ارتباط با دولت چه ایرادی دارد؟

1- حسین علیزاده با حرکتی که بیشتر به شنای خلاف جهت آب شبیه است، دریچه دیگری را گشود. او نخستین بار با عدم پذیرش نشان شوالیه حرکتی متفاوت از هنرمندان دیگر را باب کرد و این‌بار با استعفا از خانه موسیقی نشان داد نه تنها در موسیقی، بلکه در زندگی هم ساز خودش را می‌زند.

2- خانه موسیقی به‌عنوان صنف هنرمندان چندان که باید مورد تأیید آنها نیست؛ نکته‌ای که علیزاده آن را به صراحت عنوان کرده‌است. او به نکته‌ای اشاره کرد که به نظر می‌رسد درست هم هست: «معتقدم اگر اعضای خانه موسیقی از عملکرد این صنف راضی باشند و همان حق عضویت کوچک‌شان را بپردازند، برای سر پا نگه‌داشتن خانه موسیقی همان پول کافی است.»

به عبارت دیگر این صحبت‌ها همان نکته‌ای است که مصطفی پورتراب به‌گونه‌ای دیگر اما با گله از استعفای علیزاده مطرح کرده ‌است:  «آقای علیزاده در صحبت‌های‌شان گفته بودند اگر همه اعضای خانه موسیقی حق عضویت پرداخت کنند، خانه موسیقی نیازمند حمایت دولت نمی‌شود، درحالی‌که خودشان می‌دانند همه اعضا، حق عضویت نمی‌پردازند.»

3- خانه موسیقی به‌عنوان یک صنف بهتر است از دولت مستقل باشد تا بتواند بدون دخالت دولت حامی هنرمندان باشد. اما خانه موسیقی به دلیل مسائل اقتصادی هرگز نتوانسته است از دولت مستقل باشد.خانه موسیقی هرگز به مرحله در‌آمدزایی نرسیده است.

حتی چند سال پیش هم برای خرید ملک به پیشنهاد محمدرضا شجریان که ریاست شورای عالی خانه موسیقی را برعهده دارد جشنواره‌ای ترتیب دادند که از محل فروش بلیت پول خرید خانه تأمین شود؛ امری که اتفاق نیفتاد. حال امروز خانه موسیقی محل خود را از شهرداری گرفته و همیشه نیازمند کمک دولت است. به گفته پورتراب که خود یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی است،  «مگر ارتباط با دولت چه ایرادی دارد؟»

4- حسین علیزاده که در ابتدای دولت یازدهم نشان درجه یک هنری خود را از دست حسن روحانی گرفته درباره استقلال خانه موسیقی درست می‌گوید. قطعا ارتباط با دولت ایرادی ندارد، اما هنرمندان باید احساس کنند که خانه موسیقی یا هر صنف هنری دیگر حامی آنها است.

5- خانه موسیقی برای رسیدن به حداقل استقلال اقتصادی باید کارهای متفاوتی را انجام دهد. بخشی از این کار تنها مسائل مالی و حق عضویت نیست. خانه موسیقی باید در کنار هنرمندان باشد چه زمانی که کنسرت‌ها لغو می‌شود یا چه زمانی که هنرمندان بیمار هستند اما توانایی پرداخت مسائل مالی درمان را ندارند.

 به عبارت دیگر صنف واسطه هنرمندان و دولت شود و مسیر کار و زندگی را برای هنرمندان آسان‌تر کند و در همه حال مستقل و حتی جلوتر از دولت حرکت کند. خانه موسیقی یا هر صنف دیگری باید پیشنهادهایی به دولت بدهد نه اینکه بازوی اجرایی دولت شود. صنف هنرمندان طوری باید باشد که حتی اگر از نظر بودجه و مسائل اقتصادی وابسته بود  (چه بهتر که نباشد) مستقل از دولت و در کنار هنرمندان باشد. دراین صورت حرف مصطفی پورتراب مفهوم می‌یابد:  «ارتباط با دولت چه ایرادی دارد؟»

روزنامه‌نگار هنری