سکان رقابت در دستان کشورهای در حال توسعه

برتری های کشورها در بخش تولید حاصل چه عواملی است؟ کدام یک برای افزایش نرخ تولید و رقابت در عرصه بین الملل حائز اهمیت بالاتری است؛ عوامل انسانی، مهارت ها، منابع یا مسائل مرتبط با بودجه؟ بسیاری از کشورها از برخی از عوامل یاد شده بی بهره هستند، اما در بازار رقابتی وضعیت مطلوبی دارند. علت این مسئله آشنایی دولت ها با مزایای رقابتی و نحوه سازمان دهی این مزایا در راستای منافع ملی است.

فاکتورهای عمده مزیتی شدن

یکی از راه های موفقیت در عرصه رقابتی شدن، شناسایی فاکتورهایی است که بر رشد و توسعه کشورها مؤثر هستند. این مولفه ها، خواه کشاورزی باشند و خواه آموزشی، نیاز به اولویت بندی دارند. پس از اولویت بندی، فرصت ها برای سرمایه گذاری و جذب سرمایه گذاران خارجی افزایش خواهد یافت. از سوی دیگر، دولت ها باید ضمن آشنایی با وضعیت منابع و امکانات ملی موجود، نسبت به مزایای تمرکز بر حوزه ای مشخص نیز نگرشی همه جانبه داشته باشند.

درواقع این وظیفه سران دولت هاست که با برنامه ریزی های بلندمدت شرایط ایده آلی برای پیشرفت ایجاد کنند. این روند باعث می شود برنامه های توسعه کشورهایی که مسیر گذار را طی می کنند هوشمندانه تر و قابل اجراتر از گذشته تدوین شود.

به راه انداختن صنایع موفق بین المللی زنجیره ای از موفقیت های آتی را نیز در پی خواهد داشت. افزایش اشتغال زایی، کاهش نرخ بیکاری، پیوستن به بازارهای جهانی و افزایش ظرفیت های تولید محصولاتی دیگر، از برترین پیامدهای فعالیت های رقابتی است. برای مثال، صنعت چرم و کفش در ایتالیا، روابطی زنجیره وار دارند. با افزایش کیفیت محصولات تولید شده از چرم، نرخ رقابتی شدن تولیدات کیف و کفش این کشور نیزافزایش می یابد.

نقش مهم دولت ها

شکی نیست که بخش بزرگی از موفقیت های اقتصادی کشورها و وجهه آنان در عرصه بین الملل، به بخش تولید و خدمات آنان مرتبط است. در فضای های رقابتی تولید در عرصه بین الملل، کشورهایی موفق تر هستند که با حمایت های آگاهانه از روند تولید، مسیر فعالیت های رقابت محور را تسهیل کنند. سه نمونه متفاوت از مزیت های رقابتی نشان می دهد کشورها با شرایط متفاوت می توانند با تدابیر مؤثر دولت ها در مسیر درست قرار گرفته و به بازدهی حداکثری دست یابند.

• کشور ژاپن نمونه ای از کشورهایی است که با وجود آنکه فاقد منابع کافی است با اتکا بر منابع انسانی خود و حمایت از بخش آموزش نیروی انسانی به موفقیت های قابل توجه و پرشماری در عرصه تولید دست یافته و در بخش های مختلفی چون بازارهای لوازم الکترونیک موفق ظاهر شده است. این موفقیت زمینه ای مناسب فراهم کرده تا این کشور با نوآوری های خود به رقابتی پرشور با کشورهای اروپایی بپردازد.

• کشور سوییس نمونه ای از موفقیتی متفاوت است. این کشور به لحاظ تعداد نیروی انسانی در مضیقه قرار دارد، اما به واسطه تمرکز بر آموزش با کیفیت منابع انسانی و استفاده حداکثری از ظرفیت ها و مهارت های آنان به مزایای رقابتی قابل قبولی دست یافته و کمبود نیرو را با افزایش کیفیت و مهارت تولید جبران کرده است.

• کشور آمریکا، یکی از خوش اقبال ترین کشورها در حوزه منابع انسانی، ثروت و منابع اولیه است. با این وجود ایالات متحده به مدد تدابیر عمده ای که پس از جنگ جهانی دوم در جهت اصلاح زیرساخت های اقتصادی در پیش گرفته، موفق به افزایش مزیت های رقابتی خود در بالاترین سطح شده است.

کشورهای در حال توسعه

کشورهای در حال توسعه به سبب وضعیت روبه رشد و پتانسیل های پرتعداد و بالقوه خود، فرصت مناسبی برای پیشرفت در اختیار دارند. یکی از رئوس کلیدی برای افزایش قدرت رشد این کشورها افزایش توجه به منابع انسانی و تلاش برای بارور کردن پتانسیل های جمعی است. ب

رخی کشورهای در حال توسعه به خصوص در منطقه آسیا نیاز مبرمی به واردات منابع اولیه دارند و به لحاظ منابع مادی نیز شرایط و جایگاه ویژه ای ندارند. اما نیروی انسانی جوانی در اختیار دارند که در بخش تولید و رقابت شرایطی مثبتی ایجاد می کند. این موفقیت تا حد زیادی حاصل برنامه ریزی های صحیح و اصولی در حوزه آموزش و به کارگیری منابع انسانی در صنایع تولیدی و خدماتی است.