فرصت های فریلنسینگ برای نویسندگان محتوا

ظهور هوش مصنوعی بیشتر از همه برای تولیدکنندگان محتوا زنگ خطر را به صدا درآورده است. تصور اینکه در آینده ای نه چندان دور هوش مصنوعی جای همه ما را بگیرد، خواب را از چشم آدم می گیرد. درست به همین خاطر خیلی از فعالان این حوزه از الان به دنبال شغل های دیگری رفته اند. 

نکته امیدوارکننده در این میان فرصت های فریلنسینگ برای فعالان این حوزه است. در واقع هوش مصنوعی قرار نیست ما را از کار بیکار کند، در عوض به مثابه یک ابزار کاربردی به افراد برای فعالیت بهتر و عمیق تر یاری می رساند. این دقیقا همان مسئله ای است که ما را به سوی موضوع اصلی این مقاله هدایت می کند.

بی شک هر کسی که حتی یک روز در دنیای تولید محتوا کار کرده باشد هم ایده های زیادی درباره فریلنسینگ به ذهنش خطور کرده است. با این حال سوال کلیدی در این میان چگونگی اجرای این ایده هاست. ما در این مقاله قصد داریم راه و رسم فعالیت به عنوان فریلنسر در حوزه تولید محتوای متنی را بررسی کنیم. پس با ما همراه باشید. 

کارخانه تولید کلمات 

اولین مسیر وسوسه انگیزترین و در عین حال خطرناک ترین مسیر ممکن است. این مسیر از یک حقیقت غیرقابل انکار متولد می شود: اینترنت یک هیولای سیری ناپذیر برای کلمات است. موتورهای جست وجو به محتوا نیاز دارند، سایت های خرده فروشی به توضیحات محصول نیاز دارند و شبکه های اجتماعی به کپشن ها و پست ها نیاز دارند. فلسفه کارخانه، پاسخی مستقیم به این گرسنگی است.

مطلب مرتبط: دنیای فریلنسرها: جذاب اما پر از چالش

در این مدل نویسنده خود را به یک مدیر تولید تبدیل می کند. هدف او ساختن یک خط مونتاژ کارآمد برای تولید محتوا با حداکثر سرعت و حداقل هزینه است. ابزارهای اصلی او، الگوریتم های هوش مصنوعی پیشرفته هستند. او به جای نوشتن، پرامپت صادر می کند. او به جای تحقیق عمیق، از هوش مصنوعی می خواهد تا دانش موجود در اینترنت را خلاصه و بازنویسی کند. او بر روی بهینه سازی فنی (سئو)، ساختاردهی انبوه و توزیع خودکار تمرکز می کند.

این مدل یک مزیت بزرگ دارد: مقیاس پذیری بی نظیر. یک نفر می تواند خروجی یک تیم 100 نفره در گذشته را تولید کند. این یک بازی حجم است. اما این بازی یک نقص ذاتی و مرگبار دارد: این یک رقابت با ماشین بر روی زمین خود ماشین است. شما در حال تولید یک کالا (کلمات) هستید که تکنولوژی هر روز آن را ارزان تر، سریع تر و بهتر تولید می کند. در این مسیر، شما همیشه در حال فرار از موجی هستید که در نهایت، شما را خواهد بلعید. این یک مسابقه به سمت پایین است؛ جایی که ارزش کار شما به طور مداوم در حال کاهش است تا در نهایت، به صفر نزدیک شود. کارخانه، شما را کارآمد می کند، اما در نهایت، جایگزین پذیر می سازد.

کارگاه هنرمندانه تولید محتوا

مسیر دوم مسیری دشوارتر اما بی نهایت پایدارتر است. این مسیر با یک سوال بنیادین آغاز می شود: «چه چیزی را فقط و فقط یک انسان می تواند خلق کند؟». هنرمند به جای رقابت با ماشین بر روی زمینی بازی می کند که ماشین هرگز نمی تواند وارد آن شود. او کلمات را به عنوان محصول نهایی نمی فروشد؛ او کلمات را به عنوان «وسیله ای» برای فروش سه کالای بسیار کمیاب تر و ارزشمندتر به کار می گیرد.

