ارتباطات گفتاری در سازمان

آیا می‌دانستید راه‌های شناخته شده در ایجاد ارتباط، به ارتباطات گفتاری، نوشتاری و غیر‌گفتاری تقسیم‌بندی می‌شود؟ عیب ارتباطات گفتاری در سازمان این است كه پیام از چندین نفر عبور می‌كند. هر قدر تعداد افرادی كه پیام از آنها عبور می‌كند بیشتر باشد احتمال تحریف پیام بیشتر است. هر فرد پیامی را كه دریافت می‌كند از دید خود تفسیر می‌كند و پس از آنكه پیام به نفر آخر رسید محتوای آن كاملا تحریف شده است. پیام نوشتاری بر پیام گفتاری ارجحیت دارد، زیرا هر گاه كسی بخواهد مطلبی را بنویسد دقت بیشتری به عمل می‌آورد و پیام‌دهنده مجبور است ژرف‌تر بیندیشد.

بنابراین پیام‌های نوشتاری پشتوانه منطقی قوی‌تری دارند و رساتر و روشن‌ترند. عیب پیام نوشتاری هم در وقت‌گیر بودن آن است و عیب دیگر آن بازخورد نداشتن نتیجه است و اینكه نمی‌توان تضمین كرد كه آیا پیام نوشتاری به دست فرد مورد نظر رسیده و اینكه وی چگونه آن را تفسیر كرده است. ولی در ارتباطات گفتاری می‌توان از گیرنده پیام خواست آنچه را دریافت كرده بازگو كند.

ارتباطات غیرگفتاری دربرگیرنده حركت اعضا و اندام است و شامل آهنگ، صدا، اشاره‌های چشم و ابرو و سایر اندام بدن می‌شود. از طرفی باید بدانیم حركت یك عضو نمی‌تواند یك مقصود یا مفهوم جهانی به خود بگیرد ولی هنگامی كه آن را با زبان گفتاری در هم آمیزیم پیام كامل‌تری به گیرنده می‌دهد.