عضو انجمن سیمان / انحصاری کردن صادرات به 8 شرکت غیرکارشناسی است

اخیرا مجتبی خسروتاج، قائم مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت دلیل بروز مشکلات در صنعت سیمان را «مشکلات صادراتی» عنوان کرد زیرا وی معتقد است «تشکل این صنعت در عرصه خارج از کشور به جای رقابت هوشیارانه، جنبه تخریبی را در بازار یکی از کشورهای منطقه در پیش گرفته است.» خسروتاج در همین ارتباط ادامه داد: «برپایه نشست مشترک در تشکل ذی ربط (انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان) مقرر شد «هفت تا هشت کارخانه سیمان در غرب کشور» بازار عراق را پوشش دهند و به همین ترتیب در دیگر نقاط کشور واحدهای تولیدی با توجه به مسافت، نسبت به حضور در بازار کشور هدف حاضر شوند.» علی محمد بد، عضو انجمن سیمان و مدیرعامل هلدینگ سیمان غدیر درباره این اظهارات خسروتاج با «فرصت امروز» به گفت وگو پرداخت که در زیر می خوانید: 

به نظر شما انحصار صادرات تنها به هشت شرکت سیمانی به نفع صنعت سیمان و تولیدکنندگان آن است؟

خیر. انحصاری شدن صادرات به هشت شرکت سیمانی که به مرزهای صادراتی کشور نزدیک تر هستند کاملا خلاف قانون است، زیرا باید تمامی تولیدکنندگان سیمان در کشور بتوانند به صورت مساوی محصولات خود را صادر کنند. به عنوان نمونه اگر یک شرکت سیمانی که محصولی با کیفیت تولید می کند و تنها به دلیل اینکه از مرزهای صادراتی دور است، باید از صادرات محصول خودمحروم باشد، به نظر من این اقدامی غیرکارشناسی است که رانتی برای شرکت های نزدیک به مرز به وجود خواهد آورد و در آینده نتایج خوبی نخواهد داشت. از طرفی انجمن در این تصمیم گیری هیچ گونه دخالتی نداشته است.

این 8شرکت خصوصی هستند یا دولتی؟

شامل شرکت های خصوصی، دولتی، تامین اجتماعی و... است.

خسروتاج مشکل صنعت سیمان را ناشی از عملکرد «تشکل این صنعت» می داند؟

در این مورد نظری ندارم.

خسروتاج «رقابت تخریبی اعضای انجمن در بازارهای صادراتی» را دیگر عامل بروز مشکل در این صنعت و عاملی برای ضربه زدن به صنعت سیمان و منافع تولیدکنندگان آن می داند. نظر شما در این زمینه چیست؟

از نظر من تمامی تولیدکنندگان سعی در فروش محصولات خود دارند و هیچگاه نمی توان این موضوع را تخریب تلقی کرد. هنگامی که کالایی مازاد است و در داخل خرید نمی شود شرکت های سیمانی باید تمام تلاش خود را به خرج دهند تا محصول مازاد در کارخانه ها به فروش برسد. هنگامی که قیمت کالا افزایش می یابد دولت دخالت کرده و بازار را تنظیم می کند. حال اگر کالایی با مازاد تولید مواجه باشد باید کمک شود تا تقاضای سیمان افزایش یابد و این محصول مازاد مدیریت شود. البته مدیریت باید صحیح و گره گشا باشد.

سیمان از جمله 7 صنعت استراتژیک کشور است. چرا به این شرایط رسیده است؟

مشکل اول رکود اقتصادی و صنعت ساختمان از یک سو و کاهش بودجه های عمرانی کشور به دلیل کاهش قیمت نفت از سویی دیگر باعث کاهش مصرف و تقاضای این محصول شده است.

موضع مهم دیگر مشکلات اقتصادی و سیاسی موجود در کشور عراق است که هم توان مالی این کشور کاهش یافت و هم ساخت و ساز کاهش چشمگیری داشته است.

هنگامی که به آمار و ارقام طرح های نیمه تمام سیمانی نگاهی می اندازیم تمامی این طرح ها از سال 85 به بعد نیمه تمام مانده و برخی با 90درصد پیشرفت در ساخت متوقف شده است.

آیا در زمان ساخت این طرح ها شرایط امروز قابل پیش بینی نبود؟

نظر وزارت صنعت، معدن و تجارت بر تولید 120 میلیون تن سیمان در سال بود که از نظر من بسیار جاه طلبانه بوده و میزان آن بالا است و توسعه بیش از حد بوده و به همین دلیل این طرح ها هیچگونه توجیهی ندارد و نیمه تمام مانده است.

انتظار شما از وزارت صنعت در برهه زمانی فعلی چیست؟

اگر در هزینه حمل راه آهن یارانه ای در نظر گرفته شود یا عوارض ماشین های افغانی برای ورود به ایران کاهش یابد امکان مدیریت بازار وجود دارد. می تواند به افزایش تقاضا کمک بسزایی داشته باشد، اما اگر اقداماتی که انجام می شود رانتی برای عده ای خاص داشته باشد، هیچ گاه کمکی به این صنعت نخواهد کرد.

ارتباط با نویسنده : sanazkolahdooz@yahoo.com