بازی‌های آسیایی اینچئون، مدیریتی کم خرج و موفق

بازی‌های آسیایی اینچئون 2014، معتبرترین رقابت آسیایی از روز 19 سپتامبر تا 4 اکتبر سال میلادی جاری با رقابت نزدیک به 10 هزار ورزشکار در شهر بندری اینچئون در غرب کره جنوبی به انجام رسید.

در این رقابت‌ها از منظر تعداد تماشاگر رکورد خارق‌العاده‌ای خلق نشد، اما به باور سازمان‌دهندگان این رقابت، بازی‌های آسیایی امسال مدل موفقی از مدیریت یک رویداد ورزشی است. به اعتقاد آنها این دوره از رقابت‌ها مدلی کم خرج است که می‌تواند در قاره آسیا یک الگو و نمونه باشد. اگرچه پیش از برگزاری این رقابت‌ها شهردار اینچئون نگرانی‌هایی بابت بدهی دو میلیارد دلاری این شهر به خاطر برگزاری این رقابت‌ها داشت، اما بازی‌ها به خوبی و با مدلی کم خرج برگزار شد.

به گفته مسئولان برگزاری رقابت‌های اینچئون بلیت‌فروشی این رقابت‌ها درآمدی معادل 22 میلیون دلار نصیب برگزار‌کنندگان کرد که 70درصد کمتر از پیش‌بینی‌های آنها بود. به هر حال کره‌ای‌ها در اینچئون 2014 سومین میزبانی خود در این رقابت‌ها را تجربه کردند و طبیعی بود که مثل بار اول ذوق زده نباشند.

از طرفی، وجود ورزشگاه‌های خالی از تماشاگر یا کم‌تماشاگر در بازی‌های آسیایی پدیده تازه‌ای نیست. این مسئله در گوانژوی چین در سال 2010 و دوحه قطر در سال 2006 هم رخ داده است. اما کمتر میزبانی است که بتواند با وجود چنین شرایطی، ‌اوضاع را خوب مدیریت کرده و رقابتی کم خرج را برگزار کند.

کره‌ای‌ها چه کردند؟ 

برگزار‌کنندگان اینچئون 2014 المپیک لندن 2012 را الگوی خود قرار دادند. آنها همچنین از هزینه‌های میلیاردی صورت گرفته در المپیک تابستانی پکن و المپیک زمستانی سوچی در روسیه به ترتیب با 40 و 50 میلیارد دلار هزینه، درس گرفتند و توانستند رقابتی با صرفه اقتصادی را مدیریت کنند. استراتژی اینچئونی‌ها استفاده از امکانات موجود یا ایجاد امکان بازیافت امکانات و سالن‌های برگزاری رقابت‌ها بود.

به این معنا که آنها به امکانات موجود در شهر خود نگاه خوبی داشتند و تلاش کردند از این امکانات حداکثر استفاده را بکنند. ضمن اینکه به دنبال این بودند که بتوانند پس از برگزاری رقابت‌ها، سالن‌ها و امکانات موجود در آنها را به دست بازیافت بسپرند تا بتوانند بعدها دوباره از آنها استفاده کنند. در واقع تلاش آنها بر این بود که سالن‌های برگزاری رقابت‌ها پس از پایان رقابت‌ها بدون استفاده نماند.

یکی از کارهای جالب کره‌ای‌ها در این مسیر این بود که به جای ساختن یک ورزشگاه 62 هزار نفری، ورزشگاهی با 30 هزار صندلی ساختند که امکان اضافه کردن 30 هزار صندلی موقت به آن وجود داشت.  این راهکار کره‌ای‌ها می‌تواند چراغ راه برزیلی‌ها برای المپیک ریو در سال 2016 و بازی‌های آسیایی جاکارتای اندونزی در سال 2018 باشد.