موفقیت در گرو تولید تعاملی

قرن‌های زیادی است که انسان برای محافظت از پای خود که به گفته بسیاری از پزشکان از نظر اهمیت در بدن، قلب دوم محسوب می‌شود، از وسایل و ابزارهای مختلفی استفاده می‌کند تا کمترین آسیب به این عضو مهم از بدن برسد و همچنین راحتی و آسایش را حس کند. پای پوش یا پاافزار، پوشاکی مخصوص پا است که هم جهت زیبایی و هم محافظت در مقابل محیط پوشیده می‌شود، کفش و دمپایی معمول‌ترین نوع پای‌پوش‌ها هستند. 

در گزارش امروز قصد داریم وضعیت بازار و شرایط سرمایه‌گذاری در بازار تولید دمپایی‌های پلاستیکی را بررسی کنیم؛ پوشاکی که قطعا در همه خانه‌ها حداقل برای تمییز دادن فضای خانه از توالت و حمام استفاده می‌شود و اگرچه جزو محصولات دیرفرسایش است اما به صورت مداوم و همیشگی در خانه‌ها به کار گرفته می‌شود.

نوعی از انواع رایج دمپایی

دمپایی‌ها را معمولاً از جنس پلاستیک، فوم، یا نمد و چرم نرم درست می‌کنند که عموما در انواع جلو بسته، لا انگشتی و معمولی در بازار موجود است. کارخانه‌ها و خطوط تولیدی انواع این دمپایی‌ها به علاوه پروسه تولیدشان بسیار با هم متفاوت است از این رو در گزارش امروز تولید انواع دمپایی پلاستیکی را بررسی می‌کنیم که مواد اولیه آنها از محصولات پتروشیمی‌ها تهیه می‌شود و در کشور ما بسیار در دسترس است. دمپایی‌های پلاستیکی بیشتر برای استفاده در توالت، حمام یا کنار استخرها کاربرد دارند و به دلیل عدم جذب آب و رطوبت، در این مکان‌ها بسیار رایج هستند.

ماده اولیه اولین مزیت سرمایه‌گذاری

بخش عمده ماده اولیه تولید دمپایی‌های پلاستیکی گرانول است که همین گرانول خود در گریدهای متفاوت توسط تولیدکنندگان مخصوصی تولید شده و توسط واحدهای صنعتی برای مصارف کارخانه‌های کابل سازی، شیلنگ سازی، دمپایی‌سازی و زیره کفش‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. گرانول‌ها از محصولات پتروشیمی به حساب می‌آیند که خوشبختانه در کشور ما به اندازه و کیفیت کافی موجود هستند، اما یکی از مسائلی که در خصوص تهیه گرانول مدنظر است حلقه‌های مفقوده در بازار است که بازار سیاهی برای دلالان به وجود آورده است. 

روح الله سروستانی، یکی از تولیدکنندگان دمپایی‌های پلاستیکی در خوزستان است که در خصوص تهیه مواد اولیه برای این کار به «فرصت امروز» می‌گوید: تا حدود سال 84 کارخانه‌های تولید دمپایی سهمیه مواد اولیه دولتی داشتند که سوبسید زیادی به این مواد تعلق می‌گرفت و باعث می‌شد کارخانه‌ها با سودهای زیاد کار کنند، یعنی حدود 300 هزار کیلو ماده اولیه به کارخانه‌ها تعلق می‌گرفت که تمام نیاز ماهانه آنها را تأمین می‌کرد، سال 84 این سهمیه لغو و مواد اولیه بورسی شد و امروزه باید در بازار آزاد گرانول مورد نیاز کارخانه را تهیه کنید که همین مسئله موجب افزایش قیمت دوبرابری این مواد برای صاحبان کارخانه‌ها شد.

بسیاری از تولیدکنندگان طی همین دهه اخیر کارخانه‌های‌شان تعطیل شد و دولت یا وزارت صنعت هم هیچ حمایتی نه در قالب تسهیلات و نه قوانین از این تولیدکنندگان به عمل نیاورد و اینان را به ورطه نابودی کشاند.