هنرمند به مثابه یک معمار اعتماد

اولین و مهمترین محصولی که یک هنرمند می فروشد، اعتماد است. هوش مصنوعی می تواند اطلاعات را به شما بدهد، اما نمی تواند یک دیدگاه منحصر به فرد و قابل اعتماد را به شما ارائه دهد. معمار اعتماد، یک متخصص عمیق در یک حوزه بسیار مشخص (Niche) است که در طول زمان، با ارائه تحلیل های صادقانه، غیرمنتظره و دقیق، خود را به یک فیلتر قابل اتکا برای مخاطبانش تبدیل می کند.

این اعتماد مستقیما به مدل های درآمدی پریمیوم ترجمه می شود. خبرنامه های پولی (Paid Newsletters) بر روی پلتفرم هایی مانند فلیپ بورد (Flipboard) بهترین نمونه از این اقتصاد هستند. 

هنرمند به مثابه نویسنده خالق روح 

دومین محصولی که هنرمند می فروشد روح است. هوش مصنوعی می تواند یک متن بی نقص از نظر گرامری بنویسد، اما نمی تواند آسیب پذیری، شوخ طبعی، کاریزما و داستان زندگی یک رهبر انسانی را در کلمات بدمد. روح نویس مدرن، یک کپی رایتر نیست؛ او یک مترجم احساسات است.

این مهارت در بالاترین سطوح بازار بسیار مورد تقاضاست. مدیران عامل، کارآفرینان و رهبران فکری به نویسندگانی نیاز دارند که بتوانند افکار پیچیده و داستان های شخصی آنها را به کتاب، سخنرانی، مقاله یا پست های لینکدین تاثیرگذار تبدیل کنند. ارزش در اینجا، تولید کلمات نیست؛ بلکه «هنر به صدا درآوردن صدای منحصر به فرد یک انسان دیگر» است. این یک همکاری عمیق و روانشناختی است که کاملا خارج از دسترس الگوریتم ها قرار دارد.

هنرمند به مثابه یک میزبان گفت وگو

سومین محصول، «جامعه» است. هوش مصنوعی می تواند محتوا را پخش کند، اما نمی تواند یک گفت وگوی معنادار را «میزبانی» نماید. در این مدل، نوشته های هنرمند، نه به عنوان یک پاسخ نهایی، بلکه به عنوان یک «جرقه» برای آغاز یک گفت وگو عمل می کنند. او سوالاتی را مطرح می کند، دیدگاه هایی را به چالش می کشد و فضایی را برای تعامل افراد همفکر ایجاد می نماید.

این نویسنده، از یک تولیدکننده محتوا به یک «معمار جامعه» تبدیل می شود. نوشته های او، دروازه ورود به یک جامعه انحصاری پولی، یک دوره آموزشی عمیق یا یک کارگاه عملی است. دیوید پرل، با دوره آنلاین خود به نام بنویس تا عبور کنی (Write of Passage)نمونه کاملی از این مدل است. مقالات و توئیت های او، هزاران نویسنده را به سمت یک جامعه پولی جذب کرده است که در آن ارزش اصلی نه فقط محتوای او، بلکه تعامل و بازخورد بین خود اعضاست.

سخن پایانی

آیا این به معنای آن است که هنرمند باید هوش مصنوعی را به کلی نادیده بگیرد؟ کاملا برعکس. هوشمندترین هنرمندان، از ابزارهای کارخانه برای سرعت بخشیدن به فرآیندهای کاری خود استفاده می کنند. آنها از هوش مصنوعی برای تحقیق اولیه، توفان فکری یا پیدا کردن خطاهای گرامری بهره می برند، اما آنها هرگز فراموش نمی کنند که ابزار، خود محصول نیست.

مطلب مرتبط: چرا فریلنسینگ انقلابی در مفهوم کار است؟

آینده نوشتن یک انتخاب استراتژیک بین دو هویت است. شما می توانید یک کارخانه بسازید؛ یک مدل تجاری مبتنی بر حجم که شاید در کوتاه مدت سودآور باشد، اما در بلندمدت، همیشه در حال رقابت با یک نیروی برتر و سریع تر خواهد بود یا می توانید یک کارگاه هنرمندی بسازید؛ یک مدل تجاری مبتنی بر ارزش انسانی که شاید آهسته تر رشد کند، اما با گذشت زمان، به دلیل کمیاب بودن محصولش ارزشمندتر می شود. ماشین ها در حال تسخیر دنیای کلمات هستند. تنها راه پیروزی، فروختن چیزی است که هرگز از کلمات ساخته نشده است.

منابع:

https://www.forbes.com

https://copyposse.com