید در ابتدا زیرساخت های مناسب برای شکل گیری یونیکورن ها ایجاد شود. برای مثال بزرگ ترین هواپیما که ایرباس A38 نام دارد را نمی توان در فرودگاه یک شهرستان فرود آورد و نیاز به باند اختصاصی دارد. همین مثال قابل تعمیم به یونیکورن ها است. اینکه فقط به تأمین مالی سرمایه فکر کنیم و به فکر ایجاد زیرساخت ها نباشیم مانند داشتن A38 است بدون فرودگاه مناسب!»

میرواحدی در پایان خاطرنشان کرد: «امیدوارم روز به روز با تدابیر دولت و مجلس و امنیتی که قوه قضائیه برای صاحبان طرح های استارت آپی در کشور ایجاد می کند، طرح ها از نظر سقف حمایتی در حداکثر قرار بگیرند و در بلندمدت بتوانیم به اقتصاد جهانی بازگردیم و شاهد شکوفایی اقتصاد در کشور باشیم.»