تیم سازی پویا (Dynamic Team Making) چیست و به چه دردی می خورد؟

بیایید به نقشه سازمانی یک شرکت کلاسیک نگاه کنیم. یک نمودار درختی زیبا و منظم. خطوط صافی که هر مدیری را به دپارتمان مشخص خود وصل می کند: دپارتمان بازاریابی، دپارتمان مالی و دپارتمان مهندسی. هر بخش یک جزیره تخصصی است که دیوارهای بلندی آن را از جزایر دیگر جدا کرده. این ساختار، که یادگار دوران انقلاب صنعتی است، برای یک دنیای قابل پیش بینی و باثبات طراحی شده بود.

اما دنیای امروز دیگر یک اقیانوس آرام نیست. این یک رودخانه خروشان و پر از پیچ های غیرمنتظره است. سرعت تغییرات فناوری، نوسانات بازار و خواسته های مشتریان که هر لحظه رنگ عوض می کنند، باعث شده آن کشتی اقیانوس پیما به یک غول دست و پاگیر تبدیل شود که نمی تواند به سرعت مسیرش را تغییر دهد. در این دنیای جدید برنده کسی نیست که بزرگ‎تر است؛ برنده کسی است که سریع تر است.

درست همینجاست که یک پارادایم جدید، یک فلسفه مدیریتی انقلابی به نام «تیم سازی پویا» وارد صحنه می شود. این مفهوم آن نقشه سازمانی خشک و بی روح را به چالش می کشد. تیم سازی پویا یعنی کنار گذاشتن ارتش هایی با صف های منظم و در عوض ساختن ارکسترهای جاز کوچک و چابک. در یک ارکستر جاز نوازندگان حرفه ای برای اجرای یک قطعه خاص دور هم جمع می شوند، هر کدام با تخصص منحصربه فرد خود بداهه نوازی می کنند، به یکدیگر به دقت گوش می دهند و پس از یک اجرای خیره کننده، از هم جدا می شوند تا در پروژه ای دیگر، با ترکیبی جدید، هنرمندی کنند. این دقیقا روح تیم سازی پویاست: تشکیل سریع تیم های بین رشته ای برای حل یک مشکل خاص و سپس منحل کردن آنها پس از انجام ماموریت. این سیستم عامل سازمان های آینده است.

کالبدشکافی یک ابرتیم: این تیم ها چگونه کار می کنند؟

برای درک بهتر این پدیده باید از تعاریف کلی فاصله بگیریم و به کالبد این تیم های پویا نگاه کنیم. آنها براساس چند اصل بنیادین شکل می گیرند که دی ان ای آنها را از تیم های سنتی کاملا متمایز می کند.

مطلب مرتبط: نقش تیم در سازمان بازاریابی

اصل اول: ماموریت، نه موقعیت شغلی

در یک ساختار سنتی هویت شما با عنوان شغلی تان گره خورده است. «من مدیر بازاریابی هستم». این عنوان، مرزهای کاری شما را مشخص می کند، اما در یک تیم پویا، هویت شما مهارت شماست و دلیل وجودی شما ماموریت تیم است. برای حل یک مشکل پیچیده، دیگر لازم نیست درخواستی را از دپارتمان بازاریابی به مهندسی و سپس به مالی ارسال کنید و هفته ها منتظر پاسخ بمانید. در عوض یک تیم پویا شکل می گیرد که شامل یک استراتژیست بازاریابی، یک مهندس نرم افزار، یک تحلیلگر مالی و یک طراح تجربه کاربری است. این چهار نفر برای سه ماه آینده، فقط یک شغل دارند: «پیدا کردن راهی برای افزایش نرخ بازگشت مشتریان». عناوین سازمانی آنها پشت در جا می ماند. این تمرکز لیزری بر روی یک ماموریت واحد، دیوارهای میان دپارتمان ها را فرو می ریزد و نوآوری را به جریان می اندازد.

اصل دوم: تاریخ انقضا از پیش تعیین شده است

تیم های پویا تاریخ انقضای مشخصی دارند. آنها برای همیشه وجود نخواهند داشت. این موقتی بودن، یک اثر روانی فوق العاده قدرتمند ایجاد می کند. دیگر زمانی برای سیاست بازی های اداری، درگیری های بیهوده یا به تعویق انداختن کارها وجود ندارد. یک حس فوریت سالم بر تیم حاکم می شود که همه را به سمت پیدا کردن سریع ترین و موثرترین راه حل سوق می دهد. این دقیقا مانند یک گروه فیلم سازی است. کارگردان، فیلم‎بردار، صدابردار و بازیگران برای ساخت یک فیلم گردهم می آیند، با تمام وجود برای چند ماه تلاش می کنند و پس از پایان فیلم برداری، هر کس به سراغ پروژه بعدی خود می رود. این ماهیت گذرا، همکاری را فشرده تر و نتیجه را متمرکزتر می کند.

