بازگشت انرژی هسته ای به استارتاپ ها

انرژی هسته ای سال ها در حاشیه بود: پرهزینه، پیچیده و از نظر افکار عمومی حساس. اما حالا با رشد تقاضای برق، بحران های انرژی، و نیاز دیتاسنترها و صنایع به توان پایدار، نگاه ها دوباره تغییر کرده است. استارتاپ هایی که روی «راکتورهای کوچک» (SMR) و نسخه های صنعتی سازی شده کار می کنند، می خواهند انرژی هسته ای را از پروژه های عظیم دولتی به محصولاتی قابل تکرار و قابل نصب تبدیل کنند.

به گزارش تک کرانچ، Last Energy توانسته ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه جذب کند تا روی میکرو-راکتورهای پوشیده شده در سازه های فولادی کار کند. ایده محوری این شرکت این است که به جای ساخت راکتورهای غول آسا با زمان بندی چندده ساله، واحدهای کوچک تر و استانداردتری ارائه دهد که بتوان آنها را سریع تر ساخت و نصب کرد. چنین مدلی، اگر واقعاً عملی شود، می تواند زمان تحویل پروژه ها را کاهش دهد و هزینه سرمایه را قابل کنترل تر کند.

چالش اصلی در این صنعت همیشه همان است: رگولاتوری و مجوزها. حتی اگر فناوری آماده باشد، بدون مسیر روشن مجوزدهی و استانداردهای ایمنی، پروژه ها قفل می شوند. استارتاپ ها تلاش می کنند با طراحی های ماژولار، تست پذیر و قابل تکرار، رگولاتورها را قانع کنند که «ریسک قابل مدیریت» است. در کنار آن، مشتریان بالقوه هم شکل جدیدی پیدا کرده اند: دیتاسنترها، صنایع انرژی بر، کارخانه های بزرگ، و حتی شبکه های محلی برق که دنبال توان پایدارند.

تحلیل کوتاه: برای مدیران، این خبر نشان می دهد مسئله انرژی وارد مرحله ای شده که تصمیم گیری صرفاً اقتصادی نیست؛ راهبردی و زیرساختی است. شرکت هایی که در دهه آینده موفق می شوند، احتمالاً آنهایی هستند که «امنیت انرژی» را جزو برنامه رشد می بینند. برای کارآفرینان هم پیام دارد: در صنایع سنگین هم می شود استارتاپ ساخت، اما با قواعد متفاوت—چرخه فروش طولانی، سرمایه بیشتر، و نیاز به مشارکت های جدی با دولت و صنعت. همچنین بازار جانبی بزرگی شکل می گیرد: نرم افزارهای ایمنی و مانیتورینگ، مدیریت پروژه، تامین قطعات تخصصی، و خدمات حقوقی و انطباق. موج جدید هسته ای اگر ادامه یابد، فقط چند شرکت را بزرگ نمی کند؛ یک اکوسیستم کامل را به حرکت درمی آورد.