اهمیت بندر چابهار در استراتژی جهانی هند

به گزارش ایسنا، هفته گذشته هیات دولت هند چارچوب مشارکت این کشور در توسعه بندر چابهار ایران با سرمایه‌گذاری 21/85میلیون دلار را تصویب و زمینه را برای دو بندر بزرگ دولتی برای انجام نخستین سرمایه‌گذاری مشترک در خارج از کشور فراهم کرد.
طبق طرح‌های برنامه‌ریزی شده، بندر جواهر لعل‌نهرو تراست و بندر کاندلا یک شرکت مشترک را تشکیل خواهند داد تا دو اسکله‌ای را که در فاز نخست پروژه بندر چابهار به طور کامل ساخته شده‌اند به مدت 10 سال اجاره کنند و این اجاره با توافق‌های دو‌جانبه قابل تمدید خواهد بود.
براساس گزارش لایومینت، این شرکت هندی پولش را برای تجهیز این دو اسکله که یکی ترمینال کانتینری و دیگری ترمینال باری چندمنظوره خواهد بود، تا یک سال آینده سرمایه‌گذاری خواهد کرد.
طرف هندی مالکیت این تجهیزات را که به‌واسطه این سرمایه‌گذاری فراهم می‌شوند بدون پرداخت‌ هیچ پولی در پایان مدت 10 سال به سازمان بنادر و دریایی ایران واگذار خواهد کرد.
براساس این گزارش، دو طرف هندی و ایرانی می‌توانند برای مشارکت در ساخت، تجهیز و اداره ترمینال‌ها در فاز دوم توسعه بندر چابهار بر مبنای ساخت، اداره و انتقال مذاکره کنند که مشروط به عملکرد رضایت بخش طرف هندی در فاز اول خواهد بود.
همچنین طرف ایرانی شرایط منطقه آزاد تجاری و تسهیلات را در این بندر فراهم خواهد کرد.
هند تصمیم گرفته در بندر در حال توسعه چابهار سرمایه‌گذاری کند، زیرا از نظر استراتژیکی و اقتصادی برای صادراتش به کشور محصور در خشکی افغانستان حائز اهمیت است. این کشور یک دهه است که برای دسترسی راحت‌تر به افغانستان به بندر‌چابهار ایران چشم دوخته است. ایران، هند و افغانستان یک توافقنامه برای تعرفه‌های اندک کالاهای جابه‌جا شده از طریق بندر چابهار دارند که یک منطقه آزاد تجاری و صنعتی در نزدیکی آن وجود دارد.
بندر چابهار با توجه به روابط تیره‌ای که هند با پاکستان دارد، مسیر جایگزینی برای دسترسی به افغانستان و آسیای مرکزی سرشار از منابع غنی است.
چابهار همچنین از بندرعباس به هند نزدیک‌تر است و در فاصله 72 کیلومتری بندر گوادار قرار دارد. حضور هند در بندر چابهار که به راحتی از سواحل غربی هند قابل‌دسترسی است به این کشور یک مسیر دسترسی دریایی- زمینی به افغانستان از طریق مرزهای شرقی ایران می‌دهد.
هند با استفاده از شبکه راه‌های ایران که بندر چابهار را به زرنج افغانستان به فاصله 883 کیلومتری از این بندر متصل می‌کند می‌تواند از جاده زرنج دلارام که در سال 2009 توسط خود هند ساخته شد به بزرگراه گارلند متصل شود و از آنجا به شهرهای بزرگ از جمله هرات، قندهار، کابل و مزارشریف دسترسی پیدا کند.
بنادر دولتی هند در سطح جهانی به دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری خارجی برای تحکیم راه‌های بازرگانی میان مناطق دریایی و ایجاد بار برای بنادر خودشان هستند. این استراتژی بر مبنای این فرض است که بار بیشتر به معنای حضور کشتی‌های بیشتر در بنادر و اشتغال بیشتر برای مردم خواهد بود. ثانیا به معنای داشتن کنترل استراتژیک بر مواد‌خام است. گروه‌های تجاری خصوصی هند مانند آدانی در راستای سرمایه‌گذاری در معادن زغال‌سنگ و زیرساخت مربوطه در این کشور، پیش از این اقدام به خرید دارایی‌های بندر عمدتا در استرالیا کرده‌اند. بنادر کاندلا و جواهر لعل نهرو نقدینگی کافی دارند که می‌تواند برای توسعه دارایی‌های این بنادر در خارج و تقویت کسب‌و‌کار آنها مورد استفاده قرار بگیرد. وزارت کشتیرانی هند نیز مدت‌ها ایده تشکیل یک شرکت برای انجام سرمایه‌گذاری‌های خارجی از سوی بنادر دولتی در مناطق استراتژیک را مطرح کرده بود.