مفهوم زبان بدن در فرهنگ‌های گوناگون

زبان بدن چند سالی است که از بعد اهمیت گوی سبقت را از زبان سر ربوده و تاثیری که بر دیگران می‌گذارد، به اذعان کارشناسان ارتباطات فراتر از ارتباط‌های کلامی است. البته مفهوم زبان بدن در کشورهای گوناگون متفاوت است و هر فرهنگی تعبیر مجزایی از یک حرکت دارد.
در بخش‌هایی از کشور هند مردم سرشان را به سمت راست و چپ تکان می‌دهند تا نشان دهند با دقت گوش می‌کنند و موافق هستند. این حرکت در هند که به آرامی انجام می‌شود اصلا غیرمعمول نیست و نشانه احترام نیز هست. در انگلستان (و به طور کلی غرب) مردم دوست دارند برای تایید و اعلام اینکه سر و پا گوش هستند سرشان را تکان دهند.
ارتباط چشمی، البته به‌جز خیره‌شدن ناخواسته، معمولا به‌عنوان یک وجه مثبت در زبان بدن در فرهنگ غرب شناخته می‌شود.

ارتباط چشمی در این بافت غرب، بیشتر به ارتباط غیرکلامی میان سفیدپوستان بازمی‌گردد. توجه داشته باشید که در میان سیاه پوستان این منطقه، جوانان ترجیح می‌دهند هنگام شنیدن حرف‌های دیگران چشم در چشم آنها نباشند.

این تفاوت فرهنگی بعضا اصطکاک‌هایی هم به وجود می‌آورد و منجر به گفتن این جمله می‌شود که: «وقتی باهات صحبت می‌کنم توی چشمای من نگاه کن.»
وقتی با انگشت به فیلیپینی‌ها و بسیاری از نژادهای دیگر اشاره و صدایشان می‌کنید، ناراحت می‌شوند چون فکر می‌کنند خطا کرده‌اند که این‌گونه مورد خطاب قرار می‌گیرند.
در برخی فرهنگ‌های بومی استرالیا، نگاه کردن به چشم‌های فردی دارای موقعیت بالاتر توهین محسوب می‌شود.

حال آنکه در فرهنگ غربی‌ها نگاه نکردن به چشم طرف مقابل می‌تواند مفهوم فریب دادن، دروغ گفتن، بی‌توجهی یا عدم اعتماد به نفس داشته باشد.  در کشورهای عربی نشان دادن انگشت شست حرکتی شنیع و نشان دادن کف پا توهین است. در این کشورها شأن و منزلت صورت از پا بیشتر است.

همچنین دست دادن با دست راست به دلیل اعتقادات مذهبی مرسوم است و با دست چپ توهین محسوب می‌شود.  ابرو بالا انداختن در فرهنگ ژاپنی می‌تواند مفهوم خشونت یا توهین به خانم‌ها باشد. مردان ژاپنی هنوز هم تعظیم می‌کنند. هرچه تعظیم بیشتر باشد، احترام هم بیشتر است.  در هلند با انگشت اشاره به شقیقه زدن نشانه هوشمندی کار و زدن به پیشانی با همان انگشت به معنای احمقانه بودن کار است.

اما در روسیه برعکس است.  علامت ko که با ساخت یک دایره با استفاده از انگشت شست و سایر انگشتان نشان داده می‌شود، در برخی فرهنگ‌ها به‌ویژه امریکای لاتین، آلمان و خاورمیانه نشانه بی‌ادبی است.  مردم فرهنگ‌های شرقی وقتی می‌خواهند اشاره کنند کف دستشان رو به پایین است حال آنکه غربی‌ها کف دستشان رو به بالاست. 

در برخی کشورها مثل یونان، ترکیه و بلغارستان تکان دادن سر می‌تواند معنای متفاوتی داشته باشد. مثلا در ترکیه این کار معنی مخالفت هم می‌دهد.