اصل سوم: اعتماد، سوخت جت این تیم ها

شاید فکر کنید که کنار هم قرار دادن غریبه ها و انتظار نتیجه سریع از آنها غیرممکن است. این درست است، مگر اینکه یک عنصر حیاتی در فرهنگ سازمان وجود داشته باشد: امنیت روانی.

در تیم های پویا، زمان کافی برای طی کردن مراحل طولانی تیم سازی وجود ندارد. اعضای تیم باید از همان روز اول به یکدیگر و به رهبر تیم اعتماد داشته باشند. آنها باید آنقدر احساس امنیت کنند که ایده های دیوانه وار خود را بدون ترس از قضاوت شدن بیان کنند، اشتباهات خود را بپذیرند و به سرعت از آنها درس بگیرند. رهبری در این تیم ها، از جنس «کنترل و فرماندهی» نیست؛ بلکه از جنس «توانمندسازی و حذف موانع» است. رهبر تیم مانند مربی یک تیم ورزشی است که بهترین بازیکنان را انتخاب کرده و حالا وظیفه اش این است که زمین بازی را برای درخشش آنها صاف کند.

چرا باید این همه به خودمان زحمت بدهیم؟ 

پیاده سازی این فرهنگ کار آسانی نیست، اما پاداشی که در مقابل آن به دست می آید، برای هر سازمانی که می خواهد در دنیای امروز دوام بیاورد، حیاتی است.

مطلب مرتبط: کار تیمی در عرصه کسب و کار

اولین و مهمترین پاداش سرعت و چابکی است. در بازاری که یک استارت آپ کوچک می تواند در عرض چند ماه یک صنعت قدیمی را به چالش بکشد؛ توانایی واکنش سریع، یک مزیت رقابتی مرگ و زندگی است. تیم های پویا به سازمان اجازه می دهند که مانند یک قایق تندرو به سرعت تغییر مسیر دهد، فرصت های جدید را بقاپد و به تهدیدها پاسخ دهد.

دومین پاداش، موجی از نوآوری است. وقتی شما افرادی با پیش زمینه ها و تخصص های کاملا متفاوت را برای حل یک مشکل در کنار هم قرار می دهید، جادویی رخ می دهد. مهندس به استراتژیست بازاریابی یاد می دهد که چگونه فکر کند و تحلیلگر مالی، دیدگاهی به طراح می دهد که قبلا هرگز به آن فکر نکرده بود. این برخورد دنیاهای مختلف، زمین حاصلخیز برای جوانه زدن ایده های بکر و خلاقانه است؛ ایده هایی که هرگز در جزایر ایزوله دپارتمان های سنتی، فرصت رشد پیدا نمی کردند.

سومین مزیت که اغلب نادیده گرفته می شود، رشد و توسعه استعدادها است. کارمندان در این ساختار محصور به یک شرح شغلی تکراری نیستند. آنها در هر پروژه، مهارت های جدیدی یاد می گیرند، با همکاران جدیدی شبکه می سازند و دید وسیع تری نسبت به کل سازمان پیدا می کنند. این فرآیند، سازمان شما را به یک شتاب دهنده استعداد تبدیل می کند که نه تنها افراد خلاق را جذب، بلکه آنها را پرورش می دهد و به رهبران آینده تبدیل می کند.

سخن پایانی

بی شک می توان سازمان را به دو شکل دید. یک ساختمان سیمانی که دیوارها و اتاق هایش ثابت و غیرقابل تغییر هستند یا یک جعبه غول پیکر از قطعات لگو که می توان با آنها هر لحظه یک ساختار جدید ساخت. تیم سازی پویا فلسفه ساختن با لگوست. این به معنای نابود کردن کامل ساختار قدیمی نیست. بلکه به معنای ایجاد یک لایه سیال، هوشمند و انسان محور بر روی آن است که به سازمان اجازه می دهد خود را با دنیای اطرافش تطبیق دهد. در آینده موفق ترین سازمان ها نه آنهایی که بهترین محصولات را دارند، بلکه آنهایی خواهند بود که بهترین تیم ها را در سریع ترین زمان ممکن تشکیل می دهند. این، هنر بقا و درخشش در قرن بیست و یکم است.

منابع:

https://online.hbs.edu