نگاهی به ادعای اخیر ترامپ در خصوص تقلب های انتخاباتی / رأی گیری الکترونیک قابل اعتماد است؟

مهلت چندانی تا انتخابات ایالات متحده باقی نمانده و این کشور در آستانه تغییری بزرگ قرار دارد و تردیدها در خصوص صحت و اعتبار رأی گیری الکترونیک ادامه دارد. دونالد ترامپ بارها به این نوع رأی گیری اعتراض کرده و دو روز پیش در جمع هوادارانش، به طور رسمی اعلام کرد که هدف از برگزاری رأی گیری الکترونیک، تقلب های گسترده به نفع کاندیدای رقیب یعنی هیلاری کلینتون است.

اتهامی که واکنش شدید باراک اوباما را بر انگیخت و باعث شد وی در سخنرانی خود در ایالت فلوریدا ترامپ را به ترغیب مردم برای عدم مشارکت در انتخابات متهم کند. اما در این شرایط آیا می توان رأی گیری الکترونیک را غیر موثر و ضعیف ارزیابی کرد؟ آن هم در شرایطی که بسیاری از کشورهای توسعه یافته جهان برای عبور از شائبه های تقلب، کاهش هزینه های انسانی، مادی و... به این نوع رأی گیری اعتماد کرده اند. در ادامه مطلب نگاهی داریم به چگونگی رأی گیری مجازی و چالش های این نوع انتخابات

رأی گیری الکترونیک چگونه انجام می شود؟

یکی از مشکلات رایج در دهه 90 میلادی «فن هراسی» بود. مشکلی که با گذشت زمان و آشنا شدن اقشار مختلف جامعه با مزایای استفاده از تکنولوژی روندی نزولی پیدا کرد. اما جالب است که واکنش اغلب افراد به هر نوع تغییر و تحول در روند عادی رفتارهای روزمره با ترس و بی اعتمادی همراه است. در واقع می توان این گونه استنباط کرد که بخش بزرگی از هراس برای تقلب در انتخابات از کم اطلاعی افراد در خصوص این شیوه انتخابات سرچشمه می گیرد.

رأی گیری به شیوه الکترونیک با چند روش اصلی انجام می شود:

PRIMER/Diobold AccVote (دستگاه های لمسی): در این روش، افراد به ثبت مستقیم رأی الکترونیکی خود می پردازند. این نوع دستگاه ها از سال 2012 میلادی رایج شدند و رأی گیرندگان طی فرآیندی ساده از طریق نمایشگر لمسی دستگاه رأی گیری، فرد مورد نظر خود را انتخاب می کنند.

Electronic system & Softwar (سیستم رای گیری مبتنی بر نرم افزار): در این روش رای دهنده با سیستمی رو  به رو می شود که بی شباهت با سیستم کار با انواع آی پاد و تبلت نیست؛ این روش نیز از سال 2012 در تعدادی از ایالت های آمریکا برای انتخابات فرمانداری مورد استفاده قرار گرفت.

Hart intercivice slate (سیستم رأی گیری نیمه مدرن): این شیوه رأی گیری ادغامی از شیوه نرم افزاری و شیوه مکانیکی است. در واقع فرد با کمک فشردن دکمه های مختلف به بخش های گوناگون انتخاب رأی دسترسی پیدا کرده و فرد مورد نظر خود را انتخاب می کند. قدمت این سیستم رأی گیری به سال 2010 باز می گردد.

(Sequia AVC edge سیستم رأی گیری مبتنی بر کارت الکترونیک ): در این شیوه رأی گیری، کاربر با قرار دادن کارت مورد نظر مرتبط با کاندیدای مورد نظر خود در دستگاه، رأی خود را ثبت می کند؛ این روش نیز از سال 2012 به طور آزمایشی در چند ایالت آمریکا اجرا شد.

اگرچه شیوه های رأی گیری الکترونیک به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند و تفاوت هایی دارند، اما کارکرد و زیرساخت تمامی این روش ها یکسان است. به عبارت دیگر، در تمامی روش های مذکور رأی در سامانه های الکترونیک ثبت می شود.

راهی برای تقلب نیست؟ هست؟

اگر نگاهی منصفانه به فرآیند رأی گیری داشته باشیم، متوجه می شویم اگر بنا باشد تقلبی گسترده صورت گیرد، چه از روش های سنتی و کاغذی استفاده شود و چه از روش های مدرن و الکترونیک، باز هم راه برای تقلب باز است اما کارشناسان این حوزه چه نظری دارند؟

میشل ال شافر، مدیر ارشد ارتباطات مجازی موسسه Scity معتقد است: رأی گیری به کمک سیستم های الکترونیک لمسی، از هر لحاظ به عنوان ایمن ترین روش رأی گیری شناخته می شود؛ در این روش، امکان تقلب و خطای امنیتی در پایین ترین ضریب خود قرار دارد. کاغذی هدر نمی رود و رأی دهندگان با سرعت و دقت بالا، کاندیدای مورد نظر خود را انتخاب می کنند. اما ناتان پولیش، مدیرعامل شرکت ارتباطات و فناوری دیدالوس، نظری کاملا متضاد دارد.

وی معتقد است هک کردن سرورهای مجازی برای یک هکر حرفه ای چندان دشوار نیست. رأی گیری در حوزه های مهمی مثل سیاست نیاز به تمهیدات امنیتی بسیار ویژه ای دارد که از عهده مقام های دولتی برنمی آید. استفاده از روش هایی مثل کدگذاری اطلاعات ثبت شده، تغییر دائمی سرورها و... مثل داروهای موقتی عمل می کنند و روش های چندان مطمئنی برای حفظ اطلاعات تلقی نمی شوند. در کنار این دو نقطه نظر کاملا متضاد، برخی نیز هستند که نظراتی منعطف تر دارند.

برای مثال تیموتی بی لی، خالق وب سایت های معتبر Ars Technica و Wried. UK در خصوص انتخابات پیش روی ایالات متحده می گوید: این موضوع اجتناب ناپذیر است که انتخابات کاغذی مدت هاست از مد افتاده تلقی می شود. از سوی دیگر، استفاده از سیستم های رایانه ای و الکترونیک برای ثبت اطلاعات واجد تردیدهایی انکارناپذیر است. در چنین شرایطی شاید بهترین راهکار، اعتماد به روند رو به رشد جریان های مبتنی بر فناوری و استفاده از این سیستم ها در انتخابات باشد.

باید بپذیریم تا زمانی که از روش های الکترونیک استفاده نکنیم با نقاط ضعف و قوت این روش ها نیز آشنا نخواهیم شد. در یک جمع بندی کلی می توان این گونه نتیجه گیری کرد که اتهامات زودهنگام دونالد ترامپ نسبت به کاندیدای دموکرات ها، بیش از آنکه هیلاری کلینتون را هدف قرار دهد، اعتماد مردم برای مشارکت در انتخابات را تحت تاثیر قرار می دهد و حتی می تواند به ریزش تعداد رأی دهندگان حزب جمهوریخواه نیز منجر شود. بنابراین، شاید منطقی ترین طرز فکر، متعلق به بی لی باشد و با گذشت زمان، اعتبار روش های الکترونیک افزایش پیدا کند.

ارتباط با نویسنده: royapakseresht@gmail.com