از درد کشاورزان آیا تو را خوب خبری هست؟

آقای وزیر عزیز این یک نامه سربسته نیست، سرباز هم نیست اصلا نامه نیست، تنها چند کلامی حرف دل است، لاجرم که نه، امید که بر دل نشیند...
کشاورزان این مرز و بوم، ثابت‌قدمانی هستند که با وقایع خوش و بیشتر ناخوش، صورت‌هایشان را سرخ نگه داشته‌اند که مبادا در تولید مواد‌غذایی کشور خللی وارد شود، گویی خودشان هم به این باور رسیده‌اند که
«تا پریشان نشوند، کار به سامان نرسد» خلاصه از زخمِ فروش ساختمان شیشه‌ای واقع در بلوار کشاورز (چشم امید کشاورزان بی‌بلوا  ایران) گرفته، که شیشه‌هایش تبدیل به شیشه‌های دوجداره نشکن برای قوه‌قضاییه شد، تا آمد و رفت مدیران، وزرا، نماینده‌ها و معاونانشان با عملکرد‌های بی‌پایه‌ای که از ریش به سبیل پیوند زدند و رفتند، هیچ‌کدام باعث نشد تا کمر این ثابت‌قدمان خم شود و لحظه‌ای از تلاش و رسالت خود، فروبنشینند. اما شما برای این همه مقاومت چه تقدیری دارید؟!
پذیرفتنی است که در طول یک سال در دست گرفتن سکانِ وزارتخانه‌ای بی‌رمق، انتظار معجزه نیست اما شما هم چون عالمان این حوزه خوب می‌دانید که نقش پراهمیت و استراتژیک کشاورزی در اشتغال و تولید کشور، غیرقابل وصف است. پس آستین‌ها را بالا بزنید و دستی به حال پریشان کشاورزی این روزهای کشور تکان دهید که اوضاع هر روز بدتر از روز قبل می‌شود، شما هم مانند همگان، با معضلات متعلق به این بخش آشنایی دارید، البته همگانی که در خلوت روستاها به سختی زندگی می‌کنند تا برای شهرهای پرهیاهو موادغذایی تولید کنند.
آقای وزیر، مجال توصیف بیش از این نیست کمااینکه خود شما بیشتر از همه، دورادور وصف حال کشاورزان این مرز و بوم را باید بهتر بدانید، از مصاحبه‌ها و نشست‌های خبری شما این نکته استنباط می‌شود که از موانع تولیدات کشاورزی در کشور اطلاع کامل دارید؛ همین شده که برآمده‌ایم تا یادداشتی در قالب تقاضا، یادآوری یا حتی یک نامه سربسته به شما بنویسیم، تا بگوییم جناب وزیر، دست کشاورزان این مرزوبوم به آسمان خشک شد، کاری بکنید... 
آقای وزیر پس از اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها تولیدکنندگان عرصه کشاورزی، دامپروری و صنایع غذایی کشور یا دست از تولید کشیده‌اند یا خود را در بدهی بیشتر غرق کرده‌اند، این می‌شود که ثباتی در بازار مرغ و تخم‌مرغ، گوشت، شیر و لبنیات و غیره مشاهده نمی‌شود. تعیین‌تکلیف قیمت خرید تضمینی در حد معقول برای گندم هم که هنوز کاملا شفاف نشده است. برخی مدیران هم که در جلسات و سمینارها معتقدند نیاز چندانی به کشاورزی نیست و می‌توانیم به واردات انواع محصولات مورد نیاز رو بیاوریم! همان‌طوری‌که در آغاز، نقل آن رفت، مجال ذکر مشکلات بیش از حوصله این نگارش و طاقت خواندن آن مقام است، در پایان آب، خاک، زمین و منابع این کشور را اول به خدا و سپس به دستان شما می‌سپاریم، باشد که با تدبیر، امید کشاورزان کم‌انتظار و بی‌ادعا را ناامید نکنید، که ما را بیش از انجام تکلیف انتظاری نیست...