تکلیف سردخانه‌ها را مشخص کنید

گویا قرار نیست داستان گرانی میوه شب عید به‌خصوص پرتقال از رسانه‌ها رخت بربندد، زیرا تقریبا هر روز خبرهای تازه‌ای درباره آن منتشر می‌شود؛ از قیمت‌های سر به فلک کشیده گرفته تا بی‌کیفیتی محصولاتی که قرار بود درجه یک باشد! اگر به خاطر داشته باشید گزارش «فرصت امروز» در نخستین شماره سال جدید، درباره همین موضوع و وعده‌هایی بود که مسئولان مربوطه به مردم داده بودند. با نگاهی اجمالی به کلیت قضیه، زوایای پنهانی در آن یافت می‌شود که داستان را پیچیده‌تر و پیگیری آن را جالب‌تر می‌کند. در گزارش منتشر شده در تاریخ پانزدهم ماه جاری، اشاره شد که به‌رغم وعده مسئولان سازمان تعاونی روستایی مبنی بر توزیع پرتقال‌های درجه یک در میادین میوه و تربار اما رضایت اکثر مشتریان از میزان کیفیت این محصولات فراهم نشد و آن محصولی که به نام درجه یک به مشتریان فروخته می‌شد، قیمت‌هایی بالای 6هزارتومان داشت. 

علت را که جست‌وجو کردیم، به نکته‌های جالبی برخوردیم که تا حدودی قانع‌کننده بود. معاون بازرگانی سازمان تعاونی روستایی در گفت‌وگوی کوتاهی که با روزنامه داشت، از سرمازدگی سال گذشته و مشکلاتی از این دست به‌عنوان مهم‌ترین دلایل بی‌کیفیتی برخی محصولات توزیع شده در بازار یاد کرد. وی در واکنش به سوال خبرنگار ما مبنی بر عدم استاندارد بودن سردخانه‌های کشور و اثر آن بر کاهش کیفیت پرتقال‌ها با قاطعیت تمام اظهار کرد: «به هیچ عنوان چنین علتی نمی‌تواند دلیلی بر بی‌کیفیتی محصولات عرضه شده باشد، زیرا سردخانه‌هایی که سازمان برای ذخیره پرتقال‌ها استفاده کرده، استاندارد بوده و مشکلی ندارند.»

این در حالی است که روز گذشته معاون باغبانی وزیر جهاد کشاورزی به تسنیم گفت: «ما در میزان سردخانه‌های استاندارد، برای نگهداری میوه مورد نیاز مصرف‌کنندگان ضعف و کمبود داریم، به همین منظور در برخی موارد کیفیت مرکبات ارائه‌شده، نظر مردم را تامین نکرد. بنابراین در تجهیز و افزایش تعداد سردخانه‌های کشور، سازمان تعاون روستایی باید پاسخگو باشد و اقدامات لازم را در سال جدید انجام دهد.» سخنان معاونت باغبانی وزارت جهادکشاورزی گویای این واقعیت است که یکی از مهم‌ترین دلایل افت کیفیت محصولات میادین، ضعف سیستم سردخانه‌ای است؛ درحالی که مسئولان سازمان تعاونی روستایی با کتمان این موضوع، سعی در توجیه مشکلاتی دارند که به ذخیره‌سازی محصولات مربوط می‌شود.

با کشاورزان و تولیدکنندگان که صحبت می‌کردیم، اکثر آنها بر مشکلات و ضعف سردخانه‌های کشور تاکید داشتند و بر این موضوع متفق‌القول بودند که باید فکری به حال این بخش کرد، اگرنه روزبه‌روز از میزان کیفیت محصولاتی که به بازار عرضه می‌شود، کاسته خواهد شد. کشاورزان که متولی اصلی تولید هستند با استناد به این نکته که بر اصول فنی کار تسلط بیشتری دارند، از غیراستاندارد بودن سردخانه‌ها گلایه می‌کنند. اما جالب اینجاست که سازمان تعاونی روستایی تمایل چندانی برای پذیرش این مشکل ندارد و می‌خواهد با بی‌اهمیت جلوه دادن آن، ذهن‌ها را به جنبه‌های دیگری هدایت کند. از آنجا که معاون باغبانی وزارت جهادکشاورزی، مسئولیت بهبود وضعیت سردخانه‌ها برای سال آینده را به سازمان تعاونی روستایی سپرده است، به نظر می‌رسد این‌گونه رفتارها از طرف این سازمان، به‌نوعی شانه خالی کردن از مسئولیتی باشد که مسئولان وزارتخانه برای آن تعیین کرده‌اند. 

به هرحال مشکل هرچه باشد، تناقضات و اختلافاتی از این دست –هرچند کوچک- کم‌کم به مانعی تبدیل خواهد شد که در نهایت به تولید ضربه می‌زند، زیرا کشاورز با سختی فراوان و تقبل هزینه‌ها و فراز و نشیب‌های بسیار، محصولی را تولید می‌کند و کیفیت آن را نیز قابل قبول و مطلوب می‌داند و بر این باور است که شرایط غیر‌استاندارد نگهداری و عدم توجه ویژه به این مرحله، مصرف‌کننده را با محصولی روبه‌رو می‌کند که از کیفیت بی‌بهره است. در چنین شرایطی، حق مشتریان پایمال
خواهد شد.