«رویای ۷.۴ میلیارد دلاری» در آمریکا: پالایشگاه مواد معدنی حیاتی با حمایت واشنگتن

موضوع مواد معدنی حیاتی—مثل نیکل، کبالت، و عناصر مورد نیاز باتری و صنایع پیشرفته—به یکی از میدان های اصلی رقابت اقتصادی تبدیل شده است. آمریکا می خواهد زنجیره تامین این مواد را از وابستگی به برخی مسیرهای خارجی دور کند و حالا یک پروژه بزرگ در تنسی با محوریت Korea Zinc، این سیاست را ملموس تر کرده است.

به گزارش رویترز، Korea Zinc اعلام کرده یک پالایشگاه مواد معدنی حیاتی به ارزش ۷.۴ میلیارد دلار در ایالت تنسی می سازد که بخش عمده تامین مالی آن به حمایت های واشنگتن گره خورده است. این پروژه با هدف تقویت ظرفیت داخلی آمریکا برای فرآوری مواد معدنی مورد نیاز صنایع باتری، الکترونیک و دفاعی مطرح شده و می تواند هزاران شغل و یک خوشه صنعتی جدید در منطقه ایجاد کند.

از نگاه کسب وکار، پالایش و فرآوری مواد معدنی، همان حلقه ای است که بسیاری کشورها در آن ضعف دارند. استخراج ممکن است در کشورهای مختلف انجام شود، اما ارزش افزوده بزرگ در فرآوری و تبدیل به مواد قابل استفاده صنعتی ایجاد می شود. اگر آمریکا بتواند این حلقه را در داخل تقویت کند، هم ریسک زنجیره تامین کاهش می یابد، هم شرکت های پایین دستی (خودروسازی، باتری سازی، تولید تجهیزات) با اطمینان بیشتری برنامه ریزی می کنند.

تحلیل کوتاه: پیام مدیریتی این خبر برای صنایع روشن است: سیاست صنعتی دارد به “مشتری” تبدیل می شود. یعنی دولت ها با یارانه، وام، ضمانت و خرید تضمینی، بازار را شکل می دهند. برای استارتاپ ها و شرکت های متوسط هم فرصت ایجاد می شود: خدمات مهندسی، نرم افزارهای مدیریت فرآیند، لجستیک مواد خطرناک، بازیافت و بازچرخانی مواد معدنی، و حتی تامین تجهیزات صنعتی. نکته مهم این است که این بازارها چرخه فروش طولانی دارند، اما وقتی وارد زنجیره شدی، قراردادها پایدار و بزرگ می شوند. برای سرمایه گذاران نیز، این خبر نشان می دهد “گذار انرژی” فقط توربین و خودرو نیست؛ معدن، پالایش و زیرساخت هم هست—و شاید سود واقعی همان جا پنهان باشد.