قم، قطب اصلی دمپایی در کشور

بیش از دو سوم کارخانه‌های این حوزه در استان قم فعالیت‌های زنجیره‌ای می‌کنند و همین مسئله باعث شده قطب اصلی تولید دمپایی در کشور استان قم باشد. به گفته سروستانی نزدیک به 500 کارخانه در این استان فعالیت تعاملی دارند و همین تعدد تولیدکنندگان باعث شده بسیار قوی شده و تمام ملزومات این صنعت هم از جمله مواد اولیه، ماشین‌آلات، قالب‌ها، دفاتر تعمیرات و... همگی در این استان راه‌اندازی شوند.

سروستانی در پیشنهاد به سرمایه‌گذاران بالقوه برای ورود به این کار می‌گوید: یکی از مهم‌ترین مسائل برای سرمایه گذاران این حوزه مجاورت با تولیدکنندگان دیگر است که باید مد نظر قرار بگیرد چرا که قالب‌ها و بسیاری از ابزارهای این کار قیمت بالایی دارند و همچنین تنوع و نیاز بازار موجب می‌شود شما بخواهید قالب‌های متنوع را امتحان کنید پس بهتر است با همکاران خود در این عرصه تعامل نزدیک داشته باشید.

شکست تولیدکنندگان کوچک

سروستانی که خود یکی از تولیدکنندگان جزئی در یکی از شهرک‌های دورافتاده خوزستان است دلیل شکست خود را مسئله دوری از مرکز تولیدکنندگان و همچنین عدم اعطای مواد اولیه ارزان‌قیمت به علاوه گران شدن حامل‌های انرژی می‌داند و توصیه می‌کند اگر سرمایه‌گذاری می‌خواهد در حجم کوچک و با کمک و تسهیلات بانکی وارد این کار شود، وقت و سرمایه خود را تلف نکند چرا که وارد نشده احتمالا شکست می‌خورد.

صادرات، دریچه جذاب برای تولیدکنندگان

صادرات دمپایی‌های ایرانی به كشور‌های آسیای میانه و كشور‌های همسایه، عراق، كویت، قطر، پاكستان، افغانستان، سوریه و تركمنستان می‌تواند یکی از مهم‌ترین دریچه‌های سودآوری برای تولیدکنندگان این صنعت باشد. سروستانی در این خصوص می‌گوید: جالب است که بازارهای خواستار دمپایی ما مانند عراق و افغانستان به دنبال تنوع مدل یا رنگ نیستند و اغلب به صورت انبوه خرید می‌کنند، مثلاً یکی از مشتری‌های ما هرچقدر که دمپایی به رنگ مشکی با یک مدل خاص را تولید می‌کردیم به عراق صادر می‌کرد و همچنان هم این بازارها در تسخیر ایران است و به خوبی می‌توان از آنها درآمدزایی کرد.

سرمایه‌های مورد نیاز

سروستانی به عنوان یکی از تولیدکنندگان باتجربه این حوزه درخصوص سرمایه مورد نیاز برای ورود به این حوزه می‌گوید: انواع ماشین‌آلات داخلی با کیفیت‌های متفاوت و همچنین ماشین آلات خارجی در بازار موجود است که قیمت‌های آنها قدری متفاوت است اما برای تهیه نوع متوسط این ماشین آلات چه از نوع داخلی و چه خارجی با 200میلیون تومان می‌توانید شروع کنید.

همچنین زمینی به مساحت حداقل هزار متر نیاز دارید که بهتر است این فضا در شهرک صنعتی و مجاورت با سایر فعالان این حوزه باشد. همچنین اگر بخواهید کار خود را با پنج قالب شروع کنید قیمت قالب‌ها حدود20میلیون تومان در بازار است که حداقل 100 میلیون تومان هم برای خرید قالب‌ها نیاز دارید. قطعا با همین پنج قالب مدت زمان زیادی نمی‌توانید کار کنید و پس از حداقل شش ماه نیاز است به کارتان تنوع دهید. 

مجوزهای لازم برای راه‌اندازی این کارخانه از وزارت صنعت تهیه می‌شود که چندان زمان بر و هزینه بر نیست.

وی می‌افزاید: برای شرایطی که پیش‌تر عنوان کردیم و سرمایه‌ای که در حالت نرمال برآورد شد، حدود 2هزار جفت دمپایی در طول روز تولید می‌شود که از هر کیلو گرانول حدود پنج لنگ دمپایی مردانه و شش لنگ یعنی سه جفت دمپایی زنانه تولید می‌شود که قیمت هر کیلو گرانول بین 2 تا 3 هزار تومان در بازار است.