تئاتر نگران

وضعیت نابسامان تئاتر باعث شده که هیات‌مدیره خانه تئاتر نشستی با موضوع  «اقتصاد تئاتر» برگزار کند.چیزی که خانه تئاتر را نگران کرده بحث عدم حمایت از تئاتر، وضعیت نابسامان گروه‌ها، عدم اجرای قراردادهای نمایش، عدم حمایت نمایش است؛  امری که باعث شده هیات‌مدیره خانه تئاتر بخواهد این موضوع را کارشناسی کند تا بتوانند راه‌‌حلی برای این موضوع بیابند و از همه مهم‌تر آن را به مسئولان هم انتقال دهند.

نکته‌ای که در این خبر به آن اشاره شده‌ است عدم تناسب خرج و سود گروه‌های تئاتری است که البته با تأخیر چندماهه به دست هنرمندان می‌رسد. از سوی دیگر، هنرمندان موظفند 20 درصد درآمد گروه را به سالن بدهند که آن‌طور که شکرخدا گودرزی گفته رقمی بین 500 هزار تومان تا 6 میلیون تومان است.

رئیس کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران به کمک‌هایی اشاره کرده که پیش از این از سوی دولت به تئاتر می‌شده اما به تدریج این کمک‌ها حذف شده و به قول این هنرمند تئاتری «آرام آرام کار گروه‌های تئاتر به جایی رسیده است که نه‌تنها حمایتی نمی‌شوند، بلکه در آخر هم باید بخشی از درآمدشان را به سالن‌های تئاتر بدهند و وضعیت نابسامان تئاتر با این وضعیت نابسامان‌تر هم می‌شود.»

شرایط نامناسب اقتصادی کشور جدای از شرایط سخت تئاتری نیست. اگر این روزها تئاتری سرپاست به همت هنرمندان است که سرسختانه برای این هنر می‌جنگند. البته مرکز هنرهای نمایشی هم این روزها با مشکل مالی روبه‌رو است. آبان ماه امسال مدیرکل هنرهای نمایشی اعلام کرد، تنها 15 درصد از بودجه تئاتر کشور تخصیص یافته‌است و همان‌طوری که مشخص است این رقم یعنی دست وپنجه نرم کردن هنرمندان و حتی مسئولان با مشکلات عمده.

این رقم یعنی فشار بر دوش مسئولان و عدم رضایت هنرمندان. به نظر می‌رسد که بهتر است برای تئاتر برنامه‌ریزی‌های دیگری کرد. تئاتر نیاز به بودجه دارد و دولت در این بخش به دلیل مسائل مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور ضعیف است. اما هرچه هست تئاتر نباید تعطیل شود. هنرمندان با هر سختی‌ که هست چراغ تئاتر را روشن نگه‌داشته‌اند و اما همین سختی و نگرانی مسائل اقتصادی باعث شده که تئاتر کشور به سمت تجاری شدن پیش برود.

استفاده از چهره‌های سینمایی که تجربه‌ای در تئاتر ندارند، بهره‌بردن از شوخی‌های سخیف و بازاری برای کشاندن مخاطب به سالن بخش کوچکی از راهکارهایی‌ است که هنرمندان از آن بهره ‌برده‌اند تا بتوانند بفروشند. اما همین امر باعث شده که بخش عمده تئاترها از فکر و اندیشه تهی شود.

 بهتر است مسئولان و هنرمندان به فکر چاره‌ای برای این امر باشند. اقتصاد یک علم است که اگر از نظر کارشناسان درست استفاده شود قطعا راهکارهای مفیدی می‌تواند استخراج شود. در این‌صورت هنرمندان صرفا به بخش هنری کار می‌اندیشند و دیگر نگران در‌آمدزایی و سود گروه‌ها نخواهند بود. در این صورت تئاتر هم نجات خواهد یافت و قطعا به سوددهی و جذب مخاطبان بیشتر هم می‌رسد.

روزنامه نگارهنری